Mustafa ne olduğunu anlamamıştı. Şaşkın bir şekilde ayağa kalkıp annesinin yanına geçti. Serkan sinirli surat ifadesiyle karşısındaki herkese baktı.
" Bundan sonra benim haberim olmadan hiç bir şey yapılmayacak. Bu her kim olursa olsun, bedelini öder. Bunun bedeli ölümdür." Dedi. Vampirler artık Serkan'a çekinerek bakmaktalardı.
Serkan sakinleştikten sonra karşısındaki kalabalığa baktı.
" Herkes yerine otursun." Dedi. Ardından koltuklara oturup Serkan'a baktılar. Serkan yanına bir sandalye çekip oturdu. Kafasını kaldırıp karşısındakilere baktı.
" Ben sadece bir kişiden eminim. Onun olmadığına." Dedi. Herkes pür dikkat Serkan'ı dinliyordu. Herkes umutlanırken ağzından çıkacak laflara bakıyordu.
" Aysu." Dedi. Herkes bir anda ona dönüp baktı. Ardından Pelin Serkan'a baktı.
" Neden Aysu!" Serkan gözleri ile Pelin'i öldürecekmiş gibi baktı.
" Çünkü bu zamana kadar benim yanımdaydı." Dedi. Pelin sustuktan sonra annesine baktı.
" Anne biz uyurken neler olduğunu anlatır mısın?" Yasemin etrafına bakındıktan sonra, oğluna döndü.
" Siz orada bayılınca sizi apar topar içeri taşıdık. Ardından herkes senin başındaydı. Ebru hariç." Dediği anda Serkan direk Ebru'ya döndü.
" Hala seni dinliyorum." Ebru korkudan sahte bir şekilde güldü.
" Saçmalamayın. Katil ben miyim?"
" Ben sana katilsin demedim. Sadece olayı anlat. Neden gelmedin?"
" Kitabın başında bekledim. Başına bir şey gelmesin diye. Koruyucu her ne kadar anne ve baban olsada, senin başında debelendiler."
" Kitap yok ama. Başında nasıl bekledin?"
" İçeride sesler yükselince bir şey oldu sandım ve yanınıza geldim."
" Anladım." Yasemin Serkan'a baktı.
" Yabancı biri kaçırsa kitabı, ormanın içinde birden fazla sürü var. İllaki birine takılır. Sınırlar belli." Ebru Yasemin'e döndü.
" Belki kaçıran kurt adamdır." Serkan bir anda duraksadı. Bu ihtimali hiç düşünmemişti. Birbiriyle tartışan Yasemin ve Ebru'ya kulaklarını kapattı.
Donmuş gibi duruyor öylece düşünüyordu. Ebru'nun dediği gibiyse bu iş çok zor olacaktı. Çünkü ondan fazla sürü vardı.
Serkan birden ayağa kalkıp kapıya doğru yürümeye başladı. Arkasından Aysu'da kalkıp takip etti. Serkan kapının önüne gelince durup ailesine baktı.
" Kimse hiç bir yere kaybolmasın." Dedi. Ardından arkasında olan Aysu'ya baktı.
" Sen kal." Aysu birden karşı çıktı.
" Hayır. Bende seninle gelmek istiyorum."
" Aysu. Burada kal ve kimse bir yere gitmesin. Zorla giden olursa öldür." Aysu bunun önemli olduğunu anlayınca kafasını salladı.
Serkan kapıyı açıp evden çıktı. Kapının önünde kurt adama dönüşüp hızla ormana koşmaya başladı.
Aysu kapıyı kapattıktan sonra ailesine döndü. Ablası Yasemin'in yanına yürümeye başladı. Yasemin hala hüzünlü ve gözleri yaşlıydı. Aysu yanına oturup destek oldu ona.
