အမုန်းတရား၏နောက်တော်ပါး [Completed]

Part-57⚠

အမုန္းတရား၏ေနာက္ေတာ္ပါး Ep-57

Zawgyi

  ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္ေလး ငါးလျပည့္သြားေပမယ့္လည္း ရီေပၚ ေဆးရံုမသြားမိ။ ခုဆိုသူ႔ဘဝႀကီးက ေက်ာင္းဖြင့္လ်ွင္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကို သြားႀကိဳရၿပီး၊ ေက်ာင္းပိတ္လ်ွင္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကိုလိုက္ထိန္းရကာ အိမ္အတြင္းပတ္႐ႈပ္ထားသမ်ွကို လိုက္သိမ္းေနရသည္။
 
  ျခံဝန္းျမက္ခင္းေပၚတြင္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ ေဆာ့ကစားရန္အတြက္ ဒန္း၊ ေလ်ွာ၊ သံုးဘီးေထာက္တိုင္ စက္ဘီးမ်ား ျပဳလုပ္ထား၏။ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းအတြင္း မ်က္ႏွာက်က္တြင္လည္း ကေလးေတြရဲ႕ပံုႏွင့္ မိသားစုဓာတ္ပံုႀကီးမ်ား ခ်ိတ္ဆြဲထား၏။
 
  ကစားစရာမ်ားထည့္ထားေသာ ဗီ႐ိုႀကီးပင္ ဧည့္ခန္းထဲ တစ္သီးတစ္သန္႔ထားသိုထားသည္။ ဒီေန႔တြင္ေတာ့ ေဒၚကုႏွင့္ ဦး႐ွင္းတို႔ကို နားရက္ေပးထားသည္မလို႔ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ခိုင္းသမ်ွ၊ ပတ္႐ႈပ္ထားသမ်ွ ဒိုင္ခံေျဖ႐ွင္းေနရ၏။
 
  က်န္႔သည္လည္း ​ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္တစ္ဖက္နဲ႔မလို႔ အိပ္ခန္းထဲတြင္သာ ေအာင္းေနရသည္။ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကို လွည့္မၾကည့္အား။ ငွက္ေမြးေလးေတြျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္အခင္းေပၚတြင္ Lego႐ုပ္ေလးေတြကို ဆက္ေနသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ သတင္းစာဆက္ဖတ္ေနလိုက္သည္။
 
  "ဒက္ဒီ"
 
  Legoအပိုင္းအစေတြဆက္ေနရာမွ သူ႔ကိုေခၚေနသည့္ ရီက်န္႔ကို မ်က္လံုးပင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟီးခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္ျပလာသည္ေၾကာင့္ မ်က္ခံုးပင္ခပ္လႈပ္လႈပ္။ ဒီအျပံဳးေတြကို သူတကယ္လန္႔သည္။ တစ္မနက္ခင္းလံုးပတ္႐ႈပ္ထားသမ်ွ လိုက္သိမ္းေနရတာ အခုမွအနားယူအေမာေျဖေနတုန္း အေခၚခံလိုက္ရျပန္ေတာ့ အေမာပင္ဆို႔ခ်င္လာရသည္။
 
  "ဒက္ဒီလို႔"
 
  "ဘာလဲ"
 
  "ေရခဲမုန္႔စားခ်င္တယ္"
 
  "ေခ်ာင္းဆိုးမယ္ မစားရဘူး"
 
  "တစ္ခုတည္းဆို ေခ်ာင္းမဆိုးပါဘူး ဒက္ဒီရဲ႕"
 
  "သားသားေလးလည္း စားခ်င္တယ္ ဒက္ဒီ"
 
  "မိုးအံု႔တယ္ မစားရဘူး"
 
  သူေျပာလိုက္ေတာ့ အိမ္အျပင္ဘက္ေျပးထြက္ၾကသည့္ ေမ်ာက္ေလာင္းႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ သူပင္ေၾကာင္သြားရသည္။ သူတို႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေျပးလႊားေနရတာ မေမာဘူးလား. . .
 
  "ဒက္ဒီ ေနပူတယ္"
 
  "ဒက္ဒီ မိုးအံု႔ဘူး"
 
  "ေနပူတယ္ မစားရဘူး"
 
  "ဒက္ဒီ မေကာင္းဘူး"
 
  "ဒက္ဒီ ေရခဲမုန္႔ဝယ္ေကြၽးပါ"
 
  သတင္းစာကိုင္ထားသည့္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးကို တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ ဆြဲကိုင္လႈပ္ယမ္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြစူကာ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ျပေနသည္ေၾကာင့္ တင္းခံေနသည့္စိတ္ႏွလံုးပင္ အရည္ေပ်ာ္လာရသည္။
 
  "ဒက္ဒီေရ သားသားေလးတို႔ကို ေရခဲမုန္႔ေလး ဝယ္ေကြၽးပါလားဟင္"
 
  ခြၽဲသည့္ေလသံေလးေတြ​ေနာက္မွာ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခပ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကိုလာနမ္း၏။ ေအာက္ခ်ထားသည့္ ေျခေထာက္ေတြကို ေလးေသးေသးေလးေတြျဖင့္ ႏွိပ္နယ္ေပးကာ ထုေပးျပန္သည္။
 
  ထိုအျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ဒီကဒက္ဒီႀကီးမွာ ခံႏိုင္႐ိုးလား. . .
 
  "ေျပာ. . .ဘာအရသာစားခ်င္လဲ"
 
  "ေခ်ာကလက္"
 
  "သားသားေလးက ႏို႔ေပၚမွာေခ်ာကလက္ ျပန္အံုထားတဲ့ဟာ"
 
  "ဟုတ္ၿပီ. . .အိမ္မွာေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနခဲ့ၿပီး ပါပါးကို သြားမ႐ႈပ္နဲ႔၊ Legoအပိုင္းအစေတြဆက္ၿပီး ေနၾက၊ အိမ္အျပင္မထြက္နဲ႔၊ အိမ္ကိုဧည့္သည္လာရင္ ပါပါးကိုသြားေျပာ၊ တံခါးကို ေလာၿပီးအရင္သြားမဖြင့္နဲ႔၊ အႏၱရာယ္႐ွိတဲ့ပစၥည္းေတြ မထိနဲ႔၊ မီးဖိုခန္းထဲ မဝင္နဲ႔၊ ဒက္ဒီရဲ႕ အလုပ္ခန္းထဲမဝင္နဲ႔"
 
  "ဟုတ္ကဲ့ ဒက္ဒီ"
 
  "ဒီေနရာကေန တစ္ဖဝါးမွ မခြာၾကနဲ႔"
 
  "႐ွဴးေပါက္ခ်င္ရင္ေရာ ဒက္ဒီ"
 
  "အဲဒါေတာ့ သြားေပါ့၊ အိမ္မွာေနၿပီး ျပႆနာမ႐ွာထားၾကနဲ႔ေနာ္"
 
  "ဟုတ္. . .ဒက္ဒီ၊ မသိရင္ ဒက္ဒီက ရက္ၾကာ႐ွည္ခရီးသြားရမွာမလို႔ မွာၾကားေနတဲ့အတိုင္းပဲ"
 
  "ရီေ႐ွာင္"
 
  "ဟုတ္. . .ဟုတ္ပါၿပီ ဒက္ဒီ"
 
  သူ႔ကို ကားနားေရာက္သည္အထိ လိုက္ပို႔ၾကၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားေသာ ေမ်ာက္ေလာင္းႏွစ္ေကာင္းကို ၾကည့္၍ ေရခဲမုန္႔ဝယ္ရန္ ထြက္လာခဲ့၏။
 
  ရီေပၚအျပင္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ Legoအပိုင္းအစေလးေတြကို စနစ္တက်ထိုင္ဆက္ေနၾကသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္။ Legoအ႐ုပ္ေတြဆက္ရတာလည္း ပ်င္းေလၿပီ။ ျခံဝန္းထဲထြက္ေဆာ့ရေအာင္လည္း ေနပူေနသည္မလို႔ ဒက္ဒီနဲ႔ပါပါးႀကိဳက္မွာမဟုတ္။
 
  Legoအပိုင္းအစေတြကို ပစ္ခ်ကာ ဗီ႐ိုထဲမွ အ႐ုပ္ေတြကို ေဆာ့ကစားေသာ္လည္း သားသားေလးတို႔ ပ်င္းေလၿပီ။ ထိုအ႐ုပ္ေတြကို တဖန္ပစ္ခ်ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္သား ဝင္ခဲ့ၾက၏။
 
  "ငယ္ေလး ဒက္ဒီက မီးဖိုခန္းထဲမဝင္ရဘူးလို႔ ေျပာထားတယ္ေလ"
 
  မီးဖိုခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားတဲ့ ငယ္ေလးေနာက္ကို သားသားေလးေျပးလိုက္ၿပီး ေျပာရတာအေမာ၊ ဒက္ဒီက မီးဖိုခန္းထဲမဝင္ရဘူးတဲ့. . .
 
  "ကိုႀကီးကလည္း အ႐ုပ္ေတြက ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္"
 
  ေျပာေျပာဆိုဆို ေရခဲေသတၱာကိုလွမ္းဖြင့္ေနသည့္ ငယ္​ေလး​ေၾကာင့္ သူ ငယ္ေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး တံခါးအျမန္ပိတ္လိုက္သည္။
 
  "မေဆာ့ရဘူး ကိုႀကီးစကားနားေထာင္"
 
  ရီက်န္႔ကို ႏႈတ္ခမ္းေလးစူျပကာ ထိုင္ခံုေပၚတက္ၿပီး စားပြဲခံုေပၚတင္ထားသည့္ ဇလံုးထဲမွအမႈန္႔ျဖဴျဖဴေလးမ်ားကို အၾကည့္ေရာက္သြား၏။
 
  "ဝါး. . .ကိုႀကီး ဒီမွာ ႏွင္းျဖဴျဖဴေလးေတြ"
 
  "ဟမ္"
 
  ႏွင္းျဖဴျဖဴ​ေလး​ေတြဆိုသည့္ ရီေ႐ွာင္ရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ ရီက်န္႔ရဲ႕မ်က္လံုးေလးေတြ ဘလင္းဘလင္းျဖစ္သြားရသည္။ ဟိုးအရင္က သူတို႔တေတြ ႏွင္းျဖဴျဖဴေလးေတြကို ထိေတြ႔ေဆာ့ျမဴခဲ့ၾကေသးသည္မလား။ ခံုေပၚမမွီတမွီအျမန္တက္ကာ ဇလံုျဖဴျဖဴထဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရီက်န္႔မ်က္ႏွာထက္ အံ့ဩရိပ္သန္းေတြျဖတ္ေျပးသြားကာ ထိုျဖဴျဖဴအမႈန္႔ေလးေတြကို တို႔ထိရင္း အေပၚသို႔ၾကဲလိုက္၏။
 
  "ဝါး. . .မိုက္တယ္"
 
  ထိုဇလံုကို စားပြဲအစြန္းနားတိုးကပ္လိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး ခံုေပၚမွဆင္းကာ မ,ယူလိုက္ၾကၿပီး ၾကမ္းျပင္ထက္ ၾကဲလိုက္ၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာထက္တြင္ အျပံဳးႏုႏုေလးမ်ားႏွင့္ အမႈန္႔ျဖဴျဖဴေလးမ်ားက ေပပြေနေလသည္။
 
  အေဖႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိန္းၾကည့္ေပးမည့္ေဒၚကုႏွင့္ဦး႐ွင္းတို႔ မ႐ွိၾက၍ တစ္ခါမွ ခုလိုေဆာ့မကစားၾကဖူးသည္မလို႔ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ကာ မီးဖိုခန္းတစ္ခုလံုးႏွင့္ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းတစ္ခုလံုး ႐ႈပ္ပြေအာင္ေဆာ့ကစားထားလိုက္ၾကသည္မွာ ကားသံပင္မၾကားၾကသည္အထိ။
 
  ရီေပၚ သူျခံဝန္းထဲဝင္ၿပီး ဆင္ဝင္ေအာက္၌ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ထြက္ႀကိဳလာသည့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုမျမင္ရဘဲ၊ အိမ္အတြင္းမွ ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ ေဘးမွာခ်ထားသည့္ေရခဲမုန္႔ဘူးႏွင့္ ပစၥည္းထည့္ထားသည့္အထုပ္တစ္ထုပ္ကို အျမန္ယူကာ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့ေတာ့ လူပင္အေမာဆို႔ခ်င္သြားရသည္။
 
  အိမ္ေအာက္ထပ္တစ္ခုလံုး ကစားစရာပစၥည္းပစၥယမ်ားႏွင့္ ဂ်ံဳမႈန္႔ေတြက ႐ႈပ္ပြၿပီး၊ ေရကြက္ေတြပါ ဟိုတစ္ကြက္၊ ဒီတစ္ကြက္။ မီးဖိုခန္းထဲမွ အိုးသံခြက္သံေတြေၾကာင့္ ေရခဲမုန္႔ဘူးေတြႏွင့္ အထုပ္တစ္ထုပ္ကို စားပြဲေပၚအျမန္ခ်ကာ ေျပးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခြက္ေတြဇြန္းေတြကို တီးၿပီး ထမင္းစားခံုကို ပတ္ေျပးေနၾကသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္။
 
  "ရီက်န္႔. . .ရီေ႐ွာင္"
 
  ေျပးလႊားေနၾကရာမွ သူ႔ကို အလန္႔တၾကား ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးေတြျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လာၾကေသာ ေမ်ာက္ေလာင္းႏွစ္ေကာင္က တစ္ကိုယ္လံုးျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ ညစ္ပတ္ေပပြေနၾကၿပီး၊ ဆံပင္ေတြပင္ ဂ်ံဳမႈန္႔ေတြကပ္ကာ ေစးကပ္လံုးေထြးေနသည္။
 
  "ဒက္ဒီ ဘာေျပာထားသလဲ ဟမ္!"
 
  ". . . . ."
 
  ". . . . ."
 
  "ဒက္ဒီရဲ႕စကားကို အဲဒီေလာက္ေတာင္ နားမေထာင္ခ်င္ၾကဘူးလား၊ ဒီက္ဒီရဲ႕စကားကို အေလးမထားတာလား. . .ေတာက္!"
 
  "ဒက္ဒီ"
 
  "ဘာအသံမွမထြက္ခဲ့နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အျပစ္ေပးခံရမယ္"
 
  "အီးဟီး. . .ဒက္ဒီ"
 
  "အဟင့္. . .သားသားေလးတို႔ ေနာက္တစ္ခါ ဒက္ဒီစကားနားေထာင္ပါ့မယ္. . .အီးဟီး. . .ဟီး. . .ရႊတ္"
 
  "ႏွစ္ေယာက္စလံုး လိုက္ခဲ့"
 
  သူေခၚလိုက္ေတာ့လည္း အေနာက္မွ ကုပ္ကုပ္,ကုပ္ကုပ္ျဖင့္ လက္ေလးေတြေ႐ွ႕ပစ္ကာ လိုက္လာၾကသည္။
 
  "ဒီအ႐ုပ္ေတြ တစ္ခုမက်န္အကုန္ေကာက္သိမ္းၿပီးရင္ ဟိုေထာင့္မွာ မင္းတို႔႐ႈပ္ပြထားတာကို ငါသိမ္းလို႔မၿပီးမ႐ွင္း ဒူးေထာက္ၿပီးလက္ေျမႇာက္ေနရမယ္၊ ေရခဲမုန္႔လည္း တစ္ေယာက္မွ မစားရဘူး"
 
  "ဟို. . .ဟိုေလ ဒက္ဒီ. . .ရႊတ္"
 
  "ဒူးေထာက္ရမယ္ဆိုလည္း အင့္. . .ေရ. . .ေရခဲမုန္႔ေလးေကြၽးပါလားဟင္. . .အီး"
 
  "စကားမမ်ားနဲ႔၊ ငါသိမ္းဆည္းလို႔ မၿပီးမ႐ွင္း ဒီေနရာကလည္းမေရႊ႕ရဘူး၊ ေရခဲမုန္႔လည္း မစားရဘူး"
 
  "အဟင့္. . .ဟုတ္ကဲ့"
 
  ေျပာေျပာဆိုဆို Legoအပိုင္းစေတြႏွင့္ အ႐ုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို သိမ္းဆည္းေနၾကတဲ့ ေမ်ာက္ေလာင္းႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ သူလည္း သိမ္းစရာ႐ွိသည္မ်ားအားလံုး သိမ္းရသည္။ ခ်ထားသည့္ေရခဲမုန္႔ဘူးကို ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ၿပီး ပစၥည္းတစ္ခုထည့္ထားသည့္ အထုပ္တစ္ထုပ္ကို အျမင့္တစ္ေနရာတြင္ ထားလိုက္၏။ ဧည့္ခန္း၊ မီးဖိုခန္းေတြတြင္ ႐ႈပ္ပြထားေသာပစၥည္းမ်ားက အတန္ၾကာသိမ္းဆည္းရ၏။ ၾကမ္းျပင္ေတြတြင္ ေပက်ံေနေသာေရမ်ား၊ ဂ်ံဳမႈန္႔မ်ားကို ဆပ္ျပာအနည္းငယ္ျဖင့္ ပြတ္တိုက္ရသည္။ ေရနဲ႔ဂ်ံဳမႈန္႔မ်ား အတူတူေပါင္းစပ္ထားသည့္ ေနရာေတြဆိုလ်ွင္ ေစးကပ္ေနေသာေၾကာင့္ သူပိုပင္ပန္းရသည္။
 
  အားလံုးသိမ္းဆည္းၿပီး ဧည့္ခန္းထဲဝင္ခဲ့ေတာ့ ငွက္ေမြးအခင္းေပၚ၌ ဒူးေထာက္ေနၾကသည့္ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္။ အျပစ္ဒဏ္မေပးခ်င္ေပမယ့္ ဒီလိုမွမဆံုးမရင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ထိန္းမႏိုင္သည့္ကေလးေတြျဖစ္မွာ စိတ္ပူရျပန္သည္။
 
  ဒူးေထာက္ေနၾကသည့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ခ်ိဳင္းမွမ,ယူၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေစသည္။
 
  "ေနာက္တစ္ခါလုပ္ဦးမွာလား"
 
  မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲ၌ မ်က္ရည္စေလးေတြ တြဲခိုေနၿပီး ေခါင္းခါျပေနေသာ ကေလးႏွစ္ေယာက္။
 
  "ပါးစပ္က ေျပာ"
 
  "မ. . .မလုပ္ေတာ့ပါဘူး"
 
  "ေကာင္းၿပီ၊ အခုေတာ့ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ရမယ္၊ ေရခဲမုန္႔က ေနာက္မွစားရမယ္"
 
  "ဟုတ္ကဲ့"
 
  အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကို တြဲေခၚၿပီး ေအာက္ထပ္အိပ္ခန္းတြင္သာ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ေပးၿပီး သူပါတစ္ခါတည္း ေရခ်ိဳးသန္႔စင္လိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးခဏအနားယူကာ ေရခဲမုန္႔စားေစ၏။ ညေနအခ်ိန္မလင့္ခင္ ဦး႐ွင္းႏွင့္ေဒၚကုတို႔ ျပန္လာၾကသည္။