Ayaz Cesurdan...
Sarpla beraber annemin evden çıkarken elime tutuşturduğu yumurtalı ekmeği yiyerek Kaan ve Ardanın okula gelmesini bekliyorduk.
Kantin kalabalık olunca bahçeye doğru yürümeye başlamıştık. Sarpın inanılmaz ilgi çekici anılarını dinlerken başımı boş boş sallamakla yetiniyordum.
"Bir şey diycem, biz artık dokuzlu değil miyiz amınakoyayım? Neden uzun eşek oynamadık hâlâ?" diyen Sarpa yandan bir bakış atarak karşımızdaki banka oturduğumda ciddi ciddi bunu düşündüğünü gördüm.
Biz ve uzun eşek oynamak.. Hem de dokuzumuz birden. Bu sefer kesin birimiz oyunun ortasında sıçardı.
Yinede güzel fikirdi.
"Bunu not et kenara yavşak. Yapalım bi ara." diyerek elimdeki son lokmayı Sarpı ağzıma attığım sırada başımı okulun arka taraftaki kapısına çevirmiştim.
Siyah kapşonu kafasında okula giriş yapan Kaanı tak diye farkedince ona bakarak kollarımı iki yana açtım.
"Sığırların efendisi. Kayaların haşmetlisi. Bu nasıl bir giriştir be!"
Kaanın yerde olan bakışları beni bulduğu sırada henüz kaldırdığı yüzünü incelemiştim.
Gözleri bugün biraz daha mı çöküktü acaba?..
Kaan aramızdaki son birkaç adımı kapatırken gülümseyerek enseme şaplağı yapıştırmıştı.
"İyi alıştın bana sığır demeye ha. Alırım seni ayağımın altına."
Tuttuğu ensemden beni salladıktan sonra bıraktığında sarsılmanın etkisini atmak için birkaç saniye duraksamıştım.
"Reis uykunu alamadın mı ne?" diyen Sarpa karşın Kaan çantasını bankın üzerine atarak omuz silkti.
"Dün gece yediğimiz haltlardan sonra normal değil mi kardeşim?"
Bir süre birbirimize baktıktan sonra keyifli bir kahkaha atmıştık.
Dün gece biraz trajikomedi gibi geçmişti ama sonuç olarak biz yine şaheserimizi ortaya koymuştuk.
"Slayyy.." diyen Sarp ayağa kalkarak elini Kaanın eline geçirdiğinde yine kendini beğenmiş bir gülüş attım.
O sırada yanımızda biten bedene döndüğümde beklediğim gibi Ardayı görünce kolumu omzuna attım.
"Günaydın sabah güneşim. Sen alabildin mi uykunu?"
Dediğim şeye karşın Ardanın yüzüme bakmayarak başını salladığını gördüğümde kaşlarımı çatmıştım.
Kaanla direkt olarak birbirimize baktığımız sırada Arda gözleriyle bahçeyi süzüyor gibiydi. Biz üçümüze asla bakmıyordu.
"Noldu lan atom parçacığı, abiye selam yok mu?" diyen Kaan hepimize ara ara yaptığı gibi onun saçını karıştırmaya kalkınca Arda geriye çekilmişti.
Geriye birkaç adım atan Arda henüz yüzümüze bakmış, sırayla bizi inceledikten sonra bakışları Kaanda durmuştu.
"Hak etmiyorum biliyor musun? Bütün planlarını siktir edip benim canım sıkkın diye yanıma gelecek birini gerçekten hak etmiyorum Kaan."
Ardanın ifadesiz suratını inceledikten sonra Kaana baktığımda, Kaanında sorgulayıcı bakışlarıyla beraber çattığı kaşlarını görmüştüm.
"Dün resmen hiçbir şey olmamış gibi sizinle gelip eğlendim lan. Ne yüzsüz bir insanım."
Arda tekrar konuşunca yine ona dönmüştüm. Neyden bahsettiğini kesinlikle anlamıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~AYAZ~ (TAMAMLANDI)
Teen FictionDünyaya gözünü öfkesiyle beraber açmış bir insan, bebekliğinden gençliğine bu öfkenin bedenine hükmetmesiyle büyümüş bir kişi. Onun damarlarındaki kan hücrelerine bile sinir duygusu hakimken, bu dünyada nasıl kabul edildi? Öfkenin yaktığı bedene Aya...
