Loving Me Is Not Easy (Oneirataxia Series #1)

46

HANNAH POV

Pagkaalis nila Lance nandito ako ngayon at nakikinig nang mga sermon nila, kanina pa ako dito na nakikinig sa sermon ni Lola, kahit kelan hindi padin nagbabago trato nila sakin.

Kung hindi lang ako lumaban sa tingin niyo may nasisermonan kayo ngayon, tss useless pala ginawa ko....

"how many times can I tell you to stay away from that mess because you're a woman, you always get into fights but in the summer you don't do that anymore ah, look, oh, if your friends don't just persevere, they won't find you!"

"Dapat pala hindi nalang ako lumaban sa mga 'yun, mahanap din lang pala ako ng mga 'kaibigan ko" madiin na sabi ko sa huling salita ko.

"What?!"

"Kung hindi ho ako lumaban sa tingin niyo may nakakausap kayo ngayon" walang emosyon na sabi ko.

"Oh my god" rinig kong bulong ni Mom.

"Kapag nakarating ito sa Campus mo ipapatalsik kita at ipunta kita sa Korea, naintindihan mo!!!" Malakas na sigaw ni Lola.

Malakas payan kahit ilang beses siyang sumigaw.

"Huwag muna ngayon" hirit ko.

"What did you say?!"

"Huwag ho muna ngayon dahil may hahanapin ako"

"Nasisiraan kana talaga ng ulo, kapag bumagsak ka Lalo na mga grado mo. YOU GROUNDED FOR THIS YEAR!!!!"

Problema at kahihiyan ata dala ko dito sa pamilyang ito.

"Maayus naman mga grades ko ah, pinagbutihan ko ang pagaaral ko kahit nahihirapan ako sa tingin niyo kasing lahat madali lang mag-aral. Kasi putangina nahihirapan na ako lalo na sa buong buhay ko, Alam niyo kung bakit ako pumasok sa Gang na 'yan?" Pinunasan ko ang luha na pumapatak sa pisngi ko. "Seyempre hindi kasi lagi kayong nakatutuk kay Kuya kung hindi naman kay Camille, paano ako?. Buti ng a'yung Gang na iyon kahit isang taon lang ako nakasali doon tinuring nila akong pamilya pero kayo diba tinuring niyo akong kahihiyan puro problema lang ang dala ko... Pasalamat nga kayo lumalaban ako kahit ganito ako pinilit ko na bumalik ulit sa dati ang ugali ko pero paano?"

Yumuko ako at pinunasan ulit Ang mga luha kong patak ng patak, napansin ko ding bumukas ang pinto ng kwartong ito.

"Pinilit ko namang maging mabuting anak at apo sainyo, nangako din ako pero paano ako makakaoagbago kung outo tarantado ang mga nasa paligid ko, kada maling gawa ko lang madami na din kayong nagsasabi sakin, LAHAT KAYO MANLOLOKO!!!!" Malakas na sigaw ko at tinanggal ang dextrose na nakalagay sa kamay ko kaya dumudugo na.

Tatangka silang lumapit saakin pero sumigaw ako ng sumigaw.

"HUWAG KAYONG LALAPIT!!!"

"HUWAG KAYONG LUMAPIT SAKIN!!!"

"WALA AKONG TINAWALA SAINYONG LAHAT!!"

"LAHAT KAYO!!! MGA WALANG HIYA KAYO!!!"

Tuloy-tuloy na siya ko at tumayo ako pero agad din akong natumba, aalalayan sana ako ni Cy pero tinulak ko lang siya kaya napaupo nalang siya sa sahig, tumayo ako, pinilit tumayo dahil ayaw ko ang tulong silang lahat.

Iika-ika akong maglakad dahil sa mga sugat na natamo ko, nakita ko sila Dean dito sa malapit na pintuan pero tinignan ko lang sila at pinagpatuloy ang paglakad ako kahit kaunti nalang babagsak na katawan ko.

"Arghhh" sigaw ko dahil bigla nalang namilipit ang hita ko.

"Anyari sayo?!" Rinig kong boses ng lalaki.