Medya:Bölüm Şarkısı
Bembeyaz bir yerdeydim, bembeyaz ama... Tanıdık...
Etrafa bakıyorum birilerini, hiç olmazsa bir nesne görmeye çalışıyorum. Bu beyazlık sinirimi bozmaya başladı...
Koşmaya başlıyorum. Öylece koşuyorum. Ama aynı yerde dönüyorum gibi... Ne tarafa gitsem etraf beyazlık! Tamamen... Bembeyaz...
Öldüm mü lan ben?!
Sarp Karasu'dan...
Şuan da Ayazların evindeyiz, geçen sefer 'Hastaneye niye getiriyorsunuz beni!' diye anırınca bu kez gerek olmadığını düşündüm.
1 saat önce..
Sınıf hocamızdan Ayazın annesini aramak istediğimizi söyleyip, Selma Teyzenin numarasını almıştık.
Tabi hoca 'Niye Ayazın annesini arıyacaksınız?' deyince bir tıkandık ama... Arda hemen işi döndürüp, 'hafif bi baygınlık geçirdi de hocam' diye uydurunca hoca da hemen haber etmişti. Yalnız Arda'da az değil haa.
Selma hanım gelip Ayazı alınca bizim onunla gitmemizde yine sıkıntı oldu. Bizim bir sorunumuz yok diye göndermediler bizi.
Biz de mecbur gidemedik, birinci derse girdik ama tenefüste benim ısrarlarım üzerine okulu astık. Ayaz için değerdi, seviyorum paşamı.
Arda ilk başta 'Yoh devamsızlık yazılır, izin alıp gidelim.' Diye tuttursada bir şekilde onu ikna ettik. Ne diyecektik hocaya, arkadaşımız bayıldı, gidip evinde başında bekliyicik mi diyecektik? Onlarda nasııl anlayışla karşılar, nasıl...
Tenefüste arka bahçeye gittimizde, ilk ben atladım aşağı. Zaten çok yüksek değildi. Sonra Arda yine başladı. 'Yapmayın bak, ben zaten atlayamam, nasıl atlayım burdan.' diye.
Artık sabrım kalmadığından, en son atlayacak olan, hoca geliyormu diye kontrol etme görevini alan Kuzime kaş göz yaparak. 'İt şu salağı aşağı!' Bakışı attım. Kaan da bunu istememi bekliyormuş gibi hemen itti.
Arda bağırmasaydı iyiydi ama. Neyse ben bunu tuttum. Arda bana söylenirken Kaana seslendim:
"La mal ne bekliyon! Gel hadi."
"Gerizekalı hoca geliyo! Uzaklaşın hemen!"
Deyince Arda ile birbirimize baktık, ve tabana kuvvet! Karşı sokağa doğru koşmaya başladıktan sonra bir duvarın arkasına geçtik. Artık güvendeydik.
Ki birden yanımızda biten Kaan ile neye uğradığımı şaşırdım.
"Nasıl da tak diye burdayım!"
Diye nefes nefese gülerek konuşan kuzenime hâlâ hayret ediyordum.
"Hakkaten lan! Nasıl burdasın sen tak diye şuan da?"
"Eee yeğenim biz de az okul asmadık. Hocayı yollayınca uçtum arkanızdan."
Kıkırdadım. Hocayı nasıl yolladı acep?
"Hocayı nasıl kandırdın lan?"
Biraz nefesini toplayan Kaan bıkkınlıkla cevap verdi:
"Of sorma yaa! Şunun bağırışını duymuş!" diyerek Ardayı gösterdi ve devam etti "Bana o ses senden mi geldi dedi."
Arda ile sırıtmaya başladık.
"Eeee?" dedim.
"Bide Coğrafyacı, Ersin Hocaydı. Garip bir hocadır. Bende ne yapıyım o an aklıma gelen ilk şeyi söyledim.
Hocam çiçek topluyodumda, böcek gördüm ona bağırdım. dedim "
Arda ile gülmekten yerlere yatmaya başladık. Kaan Ardanın kulağından tutup kaldırarak:
"Kes lan sesini! Zaten senin yüzünden oldu, biraz utan! Utan!" diyince Arda kulağını Kaan dan kurtardıktan sonra:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~AYAZ~ (TAMAMLANDI)
Teen FictionDünyaya gözünü öfkesiyle beraber açmış bir insan, bebekliğinden gençliğine bu öfkenin bedenine hükmetmesiyle büyümüş bir kişi. Onun damarlarındaki kan hücrelerine bile sinir duygusu hakimken, bu dünyada nasıl kabul edildi? Öfkenin yaktığı bedene Aya...
