《Poyun》ဖော့ယွင် (မြန်မာဘာသာပြန်)

အပိုင်း(၂၃)-မထော်မနန်းပြုတ်ကျခြင်း

မြို့တော်ရုံးချုပ်​ရှိရဲဘော်ရဲဘက်တို့​၏ရှေ့တွင် ဒုခေါင်းဆောင်ယန်တစ်ယောက် ခြေကားယားလက်ကားယား ဇောက်ထိုးပြုတ်ကျသွားလေသည်။
............................................................................

ကျန်းထင်က တိုးညင်းစွာမေး​၏။

"မင်းလူတွေလား?"

ယန်ရှယ် : "မဟုတ်ဘူး။ ငါ့လူတွေရဲ့အသံမဟုတ်ဘူး။"

ဘန်း!

ရုတ်တရက်ဆန်သော အခြေအနေတစ်ရပ်လုံးကြောင့် အံ့အားသင့်နေမိကြသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကတော့ တံခါးကိုအားကုန်သုံးလျက် တိုက်ဖွင့်နေလေပြီ။ မျက်နှာကြပ်မှ ဘိလပ်မြေမှုန့်များပင် ကျလာ​၏။

"မင်းအရင်သွားနှင့်!"

ယန်ရှယ်က ပြတင်းပေါက်မှန်ကို ဆောင့်ဆွဲကာ ဖယ်ရင်းပြောလိုက်သည်။

"မြန်မြန်! ငါသူတို့ကိုအချိန်ဆွဲထားမယ်။"

ကျန်းထင်မှာ ပြတင်းပေါက်ပေါ် မတက်နိုင်ဘဲ ရှိနေသဖြင့် ယန်ရှယ်က ပင့်တင်ပေးလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူတို့နောက်တံခါးမှ......

ဘန်း!

ကျယ်လောင်လှသော အသံကြီးဖြင့် အိမ်သာတံခါးမှာ ရဲအရာရှိတစ်ဦး​၏ ကန်ဖွင့်ခြင်းကို ခံလိုက်ရရှာသည်!

"မလှုပ်နဲ့! ငါတို့တရားမဝင် လိင်မှုရေးရာ ကိစ္စတွေကို စစ်ဆေးဖို့လာတာ။"

"လက်မြှောက်ထား!"

"ဘာလုပ်တာလဲ?! ဘာလုပ်တာလဲလို့?!"

ယန်ရှယ်ကလည်းပြန်ပက်သည်။

"အောင်မာ မင်းတို့က ဘယ်ကရဲတွေမလို့လဲ?! ဘယ်မှာလဲ ယူနီဖောင်း?! ဘယ်မှာလဲ တံဆိပ်?! မင်းတို့ကိုမင်းတို့ ရဲတွေလို့ပြောရုံနဲ့ ငါတို့ကယုံရမှာလား?! ငါ ၁ -၁ -၀ ကိုခေါ်......."

(T/N- 110 ကတရုတ်က ရဲစခန်းတွေရဲ့ emergency ဖုန်းနံပါတ်ပါ)

စကားမဆုံးခင်ပင် ရဲတစ်ယောက်ကသူ့ကို နံပါတ်တုတ်နှင့် ဝင်တား​၏။ ထို့နောက် သူနှင့်ပါလာသော ရဲတို့အား အော်ပြောလိုက်လေသည်။

"အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်၊ ဒီကိုတပ်ကူလွှတ်ပေးပါဦး။ တစ်ယောက်ယောက် ပြတင်းပေါက်ကနေ ထွက်ပြေးသွားတယ်!"