အမုန္းကင္းေသာခ်စ္ျခင္းမုန္တိုင္း
Chapter.39.
"မိုးမာန္ ငါ့ကိုလြတ္ေပးပါ ငါ ထပ္ မထြက္ေျပးေတာ့ဘူးေလ တကယ္ေျပာတာ"
ေမွာင္မိုက္လြန္းၿပီး ကိုယ့္လက္ကိုယ္ေတာင္မျမင္ရတဲ့ေနရာ
ဒါက ည မဟုတ္ပါဘူး
အင္း ညလဲ ျဖစ္ရင္ျဖစ္မွာေပါ့
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူမဟာ ေန႔ညမွန္းမသိနိုင္ေလာက္ေအာင္ အခန္းငယ္ထဲမွာထည့္ထားျခင္းခံရလို့ပါ
ထြက္ေျပးဖို့ႀကိဳးစားလိုက္တိုင္း သူမ ဒီလိုအျပစ္ေပးခံရတာခ်ည္းပဲ
သူမ အေမနဲ႔ေရာ အေဖနဲ႔ပါ မေတြ႕ရတာ ေျခာက္ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ
သူမေမာင္ေလးလဲ မေတြ႕ရ အယုတ္ဆြဆုံး သူမဝမ္းနဲ႔လြယ္ေမြးထားတဲ့ ကိုယ့္ကေလးကိုေတာင္ မေတြ႕ရတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးနဲ႔ ႏွစ္ေတြေတာ္ေတာ္ၾကာေနခဲ့ၿပီ
အခုလဲ အေမွာင္ခန္းထဲ သူမကိုသြတ္ထားျပန္ၿပီ
"ငါ ေၾကာက္လို့ ငါတကယ္ေၾကာက္လို့ပါ ဒီတခါ ငါထြက္မေျပးေတာ့ပါဘူး ငါ့ကို ကေလးနဲ႔ေပးေတြ႕ ကေလးနဲ႔နင္နဲ႔ ငါနဲ႔ အတူတူေနၾကမယ္ေလဟာ မိုးမာန္ လူယုတ္မာ ငါေျပာတာၾကားလားလို့ "
"အဟြန္း ေဆာင္းႏွင္းျဖဴ မင္းညာျပန္ၿပီ မင္းကို အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကလြတ္ေပးလိုက္တိုင္း ထြက္ေျပးဖို့ပဲႀကိဳးစားေနတာ ငါကဘယ္လိုယုံရမွာလဲ"
သူမ အနီးနားကကပ္ၿပီးထြက္လာတဲ့ေလသံဩဩေၾကာင့္ သူမလန႔္ၿပီးခုန္ဆုတ္သြားလိုက္မိတယ္
တဆက္ထဲ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္မွန္းမသိတဲ့လူကိုရိုက္ဖို့ သူမလက္ေတြကိုပါဆန႔္ထုတ္လိုက္တယ္
"သူ.......စား ငါ့ကိုအခုလြတ္ေပး"
"အဟြန္း ေဆာင္းႏွင္းျဖဴ မင္းကက်ားရဲမေလးပဲ ကိုယ္ကမင္းထြက္ေျပးဖို့လက္ေလၽွာ့သြားမွာေတာင္ဆိုးေနတာ မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ေပ်ာ္ရြင္တာေတြေလ်ာ့သြားေတာ့မွာေလ"
" ေခ်ာက္"
မီးျခစ္သံၾကားလိုက္ရၿပီး အေမွာင္ကမၻာထဲမွာ မီးေတာက္တခုက တိတ္တဆိတ္လင္းထင္းလာခဲ့တယ္
VOUS LISEZ
(Complete)အမုန်းကင်းတဲ့ချစ်ခြင်းမုန်တိုင်းA Storm Of Love Without Hatred Oc.Nl.
Roman d'amourown creation mature content by alinkar nang ..A storm of love without hatred... သူမဘဝမှာ တစ်ယောက်ကိုသာပုံပြီးချစ်ခဲ့ဖူးတယ် အဲ့တစ်ယောက်ရဲ့လှည့်စားခြင်းကိုပဲသူမခံခဲ့ရတယ် ဒါကြောင့် မိုက်မိုက်ကန်းကန်းနဲ့ သူတဘဝလုံးကိုအေးဆေးမနေနိုင်အောင်လက်စားချေဖို့သူမဆု...
