Eylül Avcıdan...
"Eylül, gelmeyecekmisin yanımıza?"
Kayra'nın sorduğu soruyla düz bir ifadeyle başımı camdan çevirip ona baktım
"Hayır."
Tek söylediğim buydu.
Ama o hayırın altında neler yatıyordu..
Başımı tekrar cama çevirip bahçeye bakmaya devam ettiğimde Kayra sesli bir nefes vermişti.
"Kızım, tüm gün sınıftan çıkmadın ya! Ayrıca bize küsmüş gibi davranıyorsun ve ben buna katlanamıyorum."
Alaylı bi şekilde gülümsedim.
"Belkide küsmüşümdür?" ona bakmadan verdiğim cevapla bir süre sessizlik oluşmuştu.
Dünden beri Kayra dışında hiç biri yanıma gelip bana ne olduğunu sormadı.
Evet, yapmadılar bunu.
Yanıma gelip birşey sormayı bırak, Damla haricinde suratıma bakmadılar.
Gece ve Derya beni tınlamıyordu bile.
Halbuki ilk geldiklerinde Geceyle boğuştuğumuzda eskisi gibi avcı demişti bana.
Derya nasılda sarılmıştı..
Kayra kantinde onları konuşurken duyduğunu söylüyordu sabahtan beri.
Böyle bi saçmalığı durduk yere yapmayacağını biliyordum zaten demişti.
Madem biliyordu o gün kantinde ben niye kendi kendime sarılmıştım?
Sebepsizce bunu yaptığıma göre, ve bunu bilecek kadar beni tanıdıklarını idda ettiklerine göre o zaman yardıma ihtiyacım olabileceğini akıllarına getirememişler miydi?
O zaman beni yalnız bıraktılar...
Halbuki ben ne kadar emindim kendimden, onlardan.
Altayla girdiğimiz iddayı idda olarak bile görmemiştim.
Ben o parayı alınca ne yapsam diye düşünürken arkadaşlarımın gerçekten ilk fırsatta beni silebileceklerini öğrendim.
ALLAH SENİN BELANI VERSİN ALTAY!
Keşke o gün o saçma tartışmayı çıkarmasaydım da gerçek olmasada o arkadaşlığımız kalsaydı.
Evet, belki de Altay kendince bizim aramızı bozmak istemişti ya da ne biliyim benimle uğraşmak için falan yapmıştı.
Yani, bence Altay bile bunun olacağını düşünmemiştir.
Peki ben.. Ben! Ben hangi akla hizmet gidip o şerefsizin iki kelimesine karşın kendimce ona arkadaşlığımızı kanıtlamaya çalışmıştım!?
Sırf bu yüzden kendimden tiksiniyorum ya!
Bazen bir olay size asıl konusu haricinde bambaşka kapılar açar ya
İşte tam o andayım.
Mesela Altaya olan takıntım...
EVET TAKINTI!
BENCE BU SEVMEK DEĞİL!
Onu sevmek hayatımdan 2 yıl çalmışken, farketmeden onu sevmeyi kendime günlük rutin yapmıştım.
Her sabah yüzünü yıkmak gibi günlük bir rutin gibi olmuş onu sevmek benim için.
Hani her gün düzenli olarak yaptığınız bişeyi birgün unutup yapmazsınız ya
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~AYAZ~ (TAMAMLANDI)
Teen FictionDünyaya gözünü öfkesiyle beraber açmış bir insan, bebekliğinden gençliğine bu öfkenin bedenine hükmetmesiyle büyümüş bir kişi. Onun damarlarındaki kan hücrelerine bile sinir duygusu hakimken, bu dünyada nasıl kabul edildi? Öfkenin yaktığı bedene Aya...
