EP - (35)

441 47 4
                                    

၇လခန့်အကြာ
............................

"ဂျယ်မင်း  ဆရာ့ကိုကြည့်ပါဦး

တစ်သက်လုံးစကားမပြောဘဲနေလို့မရဘူးလေ ဂျယ်မင်း"

ဂျယ်နိုကသူ့ရဲ့ဘဝမှာမရှိတော့တာစုစုပေါင်းခုနှစ်လကြာပြီ။ ဂျယ်နိုမရှိဘဲနဲ့ကျောင်းဆက်တက်ရတာခက်ခဲမယ်လို့ထင်ခဲ့ပေမယ့်သူထင်တာကမှားနေခဲ့တာပါပဲ။

ကျောင်းကစိတ်ပျက်စရာလူတွေကဂျယ်မင်းကိုအရင်လိုမနှောင့်ယှက်ကြတော့ဘူး။ ဂျယ်မင်းကိုအေးအေးဆေးဆေးကျောင်းတက်ခွင့်ပေးကြတာကံကောင်းတယ်လို့ပြောလို့ရမလားပဲ။

ဂျယ်မင်းထင်တာကသူ့ကိုလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေကလိုပဲအနိုင်ကျင့်မယ်၊ နှောင့်ယှက်ကြမယ်ဟူ၍။ ဒါပေမယ့်လည်းသူတို့ကဂျယ်မင်းကိုဂျယ်နိုရှိတုန်းကလိုပဲပင်။

မရှိတဲ့လူတစ်ယောက်လိုသဘောထားကြပြီးတော့ လမ်းမှာမြင်ရင်တောင်မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်သွားကြတယ်။ ပုံမှန်လိုပါပဲ။ ဂျယ်မင်းကသူငယ်ချင်းဆိုလို့ဆောင်းဟိုအပြင်မရှိဘူး။

ဒါပေမယ့်ဂျယ်နိုပျောက်ပြီးတစ်လကျော်လောက်အကြာ။ လီဂျယ်နိုရဲ့မိသားစုကသူတို့ရဲ့ကုမ္ပဏီကိုကယ်တင်ပေးလိုက်ပြီးတစ်ပတ်လောက်အကြာမှာသူ့ကိုဆက်သွယ်လာတယ်။

သူကနိုင်ငံခြားရောက်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း။ သူ့အိမ်ကသူ့ကိုဒီမှာဆိုဆိုးလို့နိုင်ငံခြားကိုအတင်းပို့လိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင့် စိတ်ညစ်သည့်ပုံဖြင့်ပြောလာပါ၏။

"ငါ့သူငယ်ချင်းလေးက ငါဆောင်းဟိုမရှိတော့လွမ်းနေတော့မှာပဲ"

"ဒါပေါ့ လွမ်းရမှာပေါ့။ ငါ့တစ်ဦးတည်းသောသူငယ်ချင်းလေးပဲကို"

"အထီးတော့ကျန်မနေနဲ့နော်။ အဝေးကလူဝမ်းနည်းရအောင်"

"ကိုယ့်ဘာသာဟိုမှာစာသာကောင်းကောင်းလုပ်ပါကွာ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျ။ ဒါဆိုဒါပဲနော်။ ငါသွားရတော့မယ်"

𝙼𝚘𝚛𝚊𝚕 𝙾𝚏 𝚃𝚑𝚎 𝚂𝚝𝚘𝚛𝚢 🅽🅾︎🅼🅸🅽Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora