~AYAZ~ (TAMAMLANDI)

3. Bölüm: ÖFKEMİN SONUÇLARI

Medya: Sarp🦉 ve Arda 🍂

Gözlerimi açmak için zorladığımda gelen ani ışık gözlerimi tekrar kapatıp ortama alıştıktan sonra tekrar açmama neden oldu.

"Selma Hanım oğlunuz uyandı." diye duyduğum hemşirenin sesiyle yattığım yerde ellerimi yanlarıma bastırarak doğrulup oturma pozisyonu aldığımda karşımda yürüyerek bana yaklaşan annemi gördüm.

Yok artık! Yine mi hastane?!

"Hele şükür, ah benim eşek sıpam!" diye yanıma oturup saçımı okşayan anneme yorgun gözlerimle baktım.

"Ne oldu anne? Niye burdayım yine?" dedim. Hafızamı yokladım, yine ne halt yemiştim acaba?

Annem tebessüm ederek saçıma ufak bir öpücük kondurduğunda beynime bazı anlar gelmeye başlamıştı.

"Bak benimle uğraşma. Seni uyarıyorum. Şuan önümden çekil ve uzaklaş." diye sıktığım dişlerimle konuştuğumda kendimi çok fazla tuttuğumu farkettim.

"Çekilmezsem naparsın ufaklık? Döver misin beni?" dedi ve ellerini arkasına atıp hafif bir şekilde bana eğildi.

Hasiktir.. Yine yapamadım! Yine tutamadım kendimi!

Acaba o iyi miydi?..

"Anne o çocuk iyi mi?" dedim biraz korkarak.

Tereddütle vereceği cevabı bekliyordum. Doğru sadece kavga etmiş olabilirdik, ama önceki facialarımdan sonra, büyük bir zarar verip vermediğinden emin olamıyordum.

"Çocuk çok da iyi sayılmaz Ayaz.. Yine mahvetmişsin oğlum.."

Annemi bile bu durumlara o kadar alıştırmıştımki, yine mahvetmişsin diyor..

Ona karşı çok mahcuptum..

"Oğlum daha okulun ilk gününden birini hastanelik etmeyi nasıl başardın? Hiç mi tutamıyorsun kendini Allah aşkına?"

Hım, sorun birini dövmem değil ilk günden dövmem yani.

'Ya şu durumda bile mal mal düşüncelerin durmuyor. Bir de bana laf edersin.'

Tamam kabul bir acayipim.

"Anne cidden bu sefer kendimi kaybetmemek için çok uğraştım. Ama gerçekten hakketti. Fazla zorladı beni."

O anın tekrar aklıma gelmesiyle sinirle gözlerimi yumdum. Gerizekalı herif!

Her seferinde gözüm karardığı için ne yaptığımı hatırlayamıyordum. En son hatırladığım ona attığım yumruktu. Acaba ondan sonra ne olmuştu? Beni buraya kim getirmişti?

Kendimi kontrol ettiğimde herhangi bir yerimde bir hasar göremedim. Klasik olarak sinirim dinince bayılmıştım sadece.

"Sende birşey yok oğlum, yine önüne gelenin ağzını burnunu kırıp ya mevlam diye kendini uykuya bırakmışsın." diyen annem bana onaylamaz bakışlarını yolluyordu.

Beklediğim gibi. Eh o zaman hastaneye gelmesekde olurdu yani.

"Eh o zaman hastanenin ne gereği vardı anam? Eve götürseydiniz?"

Annem bana 'seni ben mi doğurdum cidden' temalı bakışlarını yollarken cevap verdi,

"Oğlum, yavrum, çocuğum, evladım, miniğim..."

Her kelimesinde saçımı tekrar okşuyordu. Salağa bir şey anlatmış gibi davranınca ben de ona aynı şekilde karşılık verdim.

"Efendim annecim, anacım, anam, annem..."