EDA ŞAHİNOĞLU HİKAYE TANITIMLARI (M.S.Y.)

💔ZOR AŞK SERİSİ💔 SİYAH BEYAZ - ALINTI I

Yavuz dışarı çıkmak üzere olan kardeşine “Nereye öyle Yusuf?” diye sordu otoriter sesi ile.
Yusuf kaşlarını havalandırdı ve durakladı. “Arkadaşlarımla yemeğe gideceğim abi.”
Yavuz ellerini cebine koydu. Merakına engel olamıyordu. O kızı bir kez -son bir kez- daha görmek, en azından adını öğrenmek istiyordu. Genç delikanlıya yaklaştı ve yaşına rağmen neredeyse onun kadar heybetli olan kardeşinin tam karşısında durdu. “Kimmiş bu arkadaşlar bakalım? Geçen yanında gördüğüm şu iki kız mı?”

Yusuf’un bu sefer kaşları çatıldı. “Evet. Ders çalışırken matematikçinin soracağı sınav sorusu ile ilgili iddiaya girdik ve kaybettim. Onları yemeğe götüreceğim,” dedi gülümseyerek.
Cebindeki elleri yumruk olmuştu Yavuz’un. Kardeşi o kızla mı çıkıyordu bilmiyordu? Önce bunu öğrenmesi lazımdı. “Özel mi şu kızlardan biri senin için?”

Yusuf yutkundu. Evet Derin’den aylardır hoşlanıyordu, ama bir türlü açılamıyordu. Çok çekiniyor ve onu tamamen kaybetmekten korkuyordu. “Şey... Aslında evet. O kızıl afet beni etkiliyor, ama aramızda henüz bir şey yok.”
Yavuz’un içine serpilen su dudağında nedenini bilmediği bir gülümsemeye sebep olmuştu. Onun küçüğü sarı bir cadıydı. “Demek yemeğe gideceksin.”

“Evet abi ve geç kalıyorum. Kızlar gelmişlerdir bile mekana,” deyip tam kapıya yönelmişken hiç beklemediği bir şey işitti.
“Dur...” dedi adam ve kendi kendine bile şaşacak o cümleyi kurdu arkasından, “Bende seninle geleceğim. Sıkıldım evde.”
“Benimle mi geleceksin?” derken iki eliyle kendini gösterdi.
“Evet. Abini beğenmiyor musun yoksa?” diye sitem ederken kaşlarını çatmıştı.
“Yok... da... Yani ne bileyim... Sen dalga geçersin ya bizim yaşlarımızla, ‘bebesin sen daha’ diyorsun hep. Ondan sordum. Sıkılma yanımızda.”

Yavuz öfkelenmişti. Ne yani kardeşi onu yaşlı mı buluyordu? “Sadece otuz iki yaşındayım Yusuf.”
“Evet abi. Bizde yirmi yaşındayız -da konumuz bu değil.”
Yavuz sinirle kapıya doğru yürüdü, “Bende geliyorum!” dedi itiraza yer vermeyen bir emirle.
“Peki lordum, buyurun gidelim. Böylelikle hesabı sana kitlerim.”

*
...
Yusuf hesabı ödemek için elini havaya kaldırdığı an Yavuz “Tamam ödedim,” dedi kardeşine sessiz bir şekilde.
“Ooo...” derken kızlara baktı Yusuf. “Böyle de cömerttir abim. Azıcık da zorba ve sert. Ha bir de otoriter. Despot, ayrıca kuralcı ve asosyal, titiz ve...” diyerek yüzünü buruşturdu, “Çok sıkıcı. Aşırı çapkın...”

Her kelimede Yavuz’un öfkeden kaşları çatılırken, Nehir’in kaşları hayretle havalanıyordu. Zaten geldiğinden beri adamın yanındaki varlığı onu germişti. Üstelik ona bakınca neyden olduğunu anlamayan kararan bakışları çok cüretkar, keskin ve deliciydi. Onu korkutsa da nefesini de kesiyor, kendisini adamın etkisinden koparamıyordu. Değişik olan tavırları ise Nehir’in dikkatini çekmişti. İlgisi de cabasıydı...
Yusuf ise devam ediyordu. “Sahi abi, en son ne zaman sinemaya gittin? ‘Selvi Boylum Al Yazmalım’ filmine mi?”

İki kız ve Yusuf kıkır kıkır gülerken Yavuz öfkeden delirecekti.
“Beni gömmen bitti mi sevgili selvi boylu, az sonra da al kanlara boyanacak kardeşim!” yanındaki kızın da gülmesi onu delirtmişti. Evet çok sosyal bir adam değildi. Hatta hiç sosyal değildi. Ama... Bu şuan umurunda bile değildi. Kardeşi yanındaki kızla telefondaki bir şeye dalmışken kendisi masanın üzerinde duran Nehir’in telefonunu eline aldı ve demin açarken tuş kilidinin olmadığını bildiği telefonu açtı.

“Ne yapıyorsun?” diye şaşkınlıkla sordu kız.
Yavuz kendi numarasını yazıp, çaldırdı ve kızın gözlerinin içine baktı. “Seni arayacağım,” dedi. Sonra eğildi ona çok fark edilmeden, “Ve telefonuna tuş kilidi koysan iyi olur.”
“An-anlamadım. Neden arayacaksın beni?”

“Bence ikimizde nedenini çok iyi biliyoruz ufaklık,” deyip göz kırptı. Kızın yanındaki titreyişi, heyecanlanması adamı farklı bir duyguya sürüklese de şuan bunu görmezden gelmeyi tercih etti. Tek istediği bu kızdı...

SİYAH BEYAZ YAKINDA...