Şafak sökmüş Mustafa yanındakilerle sınırda beklemekteydi. Herkes biran bile olsun gözünü ayırmıyordu. Mustafa'nın gözleri sınırda olsa bile aklı annesinde kalmıştı. Mağrada bıraktığında hasta yatıyordu.
Yanındaki arkadaşı Mustafa'nın dalgın olduğunu anlamıştı. Normalde gözlerini gezdirmesi gerekirken, bir noktaya odaklanmış sadece oraya bakmaktaydı.
" Mustafa iyi misin?" Dedi arkadaşı. Mustafa yanındaki adama döndü.
" İyiyim ama aklım annemde kaldı. En son mağradan çıkarken hastaydı." Arkadaşı moral vermek için elini Mustafa'nın omzuna attı.
" Merak etme. Annen iyileşecek."
" Umarım söylendiğin gibi olur." Dedi. Tam o sırada yeni doğan bir vampir gelmişti. Mustafa ve yanındakiler beklemektelerdi. Çünkü vampir kendi sınırları içindeydi.
Biraz bekledikten sonra arkasından bir kaç kişi daha gelmişti.
Mustafa kafasını çevirdiğinde diğer taraftan yüzlerce vampir gelmekteydi. Kendi sınırlarına geldiğini görünce ayağa kalktı.
" Saldırın." Dedi. Mustafa'nın yanındaki vampirler kalkıp düşmana doğru koşmaya başladı.
Sınırın bitişiğinde düşmanlar birbirlerine girmişti. Mustafa arkalarından gelmekteydi ama çalıların arasından hala adam çıktığını görünce durdu.
Kendi adamları Alev'in adamları karşısında tek tek ölüyordu. Mustafa'nın bir karar vermesi gerekti. Ya adamları yanında savaşıp onlarla birlikte ölecekti, yada kaçacaktı.
Savaşmak içinden geliyordu ama annesi hala aklındaydı. Onu yanlız bırakmamak için arkasını dönüp hızla koşmaya başladı.
Ebru'nun yanından iki adam çıktı mağradan. Yanındaki arkadaşına gülümseyerek baktı.
" Bu güzel parçaydı ha. Birde karşılık vermedi. Ben zevkten kendimi parçalayacaktım." Yanındaki arkadaşı durumuna gülümseyip.
" Hoşt köpek. Seni ayırmasam kadını ikiye bölecektin."
" Bizde böyle."
" Buradan gitmemiz lazım. Yakalanmadan."
" Uyanacağını sanmam. Felç olmuş gibi yatıyor."
" Yinede gitmemiz lazım. Kendine gelir veya başka türlü anlatırsa Mustafa bizi yaşatmaz."
" Mustafa kim be! Yanındaki adamlar olmasa onu tekte alırım."
" Ama yanında adamlar. Hadi gidelim hemen." Arkadaşı düşünmeye başladı.
Mustafa çalıların arasından çıkıp adamların yanına geldi.
" Durumlar hiç iyi değil." Dedi. Adamlar sanki ruh görmüş gibi bakmaktaydı. Mustafa arkasını dönüp baktı. Daha sonra önüne döndü.
" Alev büyük bir ordu kurmuş. Çoğu yeni doğan. Sınırdaki adamlarımız öldü." Karşısındaki adam önce yanındaki adama baktı. Daha sonra Mustafa'ya baktı.
" Efendim kampta fazla adam kalmadı. Onlara karşı koyamayız."
" Elimizden geleni yapacağız. Annem hala uyanmadı mı?"
" Hayır. Yatıyor hala." Dedi. Mustafa mağraya doğru yürümeye başladı. İçeri girdiğinde o iki adam vakit kaybetmeden oradan kaçmaya başladılar.
