𝙼𝚘𝚛𝚊𝚕 𝙾𝚏 𝚃𝚑𝚎 𝚂𝚝𝚘𝚛𝚢 🅽🅾︎🅼🅸🅽

EP - (8)

"ဆေးလိပ်?"

ဂျယ်မင်းသူ့ရဲ့တိုက်ခန်းရှေ့ကနေထွက်ထွက်ချင်းမှာပဲသူရလိုက်တဲ့ ဆိုးရွားလှသောဆေးလိပ်နံ့ကြောင့်နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်မိကာဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်လိုက်ပါ၏။

ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှာဘယ်သူမှမရှိနေခဲ့။ ဂျယ်မင်းအခန်းရဲ့အရှေ့ခန်းကအဘိုးကြီးနဲ့အဘွားကြီးနဲ့နှစ်ယောက်နေတာဖြစ်ပြီးဆေးလိပ်သောက်စရာမရှိ။

ဘေးအခန်းမှာတော့ကောင်လေးတစ်ယောက်နေသည်။ သူ့ထငယ်သောအထက်တန်းကျောင်းသားတစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့်ဆေးလိပ်တော့သောက်မယ်မထင်။ ဒါဆိုဒီဆေးလိပ်နံ့ကဘယ်သူကလာပြီးသောက်ထားတာပါလိမ့်? 

ဂျယ်မင်းကအများကြီးစဉ်းစားမနေပဲနဲ့လျှောက်လမ်းကနေလျှောက်သွားကာဓာတ်လှေကားပေါ်တက်လိုက်ကာအောက်ဆုံးမြေညီထပ်ကိုနှိပ်လိုက်ပါတော့သည်။

'တီ~ တီ~ တီ~ တီ~'

ဂျယ်မင်းကသူ့ဖုန်းကိုသူပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့သူမသိသောဖုန်းနံပါတ်တစ်လုံး။ ဂျယ်မင်းကဖုန်းကိုင်လိုက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက်ဓာတ်လှေကားတံခါးဟာပွင့်သွားပါတော့သည်။

"ဟယ်လို"

'ဟယ်လို နာဂျယ်မင်းလားရှင့်?"

"ဟုတ်ပါတယ်ဗျ"

ဂျယ်မင်းကကားလမ်းမပေါ်ရောက်နေတာကြောင့်အသံသိပ်မကြားရပေမယ့်လည်း သူအနည်းငယ်ရင်းနှီးနေသောအသံကိုသေချာနားထောင်ကာပြန်ဖြေလိုက်ပါ၏။

'ငါပါ ကင်ယူရာ'

"အာ ယူရာ~"

ဂျယ်မင်းရဲ့အသံကအနည်းငယ်တုန်သွားကာဘတ်စ်ကားဂိတ်ကိုသွားနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေဟာအနည်းငယ်တုံ့ဆိုင်းပြီးနှေးသွားပါတော့သည်။

'ငါ့အသံတောင်မမှတ်မိဘူးလား?'

"မှတ်မိပါတယ်။ ဒါနဲ့ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ?"

ကင်ယူရာ။ ဂျယ်မင်းနဲ့အထက်တန်းကျောင်းတူတဲ့ကျောင်းနေဖက်။ ကျောင်းနေဖက်ဆိုတာထက်သူမုန်းရသောရန်သူဟောင်းတစ်ယောက်။

'ငါကနင့်ကိုကိစ္စရှိမှခေါ်ရမှာလား'

"..."