အမုန်းတရား၏နောက်တော်ပါး [Completed]

Part-41

အမုန္းတရား၏ေနာက္ေတာ္ပါး Ep-41

Zawgyi

  ရင္ခြင္ထဲ႐ွိ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ က်န္႔ကို ေစ့စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ညကပင္ပန္းသြား၍ထင္ ခုခ်ိန္ထိပင္ မႏိုးေသး။

  မ်က္ေတာင္ခပ္စိပ္စိပ္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြႏွင့္ မ်က္ခြံေလးေတြ လႈပ္႐ွားလာသည္ကို ၾကည့္၍ နဖူးေလးကို ဖြဖြနမ္း႐ႈိက္ၿပီး ျပန္ငံု႔ၾကည့္မိေတာ့၊ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အတင္းတိုးဝင္ကာ ေၾကာင္ေပါက္ေလးပမာ ဆံပင္သားႏုႏုေလးေတြက အဝတ္မကပ္သည့္ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ကလူက်ီစယ္ေနျပန္၏။

  အတင္းတိုးဝင္ေနသည့္ ကိုယ္လံုးေသးေသးေလးကို အတင္းဖ်စ္ညစ္ၿပီး က်န္႔ခါးေအာက္လက္တစ္ဖက္လ်ိွဳဝင္ကာ ခါးသိမ္သိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္ေတာ့၊ က်န္႔ရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားမွ အင့္ဆိုသည့္ အသံတိုးတိုးေလးက ေပၚထြက္လာျပန္သည္။

  ဒီလူသားေလးကို ခ်စ္ရလြန္းလို႔ ရင္ဘတ္ႀကီးပင္ ေပါက္ထြက္လုမတတ္။

  "က်န္႔ ထေတာ့ေလ"

  "ႏိုးေသးဘူး"

  "ဟက္"

  ႏိုးေနပါလ်က္ မႏိုးေသးဘူးဟု အက္ကြဲေနသည့္ အသံတိုးတိုးေလးက ထြက္ေပၚလာ၍ သေဘာက်ကာ အသံထြက္ရယ္လိုက္မိသည္။

  ဟိုတစ္ခ်ိန္က မာနထိပ္ေခါင္ႀကီးေနသည့္ ဒီလူသားေလးက ခုေတာ့ အရမ္းခြၽဲသည့္ လူသားတစ္ဦး၊ သူ ျမတ္ႏိုးယုယစြာ ခ်စ္ရသည့္ လူသားေလးတစ္ဦး ျဖစ္လို႔ေနေပသည္။

  "ေမာင္ ဘယ္ႏွနာရီထိုးၿပီလဲဟင္"

  ရီေပၚ ခုတင္နံေဘးမွ စားပြဲခံုေလးေပၚ႐ွိေနသည့္ နာရီေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နာရီလက္တံအတိုေလးက 8ဆိုသည့္အကၡရာေလးသို႔ ၫႊန္ျပေန၏။

  "႐ွစ္နာရီထိုးၿပီ"

  "ဘာ!...အ့"

  သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္ကာ ထထိုင္လိုက္ေသာ က်န္႔မွာ သူညက ၾကမ္းထားသည့္အခ်ိန္ျဖင့္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ တ႐ွိန္ထိုးျပဳတ္က်လာ၏။

  "ေျဖးေျဖးထပါ က်န္႔ရယ္၊ ညက အ႐ွိန္မျပယ္ေသးဘူး မဟုတ္လား"