Unicode
"ဆရာ.... ရွှေလလေးကို အရင်လိုက်ပို့ပေးရမှာလား"
"မပို့ရသေးဘူး (.......)ကိုမောင်း"
"ဟင်.... မပို့ပေးဘူးလား"
စိုးသော်တာထွန်းက ကားပေါ်ထိုင်မိတာနဲ့မေးတယ်။
သူ့ဆရာက ခပ်တည်တည်ပဲ ပြန်ဖြေတယ်။
အမေးနဲ့အဖြေကိုကြားပြီးလန့်သွားရတာက ရွှေလ
"အင်း.... မင်း.... လစာထုတ်လာတယ်မှလား"
"ဟုတ်...."
"အဲ့တော့....တစ်ခုခု.... ဝယ်ကျွေးလေ"
"ဗျာ...."
"ဟင်...."
ဗျာဆိုတာက ရွှေလ လန့်သွားတာ......
ဟင်က ရှေ့မှာကားမောင်းနေတဲ့ စိုးသော်တာထွန်းဆီက အသံ....
"ဟိုတစ်ခါက.... မင်းတို့အတွက်.... ကိုယ်ရှင်းပေးသေးတယ်.... မှတ်မိလား"
"ဟုတ်.... မှတ်မိတယ်"
"အခု.... စားမလို့လေ.... မင်း.... လစာထုတ်လာတာပဲ.... ပြန်ဝယ်ကျွေးလို့ရပြီပေါ့"
"ကျွေးတာက ကျွေးလို့ရပါတယ်.... ဒါ... ဒါပေမဲ့.... လေ"
"ဘာဖြစ်တုန်း..... ပြော"
"ဝက်သားဒုတ်ထိုးလေ.... ဦးသာလွန်စားမှာမို့လို့လား"
"တစ်ခါမှတော့.... မစားဖူးသေးဘူး"
"ကြိုက်မှာမဟုတ်ဘူး.... သိတယ်.... လမ်းဘေးစာတွေ.... ပြီးတော့.... ဦးသာလွန်က... အစားရွေးတယ်လေ"
"အရင်ကပါ.... အခုမရွေးတော့ဘူး"
ရွှေလ ဦးသာလွန်ကိုကြည့်နေမိတယ်။ တကယ်ပြောနေတယ်ဆိုတာ သေချာတဲ့ရုပ်နဲ့ခပ်တည်တည်ပါပဲ။
ကိုစိုးသော်တာထွန်းတစ်ယောက်တော့ ကားမောင်းရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသားဖွင့်ပြီး နောက်ကြည့်မှန်ကတဆင့် သူ့ဆရာကိုငေးလို့ပါပဲ။
သူ့ အံ့သြမှုတွေကိုရပ်မရသေးတဲ့ပုံ။
"စား...ချင်တယ်ဆိုရင်လဲ....လေ.... တခြားတစ်ခုခု.... ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်"
"ရတယ်... အဲ့ဒီဟာပဲ....စားမလို့"
တကယ်ဘယ်လိုကြီးပါလိမ့်။
ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ခပ်တင်းတင်းပဲ ပြောတယ်။
"အဲ့ဦးလေးဒုတ်ထိုးဆိုင်က သန့်တော့သန့်တယ်.... ဒါပေမဲ့လေ..."
YOU ARE READING
မေတ္တာမိုး သွန်းဖြိုးလို့ရွာ
Romanceသတ်လတ်ပိုင်းအမျိုးသားတစ်ယောက်နဲ့ ငယ်သော်လည်းရင့်ကျက်နေတဲ့ကောင်ငယ်လေးတို့ နှစ်ယောက်အကြောင်းပါ။ လိုက်ပါစီးမျောပေးပါအုံးနော်။
