Medya: Gece Olcay 🖤
Arda Demirbaştan...
"Ayaz" dedi Altay göz devirerek. Birkaç turdur bu oyunu oynuyorduk ve şimdilik Caner, Kayra, Altay ve Damla gelmişti.
Canerle Damla denk geldiğinde Ayazı tutmak için sarf ettiğimiz çaba..
Kesinlikle kötü bir deneyimdi.
Ayaz göz ucuyla Damlaya baktığında Altay diğer kağıdı da açtı.
"Eylül." dedi Altay. Hayret, dizilerdeki gibi Damla gelmedi.
"Hay ben böyle işin taa.." diye söylenen Ayazın yanından geçip masanın öbür tarafına giden Eylül, Ayazın omzuna yumruk attı.
"Söylenme, söylenme! Ben de başka birilerini tercih ederdim, eniştem bey. Ama nasip işte." diyen Eylül Sarpa baktığında Sarp tebessüm edip kafasını Kaanın omzuna gömdü.
Ayaz Eylülün vurduğu yeri tutarken söylenmeye devam ediyordu.
"Eli de ağır.." diye mırıldanırken Eylülün karşısına geçip bağdaş kurarak oturdu.
"Eh dizilerdeki gibi herkesin sevdiceği denk gelmiyor işte naparsın." diyen Kaana, Caner öfkeyle baktı.
Bu da kendi kendine kuduruyor, Damlanın yüz verdiği de yok.
Ayaz ve Eylül tahtaları ve kalemleri aldığında Gece elindeki kartları açarak konuştu.
"Başlıyorum." Eylül ve Ayaz kafasını salladığında Ayaz Eylüle bakarak
"Bakalım enişteni ne kadar tanıyormuşsun Eylül." deyince Eylül ufak bir kahkaha attı.
Ayaz Canerin inadına enişte lafını bastırarak söylemişti.
"Sen baldızını ne kadar tanıyorsan o kadardır Ayaz." diyen Eylülle, Ayaz kıkırdadıktan sonra oluşan sessizlikle, Altay sayacı açtı ve Gece ilk soruyu sordu.
"Karşı tarafın en sevdiği yazar?"
Eylül ve Ayaz aynı anda mırıldandı,
"Hasiktir.."
"Ne sevebilirsin oğlum sen!" diyen Eylül kalemin kapağını açıp kapatırken, Ayaz göz ucuyla süreye bakarak konuştu.
"Asıl sen ne okuyor olabilirsin dağ ayısı."
"Ayı babandır!" diye çıkışan Eylül kalemin arkasını kafasına sürüyor, düşünmeye devam ediyordu.
"Kes be çeneni, sefil!" diyen Ayaza Eylül gözünü kısarak baktı.
"Oha! Vallaha mı lan?!" diye birden bağıran Eylüle, Ayaz anlamadığını belli ederek kafasını salladı.
"Ne valla mı? Sefil olduğun mu?"
"Tamam ben aldım mesajı." diyen Eylül hızlıca tahtaya bir şeyler yazdığında Ayaz hiç bir şey anlamamış olacakki öylece durup Eylüle baktı.
Cümle içinde sefil kullandığı için, Victor Hugo yazmazsın be kızım.
Biz kenarda duruyorduk, tahtaları görmüyorduk ama adım kadar emindim, Eylül oraya Victor Hugo yazmıştı.
"Ee.. ben napıcam?!" diyen Ayaz son 15 saniye gösteren sayaca baktı.
Eylül omuz silktiğinde Ayaz biraz etrafa bakıp son 5 saniye kala hızlıca tahtaya birşeyler yazdı.
"Bitti!" diyen Gece ile kalemleri ellerinden bıraktılar ve tahtaları ters bir şekilde masaya koydular.
"Ayaz bey ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında?" Kaan nerden bulduğunu bile bilmediğim, elindeki kağıt rulosuyla gelip mikrofonmuş gibi kullanarak Ayaza soru sorduğunda Ayaz ona ters bir bakış attı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~AYAZ~ (TAMAMLANDI)
Teen FictionDünyaya gözünü öfkesiyle beraber açmış bir insan, bebekliğinden gençliğine bu öfkenin bedenine hükmetmesiyle büyümüş bir kişi. Onun damarlarındaki kan hücrelerine bile sinir duygusu hakimken, bu dünyada nasıl kabul edildi? Öfkenin yaktığı bedene Aya...
