US against TADHANA [ COMPLETED AND SOON TO BE PUBLISHED ]

The Darkest DAy

[Emman's POV]

eto na yung araw na pinakahihintay ng mga taong walang kaalam alam kung sino ang donor ni JM.. bakas sa mukha ni JM ang saya na finally, makakapagheart transplant na siya..

ang masakit lang, the very first person na gugustuhin niyang makita after the operation pa ang pinaka unang taong mawawala sa tabi niya sa araw na toh..

Im worried .. for JM of course, but more than anyone, for Kiehl.. Grabe na ang mga pinagdadaanan niya.. 

I decided to come early before the operation, and in my surprise, nakita kong lumabas ng room ni JM si Kiehl.. nagpaalam daw siyang uuwi muna to change clothes, pero ang totoo, kailangan na kasi nyang magprepare for the operation.

Walang nagsalita samin. Nagkatinginan lang kami pero parang nagkakaintindihan kami ..

i walked her to her room.. Nandun na ang mga gamit niyang kakailanganin during and after the operation.. dun siya magstay.. ilang blocks lang naman ang pagitan nun sa room ni JM.. pero for sure, hindi na sila magkikita dahil paniguradong hindi naman sila pareho makakalabas ng rooms nila.. 

"so, its final na pala talaga.. ready kana ba?" tanong ko sa kanya ..

"oo naman.. diba nga ako pa ang nagpresenta para sa operation na toh? loko ka talga" pilit na biro niya..

"you know that's not what i mean Kiehl.. ready kana ba tlaga? ready kana bang di na ulit makasama si JM?" hindi siya kaagad nakapagsalita sa tanong ko.. instead, napaupo nalang siya na parang nawalan ng lakas..

"ill never be ready for that.. alam mo yan Em.. But i need to fake it to my self and make everything look so easy.."

hindi narin ako nakakibo sa sinabi niya.. totoo nga naman.. kahit naman kung ako ang nasa kalagayan niya, baka katulad din ng kamartyran niya ang gagawin ko para sa taong mahal ko..

bigla namang may pumasok na nurse sa room niya..

"excuse me,Ms. Fortalez, operation will start in 30 mins.. pinapahanda na po kayo ni doc" sabi ng nurse 

"ahm, pwede mo bang sabihin kay doc na ipaunang pumasok si Mr.Arquero sa operating room para pagdating ko dun wala na siyang malay? please?" request niya sa nurse

"okay mam. sasabihn ko po." sabi ng nurse saka na lumabas

"oh ikaw, puntahan mo na yung isa dun.. galingan mo pagtatakip sakin ha? tsaka nga pala, pwedeng pakibigay toh sa kanya after the operation?" sabi nya saka inabot sakin ang isang sobre..

"may choice ba ko? biro ko sa kanya saka ngumiti.. napangiti na rin siya pero bakas na bakas yung lungkot niya . bigla naman siyang yumakap sakin then said, pwede ito rin?paki paabot sa kanya?" malungkot niyang sabi at parang iiyak na

"cge, kahit sobrang gay, gagawin ko para sayo.." biro ko kaya tumawa na siya..

lumabas na ko ng room niya pero bago ko sinarado ang door, sumilip ulit ako at sinabing "hoy brave girl, thanks for saving my bestfriend's life.. good luck on your journey.. wag kang mag alala, ako ang magsisilbing tenga at mata mo habang wala ka.." sabi ko saka sinara ang pinto at pumunta kay JM.

pagdating ko sa room niya, ihinahanda na siya ng mga nurse para sa operation..

"pre, pakitawagan naman si Kiehl.. sabi nya magpapalit lang siya ng damit eh.. sabi niya babalik siya agad hanggang ngayon wala parin siya. ipapasok na ko sa operating room eh, baka di na siya umabot.." pagmamaktol niyang parang bata

"don't worry pare, aabot yun.. kasama mo sya sa operation mo.. wag ka ng mag alala" sabi ko sa kanya para tumigil na siya 

"sir, kailangan na po kayong dalhin sa operating room, utos po ni doc, nakaready na rin po kasi ang donor niyo." sabi ng nurse sa kanya at wala na nga syang nagawa..

"pre, kahit anong mangyari, parating mo kay Kiehl na magsusurvive ako para sa kanya ha? sabihin mo mamaya pagdating niya, lalakasan ko loob ko  basta hintayin niya lang ako." napayakap na lang kami sa isat isa.. gusto ko sanang sabihing pinapaabot nga pala ni Kiehl tong yakap na to pero hindi pwede..

"sige bro, good luck.. ipagdadasal ko kayo ng donor mo." yun lang ang tanging nasabi ko sa kanya sabay tap sa balikat niya na parang gustong sabihing sorry naglihim kami sayo.. para rin ito sa ikabubuti mo..

--------------------------------------

[JM's POV]

eto na yung araw na pinakahihintay ko, namin, lalo na si Kiehl.. Sayang lang dahil hindi na siya umabot.. Naipasok na ko sa operating room at tinuturukan na ko ng pampatulog.. Hindi man sigurado ang mga mangyayari sa araw na toh, isa lang ang sigurado ko, kakayanin kong mabuhay para sa babaeng mahal ko..

"Kiehl, hintayin mo ko... mahal na mahal kita.." tuluyan ng nandilim ang paningin ko.. halos di ko na naaninag ang kakapasok lang na donor ko.. basta ang alam ko, magkalapit lang kami ng kama, at hinawakan niya ang kamay ko bago ako mawalan ng malay..

----------------------------------------

[Kiehl's POV]

naipasok na si JM sa operating room.. damang dama ko na ang takot, hindi dahil malaki ang tendency na mamatay ako sa operasyon.. kundi takot na ito na ang huling beses na makakasama ko siya..

pagdating ko sa operating room, papikit pikit na ang mga mata niya.. unti unti na siyang nakakatulog sa gamot na itinurok sa kanya.. pero bago pa man sya tuluyang mawalan ng malay, nagawa pa niya akong tignan kaya hinawakan ko ang kamay niya.. mahigpit na mahigpit..

nang mawalan na siya ng malay, napapahagulgol na ako .. kaya nagrequest muna ako ng ilang minuto sa mga doktor at nurse para makasama kahit sandali si JM.

mabuti nalang at naiintindihan nila ang pinagdadaanan ko, lalo na si doktor Hiron na personal surgeon at attending doctor ni JM.. siya ang palaging nakakasaksi sa mga pag iyak ko kapag nag a undergo ng treatment si JM. 

iniwan muna nila kami sandali.. tumayo ako mula sa pagkakahiga sa kama ko at lumapit kay JM.. wala na syang malay tao.. hindi ko mapigilang umiyak ng sobra habang hinahaplos haplos ang pisngi niya..

hindi na ko nakatiis.. niyakap ko na siya ng sobrang higpit habang humahagulgol..

"mahal na mahal kita babe, im sorry.. please wag ka sanang magagalit sakin.. ginawa ko to dahil di ko na kayang makitang naghihirap ka.. i love you so much JM..patawad" sabi ko sa kanya na animo naririnig niya ko.. hinalikan ko ang kamay niya saka siya hinalikan sa labi at bumulong ulit ng "mahal na mahal kita.. hindi ko bibitawan ang kamay mo habang nasa operasyon" saka humiga ulit sa kama ko pero gaya ng sinabi ko sa kanya, hindi ko na binitiwan ang kamay niya..

maya maya'y pumasok na ulit ang mga doktor at nurse .. tinurukan na rin ako ng pampatulog at bago pa ko tuluyang mawalan ng malay, nagawa ko ulit bumulong sa hangin ng "mahal na mahal kita.. JM"

at tuluyan ng umitim ang paligid ko..