Chapter 50: FINAL BATTLE (PART V)

545 9 5
                                    

STACEY'S POINT OF VIEW

I am supposed to be happy right now because everything that we have planned is happening as of the moment. However, I am not, and I don't know why. Unbounded questions were chasing me, seeking to be answered.

What should I do?

Is this the right thing?

Did this satisfy myself?

Should I continue with the plan?

What will happen to me?

Am I really happy right now?

My head aches, and my whole body trembles. I started dropping tears without knowing the reason why. It feels like... empty and senseless. Everything.

"Stacey," ani ng isang babae dahilan upang bumalik ako sa reyalidad. "samahan mo ang grupong bantayan ang mga hostage." Naguutos na sambit nito. Isang tango na lamang ang aking naging tugon.

Dahan-dahan akong naglakad patungo sa lugar ng mga hostage. Kaliwa't kanan ang mga putukan, walang tigil at nakakabingi. Idagdag pa ang mga bombang sumasabog bigla-bigla. Kahit kinalakihan ko ang mga ingay na ganito habang ako ay ineensayo, ni minsan ay hindi ako nasanay sa ganitong sitwasyon. Mas gusto ko ng lugar na tahimik at tanging kapaligiran lamang ang pinagmamasdan.

"That bitch..." Mahina man ang pagkakasabi ng dalawang salitang iyon, naging malinaw naman sa aking pandinig dahil kilalang-kilala ko ang boses nito.

Marahan kong nilingon ang aking kaliwa at doon nakita si Jemi na masamang nakatitig sa akin, kita ang galit sa mga mata.

Yes, I am a bitch, Jemi. That is the true me.

"All those years you're just pretending to be one of us?" Nagpipigil ng luhang aniya. "All those years you're just lying in front of us? All those years I've thought that you are my best friend who can understand me. All those years you're just..." Hindi na niya nagawa pang ituloy ang sinasabi nang walang tigil na tumulo ang kanyang luha.

Mabilis naman siyang nilapitan ni Kimono at Toppo upang patahanin. Naibaling naman ang paningin ko kay Pysche na siyang nakatitig lang sa sahig habang walang emosyon na ibinibigay.

"W-What about that night we talked about our dreams? That n-night we talked about what we wanted in our future lives?" habol-hiningang tanong niya sa akin, patuloy pa rin sa pagiyak. "Tell me, even just once, have you ever been sincere or true with what you told on us?"

I was left stunned, trying to hold back my tears and show no emotion in front of my friends. Friends? Oh yeah, my so-called friends in order to get information on Toppo.

Tumalikod ako kaagad nang hindi sinasagot ang kanyang tanong.

"I'm asking you, Stacey!" sigaw ni Jemi dahilan upang hindi ako makapaglakad papalayo. "Just once?" emosyonal niyang tanong.

Always. I was always sincere with what I showed to all of you. I was sincere that night as we talked about dreams and future lives. I am always true because it was all of you who taught me to be grateful with what I currently have.

"N-Never," pilit kong sagot, nakatalikod pa rin sa kanila dahil hindi ko na kakayaning makita pa silang umiiyak. "All those things I have done and shown were all lies."

If telling this will make you angry towards me, I would so you can forget me. If telling this will make you easier to remove me from your life, I would so you can move on without me.

Mafia AcademyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon