အမုန္းတရား၏ေနာက္ေတာ္ပါး Ep-63
Zawgyi
"အား!!!. . .ေႁမြႀကီး!!!"
မ်က္လံုးေတြမွိတ္ကာ လက္ညိွဳးတထိုးထိုးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ ရီေပၚ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္တြန္႔ျပံဳးလိုက္၏။ က်န္႔ရဲ႕လက္သီးဆုပ္ေတြက သူ႔ေက်ာကုန္းေပၚသို႔ တဘုန္းဘုန္းထု႐ိုက္လို႔ လာသည္။ ခါးမွာပတ္ထားသည့္သဘက္ကို ေျဖခ်လိုက္ၿပီး က်န္႔ရဲ႕အဝေလးထဲကို ထည့္သြင္းထားသည့္သူ႔ညီေတာ္ေမာင္အား ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ မာန္ဖီေနသည့္သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို ေႁမြဆိုၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနၾကျခင္းပင္။
"အ႐ွက္မ႐ွိလိုက္တာ"
သူ႔ေက်ာကုန္းေပၚသို႔ တဘုန္းဘုန္းထု႐ိုက္ရင္း မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ေျပာေနသည့္က်န္႔ကို မခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ အပိုေဆာင္းအေနျဖင့္ ပခံုးထက္သို႔ အကိုက္ခံလိုက္ရ၏။
"သဘက္ျမန္ျမန္ပတ္စမ္း ေမာင္"
မ်က္စိမွိတ္နားပိတ္ကာ လက္ညိွဳးေတြထိုးရင္း ေအာ္ဟစ္ေနၾကသည့္ သားႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူ႔မွာ႐ွက္ရဲရဲျဖစ္ေနရေပမယ့္၊ ေမာင့္မွာေတာ့ သဘက္ပင္မပတ္ေသး။
"ဒက္. . .ဒက္ဒီရဲ႕ေပါင္ေပၚ ေႁမြတက္ေနၿပီ ဖယ္ပစ္လိုက္"
"ေႁမြႀကီးကအေမာက္ေထာင္ေနၿပီ ပါပါး ညႇစ္သတ္လိုက္"
"ပါပါးရဲ႕ဖင္ထဲ ေျမြဝင္ေတာ့မယ္၊ ဒက္ဒီ ကိုင္ေပါက္ပစ္လိုက္ေလ"
"အီးဟီး. . .ဒက္ဒီကိုေႁမြေပါက္ၿပီး ေႁမြဆိပ္တက္သြားလို႔ထင္တယ္ ကိုႀကီး၊ ပါပါးဖင္ထဲဝင္ေတာ့မယ့္ေႁမြကိုေတာင္ မဖယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး အီးဟီးဟီး. . .ဟီး"
"ေႁမြႀကီးက အင့္. . .ျဖဴျဖဴႀကီးနဲ႔ အႀကီးႀကီးပဲ. . .ရႊတ္"
"ရႊတ္. . .အင့္. . .ေႁမြ. . .ေႁမြျဖဴျဖဴက ဒီရြာမွာပဲ႐ွိတာထင္တယ္၊ ၿမိဳ႕မွာေနတုန္းက ျမင္ဖူးဘူးရယ္. . .အင့္"
မာန္ဖီၿပီးေထာင္တက္ေနသည့္ သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို ေစ့ေစ့စိုက္စိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာေနၾကသည့္ႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ေအာ္ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္၍ အျပင္ထြက္သြားေအာင္ ျဖဲေျခာက္ေနရသည္။
"အျပင္ထြက္ၾကေတာ့ မထြက္ရင္ ေႁမြႀကီးကိုကိုက္ခိုင္းလိုက္ရမလား"
"ေမာင္"
"႐ွဴး. . ."
"အဟင့္. . .သားသားေလးတို႔က မိုးၿခိမ္းသံေၾကာက္လို႔"
"ဒီေႁမြႀကီးကိုေရာ မေၾကာက္ဘူးလား"
"ေၾကာက္. . .ေၾကာက္တယ္"
"ေၾကာက္ရင္အျပင္ထြက္"
"ေၾကာက္တယ္"
"ခဏေလးပဲကြာ ဒီကေႁမြႀကီးကို ႐ွင္းထုတ္ၿပီးရင္ ဒက္ဒီနဲ႔ပါပါး အျပင္ထြက္လာမယ္၊ ခဏပဲ"
"ဒီမွာေနလို႔မရဘူးလား"
"ခဏပါပဲကြာ. . .ဒီေႁမြက အဆိပ္ေတာ္ေတာ္ျပင္းေတာ့ သားသားေလးတို႔အတြက္ အႏၱရာယ္႐ွိတယ္၊ အျပင္မွာ ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္ေလးတစ္ေယာက္တည္း႐ွိတာ အနားမွာ သြားေနေပးေနာ္"
"ဟုတ္"
အျပင္ထြက္မည့္စိတ္ကူး႐ွိတုန္းေလး တံခါးျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး အျပင္တြန္းပို႔ကာ တံခါးကိုေလာ့ခ္ခ်ပစ္လိုက္၏။ ေပြ႔ခ်ီခံထားရသည့္က်န္႔က သူ႔လက္ေမာင္းေတြကို ႐ိုက္ရင္း၊ ကိုက္ခဲေလသည္။
"အာ့. . .က်န္႔ ဘာလို႔ကိုက္တာလဲ"
"သားေတြကို ဘာလို႔လိမ္ေျပာလိုက္ရတာလဲ"
"ဒီလိုမွမေျပာရင္ က်န္႔ရဲ႕သားေတြက အျပင္ထြက္ပါ့မလား"
"က်န္႔ရဲ႕သားေတြလို႔ေျပာရေအာင္ အဲဒီကေလးႏွစ္ေယာက္က ေမာင္နဲ႔ရတာေနာ္"
"အင္းပါ. . .ေမာင္လုပ္ၿပီးရတဲ့ကေလးေတြမွန္းသိပါတယ္"
"ေအာက္ျပန္ခ်ေပး စိတ္မပါေတာ့ဘူး"
"ဒါ. . .ဒါေပမယ့္ ေမာင္က တန္းလန္းႀကီးေလ"
"တန္းလန္းႀကီးဆိုလည္း ကိုယ့္ဘာသာေျဖ႐ွင္းေတာ့ ဖယ္. . .အ႐ွက္ကိုမ႐ွိဘူး"
ေပြ႔ခ်ီခံထားရျခင္းမွ ေကာ့လန္ထိုးၿပီးေအာက္ဆင္းသြားသည့္က်န္႔က ေအာက္ပိုင္းကိုသဘက္ပတ္ကာ အျပင္ထြက္သြားေလၿပီ။ အခ်ိန္ေကာင္းဆို အျမဲေႏွာက္ယွက္တဲ့ ဟိုေမ်ာက္ေလာင္းႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ က်န္႔ရဲ႕အတြင္းထဲၿပီးရတယ္မ႐ွိ။
မာန္ဖီေနေသးသည့္ညီေတာ္ေမာင္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈရင္း ခြၽတ္ပစ္ထားသည့္အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုဝတ္လိုက္ေတာ့ ဖုေဖာင္းေနသည္ေၾကာင့္ လက္ဖဝါးျဖင့္ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း႐ိုက္မိေတာ့ လူမွာ ေအာင့္ခနဲ။
႐ိုက္မိသည့္ေနရာကိုလက္ဖဝါးျဖင့္အုပ္ကိုင္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚလိွမ့္ေနမိေတာ့ အေပၚစီးမွငံု႔မိုးၾကည့္ေနသည့္ က်န္႔ရဲ႕ေခါင္းမွေရစက္ေတြက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ တေတာက္ေတာက္ခုန္ေပါက္ေျပးဆင္းလာၾကသည္ေၾကာင့္ နာေနတာကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့မိသည္အထိ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာသည့္မ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
"ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လွိမ့္ေနတာက ဘာလုပ္တာလဲ"
"ဘာ. . .ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး"
"ဘာမွမဟုတ္ရင္လည္း အဝတ္စားျမန္ျမန္ဝတ္၊ အျပင္မွာ ကေလးေတြသြားထိန္း"
"အင္းပါ"
ေခါင္းအစေျခအဆံုး ေရစက္ေတြျဖင့္ ဆပ္ျပာနံ႔သင္းသင္းေလးက သူ႔ကိုအခန္းထဲကထြက္မသြားေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားေလသည္။ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးၾကည့္ေနသည့္က်န္႔ေၾကာင့္ အဝတ္စားေတြအျမန္ဝတ္ကာ အျပင္သို႔ထြက္လာရ၏။ ဒီဂရီအမွတ္ေရာက္ေနသည့္က်န္႔ကို ဒီတစ္ခါထိေတြ႔မိရင္ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲပင္ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းရေတာ့မည္မဟုတ္။
ဧည့္ခန္႔၌ခင္းက်င္းထားသည့္ ဖ်ာၾကမ္းေပၚထိုင္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္က ေပါင္ေပၚတစ္ဖက္တစ္ယွက္စီ၌ တိုးေရႊ႕ေျပာင္းထိုင္လာၾကၿပီး၊ ခႏၶာကိုယ္ေလးေတြက်ံဳ႕ၿပီး သူ႔လက္ကိုမ,၍ ဖက္ခိုင္းထားေလသည္။
"ဒက္ဒီ ေႁမြႀကီးေသသြားၿပီလားဟင္"
"အင္း ေသသြားၿပီ"
"ဘယ္လိုသတ္လိုက္လို႔ ေသသြားတာလဲဟင္"
"မင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္ ဝင္လာတာနဲ႔ကို ေသသြားတာ"
"ဝါး. . .မိုက္လိုက္တာ"
"ဒါဆို ေႁမြထြက္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သားသားေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒက္ဒီတို႔နံေဘးမွာ ေနေပးမယ္ေနာ္၊ ဒက္ဒီနဲ႔ပါပါးကို ေႁမြမေပါက္ေအာင္"
"မေနနဲ႔!"
သူေအာ္လိုက္ေတာ့ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္က ရင္ခြင္ထဲမွေန၍ အလန္႔တၾကား ေမာ့ၾကည့္လာ၏။ ေႁမြထြက္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ထိုကေလးႏွစ္ေယာက္အား နံေဘး၌ေခၚထားလ်ွင္ သူပဲငတ္ရခ်ည္ရဲ႕။
"ဘာလို႔မေနရမွာလဲ"
"ဒက္ဒီကိုယ္တိုင္ေျဖ႐ွင္းတတ္လို႔ေပါ့၊ ေႁမြထြက္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သားတို႔က ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္ေလးေဘးမွာပဲ ေနသင့္တာ"
"အဲဒီေႁမြက ဒက္ဒီနဲ႔႐ွိတဲ့အခ်ိန္ပဲထြက္လာတာကို"
"ဟမ္. . ."
အငယ္ေကာင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူ႔ဦးေႏွာက္ေတြကိုကစားၿပီး ေတြးေတာေသာ္လည္း ဘာတစ္ခုမွမမွတ္မိ။ ကေလးေတြရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ သူ႔ရဲ႕ညီေတာ္ေမာင္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ခုမွထုတ္ျပဖူးတာပါ။ ဒီကေလးေတြ သူအိပ္ေနခ်ိန္ လာလွန္ၾကည့္သြားတာလား. . .
"ေပက်င္းအိမ္မွာတုန္းက သားသားေလးတို႔နဲ႔ေရခ်ိဳးတဲ့ခါ သားသားေလးစမ္းမိတာေလ အႀကီးႀကီးပဲ"
"အခုျမင္ရတဲ့ေလာက္ ႀကီးလား ငယ္ေလး"
"အတူတူေလာက္ပဲထင္တယ္"
"ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာေပါ့"
"ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္ႀကီးၿပီး တိုတဲ့ေႁမြ ငယ္ေလးခုမွျမင္ဖူးတာ ကိုႀကီး"
"ကိုႀကီးေရာပဲ"
ရင္ခြင္ထဲမွေနၿပီး ေပါက္ကရေလးဆယ္ေျပာေနၾကသည့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ သူ႔မွာေတာ့ ရယ္ရမလို၊ ငိုရမလို။ က်န္႔ကလည္း ဧည့္ခန္းထဲ ေပၚကိုမလာေတာ့။ ေပၚမလာတာကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရမည္။ မဟုတ္လ်ွင္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ အသံက်ယ္ႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာမည္မွာ မလႊဲဧကန္။
အိမ္ျပတင္းတံခါးေတြ အားလံုးပိတ္ထားသည္ေၾကာင့္ အိမ္ေပါက္ဝတံခါးရြက္တစ္ခုသာ ဖြင့္ထားသည္ေၾကာင့္ အိမ္ထဲ၌ အလင္းေရာင္မွိန္ပ်ပ်သာ ျမင္ရေလသည္။
မိုးသက္ေလျပင္းေတြၿငိမ္က်သြားေတာ့ မိုးေပါက္ဖြဲဖြဲေလးေတြက ေျမျပင္ေပၚသို႔ ခုန္ေပါက္ေျပးဆင္းၾက၏။ မိုးရြာၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳက္နက္ အေအးဓာတ္ပိုကဲလာသည္ေၾကာင့္ စကားေျပာလိုက္တိုင္း ပါးစပ္အတြင္းမွ အေငြ႔ေလးေတြပင္ ထြက္က်လာေလၿပီ။
မိုးသက္ေလျပင္းဒဏ္ေတြေၾကာင့္ သစ္ရြက္ကေလးမ်ားသည္လည္း ေျမျပင္ေပၚ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြက်ကာ အိမ္ေ႐ွ႕ေျမာင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ မိုးေရေတြႏွင့္အတူ ေမ်ာပါသြားကုန္၏။ ပတ္ဝန္းက်င္မွလည္း ပိတ္ထားသည့္တံခါးေတြကိုဖြင့္ကာ မိုးစဲသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင့္ ေအာ္ဟစ္ကာဝမ္းသာရႊင္ျမဴးေနၾကသည္။
မိုးစဲသြားသည္ႏွင့္ မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြႏွင့္အတူ အေနာက္ဘက္မွထြက္ေပၚလာသည့္ ေနလံုးႀကီးႏွင့္အတူ အလင္းေရာင္ေတြျဖာက်လာ၏။ ေတာင္ၾကားေတြထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မည့္ ေနလံုးႀကီးသည္ နီရဲေတာက္ေနၿပီး ေကာင္းကင္တစ္ခြင္ကလည္း သူမတူစြာ ၾကည္လင္ေတာက္ပေနသည္။
အိမ္တံခါးေတြအားလံုးဖြင့္ၿပီး ျခံထဲကသစ္ရြက္အမႈိက္ေတြကို ႐ွင္းရန္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္ထဲမွာပဲေနဖို႔မွာၾကားေနခ်ိန္ ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္ေလးသည္ ပုခက္ထဲမွေန၍ လူးလြန္႔လာသည္ေၾကာင့္ ေပြ႔ခ်ီလိုက္ေတာ့၊ သူ႔လက္ဖဝါး၌ စိုရႊဲရႊဲအရည္မ်ား. . .
"အိုး. . .ဒက္ဒီသမီးေလးက ႐ွဴးေတြေပါက္ခ်ထားပါလား"
"ရီက်န္႔ အိပ္ခန္းထဲမွာ ေဘာင္းဘီတစ္ထည္နဲ႔ ဒိုက္ဘာတစ္ခုသြားယူခဲ့"
"ဟုတ္ ဒက္ဒီ"
"ႀကိဳးသိုင္းသဘက္ရယ္ ဦးထုပ္ရယ္ယူခဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့"
အိပ္ခန္းထဲ ပုလံုးလံုးျဖင့္ေျပးဝင္သြားၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ လက္ထဲ၌ပစၥည္းအမ်ားအျပားကို မႏိုင့္တႏိုင္ေပြ႔ခ်ီလာၿပီး သူ႔နံေဘးသို႔ ဘုတ္ခနဲ ပစ္ခ်လာ၏။ ခြၽတ္ပစ္ထားသည့္ေဘာင္းဘီကို ေလ်ွာ္မည့္ျခင္းထဲ အငယ္ေကာင္ကိုသြားထည့္ထားခိုင္းၿပီး၊ အသစ္ယူလာသည့္ ဒိုက္ဘာကိုအထဲမွခံကာ ေဘာင္းဘီကိုအျပင္မွ ဝတ္ေပးလိုက္သည္။
အေနာက္ဘက္တြင္ ခ်ီပိုးလိုက္ၿပီး ဦးထုပ္ေဆာင္းေစကာ ျခံထဲမွအမႈိက္မ်ားကို တံျမက္စည္းတစ္လက္ျဖင့္ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ရ၏။ အိပ္ရာမွထစျဖစ္၍ ႏို႔ဆာေနသည့္ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္က သူ႔ေက်ာေပၚတြင္ ေကာ့လန္ထိုးၿပီး ေအာ္ငိုေနသည္မွာ ျပဳတ္က်လုမတတ္။
"ဒက္ဒီရဲ႕အလုပ္ေတြၿပီးေတာ့မယ္ မငိုပါနဲ႔ကြာ ဒါၿပီးရင္ ပါပါးဆီသြားမယ္ေနာ္"
ပါးစပ္မွလည္း တတ္သမ်ွေခ်ာ့ျမဴေနၿပီး သစ္ရြက္ေတြကို စုပံုၿပီး တစ္ေနရာထဲျဖန္႔က်က္ထားလိုက္၏။ ေနပူလွန္းၿပီးေျခာက္သြားလ်ွင္ မီး႐ႈိ႕ရန္ပင္။
တံျမက္စည္းကိုေနရာတက်ျပန္ထားၿပီး ေရဆိပ္၌လက္ကိုသန္႔စင္ေဆးေၾကာကာ မီးဖိုခန္းထဲခ်က္ျပဳတ္ေနသည့္ က်န္႔ဆီသို႔ သြားလိုက္ေတာ့၊ ကုန္းကုန္းကြကြျဖင့္ ခ်က္ျပဳတ္ေနသည္ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္လိုက္မိသည္။ ခ်စ္တင္းေႏွာတာေတြက ပထမဆံုးအႀကိမ္မဟုတ္ေပမယ့္ ႀကီးမားသည့္သူ႔ရဲ႕ညီေတာ္ေမာင္ေၾကာင့္ နာေနလိမ့္မည္။
"က်န္႔ ဒီမွာေ႐ွာင္းေ႐ွာင္ေလး ငိုေနတယ္၊ ႏို႔တိုက္လိုက္ဦး"
"ဟင္. . .သမီးေလးက ႏိုးေနၿပီလား"
"အင္း"
ဟင္းခ်က္လက္စကို ျမန္ျမန္အဆံုးသတ္ၿပီး လက္ကိုေရေဆး၍ လက္သုတ္ကာ ေအာ္ငိုေနသည့္ ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္ေလးကို ေမာင့္ထံမွလက္လႊဲယူၿပီး ႏို႔တိုက္လိုက္မွ ၿငိမ္က်သြား၏။ ငိုထားသည့္အ႐ွိန္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးကရဲသြပ္ေနၿပီး ႐ႈိက္သံေလးေတြပင္ ထြက္ေနေလၿပီ။
"ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေရခ်ိဳးေပးလိုက္ရမလား"
"မခ်ိဳးေပးနဲ႔ေတာ့ မိုးေအးတယ္၊ ေတာ္ၾကာ ေနမေကာင္းျဖစ္သြားလိမ့္မယ္"
"အင္း"
"ေရေႏြးဆူေနၿပီ လက္ဖက္ရည္ထည့္လိုက္ဦး"
"အင္း"
"လက္ဖက္ေျခာက္အရမ္းမမ်ားေစနဲ႔ေနာ္ အရမ္းခါးလြန္းသြားရင္ ေသာက္မေကာင္းေတာ့ဘူး"
"အင္း"
"ပါပါး ဖြားဖြားႀကီးျပန္လာၿပီ"
"ေအးေအး. . .ေမာင္ေရ ေရေႏြးၾကမ္းထည့္ၿပီးရင္ ဖြားေအဆီယူသြားေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ"
"ေရေႏြးၾကမ္းပို႔ၿပီးရင္ ကေလးျပန္လာေခၚ၊ ဟင္းေတြခ်က္ရဦးမယ္"
တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတြျဖင့္ ခိုင္းစားေနသည့္ က်န္႔ကိုၾကည့္ကာ အသည္းယားလာရသည္။ ဖြားေအတို႔ျမင္ရင္ မသင့္ေတာ္မည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရေႏြးၾကမ္းကိုအျမန္ယူၿပီး ဧည့္ခန္းထဲသို႔ထြက္လာရ၏။ သူ႔ျမစ္ေလးေတြကိုၾကည့္ကာ ျပံဳးရႊင္ေနသည့္ ဖြားေအကိုၾကည့္ကာ သူပါလိုက္ျပံဳးမိသည္။
"ဖြားဖြားႀကီး ဖြားဖြားႀကီး"
"ေဟ ဘာတုန္းေျမးငယ္"
"မိုး. . .မိုးရြာတုန္းက အိပ္ခန္းထဲမွာ ေႁမြအႀကီးႀကီး"
"ေဟ"
ဖြားေအကိုလက္တို႔ေခၚၿပီး တစ္ခုခုေျပာရန္ျပင္ေနသည့္ အငယ္ေကာင္ရဲ႕အမူအရာေၾကာင့္ ျပံဳးမိရံု႐ွိေသး။ ေနာက္ဆက္တြဲစကားေၾကာင့္ မ်က္လံုးျပဴးကာ လန္႔သြားရ၏။ အငယ္ေကာင္ကိုလက္တို႔ၿပီး ပါးစပ္လႈပ္ရံု မေျပာနဲ႔ဆိုၿပီးေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ဒက္ဒီေၾကာက္လို႔လားဆိုသည့္ စကားေၾကာင့္ သူ႔မွာစိတ္ညစ္ရျပန္သည္။
သူတို႔ေျပာတဲ့ေႁမြႀကီးဆိုတာက သူတို႔ထင္သလို တကယ့္ေႁမြအစစ္မွမဟုတ္တာ. . .
YOU ARE READING
အမုန်းတရား၏နောက်တော်ပါး [Completed]
FanfictionM-prage Family Type Fanfiction Wang YiBo & Xiao Zhan
![အမုန်းတရား၏နောက်တော်ပါး [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/245360710-64-k328873.jpg)