Loving Me Is Not Easy (Oneirataxia Series #1)

PROLOGUE

The Campus:

Loving me is not easy #1 (part 1)

This story start in January 12,2022.

If there is a wrong spelling and there is a problem with word spacing, I will edit it when I notice it, thank you for reading and waiting.

***

"Pagod na ako"

Habang nakatulala ako dito at paikot ikot sa upuan ko nakita ko naman ang gitara sa may halaman, kinuha ko ito seyempre kakanta ako kahit na minsan wala sa tono pero kaya naman ng boses ko.

"Umuwi nang tila bang lahat nagbago na, nawalan na ng sigla ang 'yong mga mata ngayon ko lang naramdaman ang lamig ng gabi, Kahit na magdamag na tayong magkatabi" pangunguna ko. Napapikit nalang ako sa kawalan ng sarili at sumandal sa upuan ko.

"Bakit ka nag-iba? Mayro'n na bang iba?" Parang may iba sa kanta ah. "Sana sinabi mo para 'di na umasang may tayo pa sa huli, sana sinabi mo hahayaan naman kitang sumaya't umalis, sana sinabi mo para 'di na umasang may tayo pa sa huli, sana sinabi mo hahayaan naman kitang umalis"

Bigla akong napatigil sa pagkalabit ng string ng gitara at napatingin dito pero pumikit ulit ako para ipagpatuloy ang kumakanta ko.

"Binibilang ang hakbang hanggang wala ka na, Nagbabaka-sakaling lilingon ka pa hindi na ba mababalik ang mga sandali mga panahong may lalim pa ang iyong ngiti?"

Teka parang umiiba na ah.

"Bakit ka nag-iba? Mayro'n na bang iba? Sana sinabi mo para 'di na umasang may tayo pa sa huli. Sana sinabi mo hahayaan naman kitang sumaya't umalis. Sana sinabi mo para 'di na umasang may tayo pa sa huli. Sana sinabi mo hahayaan naman kitaaaaa"

Bibirit na 'to men.

"Sana sinabi mo para ang mga ayaw mo'y aking iibahin. 'Di ba, sinabi mo
Basta't tayong dalawa'y sasaya ang mundong mapait, 'Di ba, sinabi ko gagawin ko'ng lahat upang tayo pa rin sa huli, biglang nalaman ko may hinihintay ka lang palang bumalik"

Hindi ko natapos ang pagkanta ko dahil pagbukas ng mata may hayop na nakatingin sakin, ngayon ko lang napansin na umiiyak na pala ako, agad kong pinunasan ang luha ko at tumayo.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sakanya dahil seryoso lang ang mukha niya.

Pesteng lalaking 'to.

"Why you didn't expect me here?" at bumalik pa sakin yung tanong. Wala pang reaksyon ang mukha niya.

"Yes, kaya anong ginagawa mo dito sa office ko?" naiirata na ko ha.

"I want you to sign this, your mom told me, so just sign this paper"

"Akin na" kinuha ko sakanya yung paper sa kamay niya at binasa iyon wala din naman akong magawa kasi yun na ang sabi ni mommy sakanya. "here, now get out"

Wala na siyang sinabi umalis nalang bigla bastos talaga business partner ni mommy 'yung parents niya kaya nadito 'to sa company namin.

Bwesit ma-stuck ka ulit sana sa elevator punyemas ka.

Ilang oras ang nakalipas at habang nagpipirma ako ng mga binigay sakin ni Trixie kanina bigla nama siyang sumulpot.

"Madaaaaaam!!!!" Malakas na sigaw ni Trixie habang nakatingin sa cellphone niya.

"Ano ba 'yun? Ang ingay mo!" Sigaw ko sakanya.

"Madam naalala niyo 'yung sulat!" Sigaw niya.

"Oh?"

"Madam Hindi natanggap nung management, hindi ka raw makakapag-resign-"

"Ano!" Gulat na sigaw ko. "Pucha naman Trixie anong gagawin ko!"

"Madam Isang oras na late 'yung sulat kaya bawal ka naraw mag-resign"

"Tell me, nagbibiro ka lang naman diba?" Mahinahon na tanong ko.

"Kung pi-pwede ho pero Madam management niyo na nagsasabi"

"Putek naman oh" napaupo at nasapo ko nalang ang noo ko dahil sa narinig ko.

"Madam pwede naman-"

"Call Lance now Trixie, call him now lalo na 'yung secretary niya!" Sigaw ko at may naitapon akong bagay na nahawakan ko.

"Madam kalma po ito na po" natatarantang sabi niya.

"Aaaggghhhhh!!" Malakas na sigaw ko at kinalat ang nasa lamesahan ko.

Wala akong paki kung anong mangyari sa mga gamit ko pero naiinis na talaga ako, tinignan ko si Trixie at kita sa mukha niyang kinakabahan sa kung anong gagawin ko.

"Tinawagan mo na?" Kalmadong tanong ko, pero gusto ko ng magwala.

"Opo Madam"

"Sabihin mo bilisan-" naitapon ko 'yung vase at sakto sa tabi ng pintuan.

"What's your problem?! Tell me!" Sigaw ni Lance.

Sana 'yung secretary mo natamaan hindi 'yung pader.

"Sorry, muntikan kapa" pabulong sa sabi ko. "Sana matamaan ka nalang" mahinang sabi ko.

"Are you dumb or what! You want to kill me!"

Wow ako pa ngayon, 'yang secretary mo kaya, hindi ako.

***

DISCLAIMER:

This is a work of fiction, names, characters, business, place, events, locates, and incidents and either the product of author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual person, living or dead or actual events is purely coincidence.

Don't forget to vote every chapter thanks♡⁠⁠♡