အဲကွန်းအသံအပြင်ဘာမှမကြားရဘဲတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ဆေးရုံခန်းထဲမှာ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကအေးစက်စွာတည်ရှိနေကြတယ်။
ဂျယ်မင်းကဆေးရုံကုတင်ပေါ်မှာဘာစကားမှမပြောဘဲငြိမ်ငြိမ်လေးလှဲနေပြီးတော့ ဂျယ်နိုကိုကျောခိုင်းလျက်ရှိနေပြီးတော့ဂျယ်နိုကတော့ဂျယ်မင်းရဲ့နောက်ကျောကိုစိုက်ကြည့်နေပါ၏။
သူတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲမှာတိတ်ဆိန်မှုနဲ့အေးဆေးမှုက ကြီးစိုးနေပြီးတော့ဂျယ်မင်းကဂျယ်နိုကိုအပြည့်အဝလျစ်လျှူရှုထားလေတယ်။
ဂျယ်နိုကတော့သူ့ကိုမရှိတဲ့လေထုလိုသဘောထားကာလျစိလျှူရှုထားတဲ့ ကောင်ငယ်လေးရဲ့ကျောပြင်ကိုဒီအတိုင်းပဲထိုင်ပြီးစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။
"မိုးရွာနေတာပဲ"
ဂျယ်မင်းကအခန်းထဲကကြီးမားတဲ့အပြင်ကိုမြင်ရတဲ့ဖန်သားပြင်ကနေ ကောင်းကင်ကိုကြည့်နေတာကိုဂျယ်နိုကသိတာကြောင့်အပြင်ကမိုးတွေကိုကြည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။
မိုးပေါက်တွေကတောက်လျှောက်ကျနေပြီးတော့ မိုးရေအောက်မှာ 'ထီး' ဆိုတဲ့အကာအကွယ်မပါတဲ့လူသားတွေရောအဆင်ပြေကြရဲ့လား?
ဂျယ်နိုကပြောလိုက်ပေမယ့်ဂျယ်မင်းကတော့သူ့ကိုမကြားရတဲ့ပုံဖြင့်လျစ်လျှူရှုထားဆဲ။ ဒါပေမယ့်ဂျယ်နိုသိသည်။ ဂျယ်မင်းကအိပ်နေတာမဟုတ်ပါ။ ဒါကြောင့်ဂျယ်နိုကထပ်ပြောလိုက်ပါသည်။
"မှတ်မိလား။ ဟန်နီကကျောင်းတုန်းကဘောလုံးကန်တဲ့ကိုယ့်ကိုထီးလိုက်ဆောင်းပေးတာလေ"
"..."
"ကိုယ်ကထီးဆောင်းရမှာပျင်းတယ်။ အဲ့ကြရင်ဟန်နီကအမြဲတမ်းကိုယ့်ကိုထီးလိုက်ဆောင်းပေးတာလေ။ တစ်ခါတစ်လေဟန်နီကကိုယ့်ကိုခေါင်းပါသုတ်ပေးသေးတယ်"
ဂျယ်နိုကသူတို့ရဲ့အတိတ်အကြောင်းတွေကိုပျော်ရွှင်လွမ်းဆွတ်မှုတွေနဲ့ ပြောလာတဲ့အခါမှာဂျယ်မင်းကတော့တိတ်ဆိတ်ခြင်းကိုအဆောင်ပြုပြီးဒီအတိုင်းပဲဆက်လှဲနေတယ်။
"ဟန်နီမှတ်မိမလားတော့မသိဘူး။ တစ်ရက်လေ... ကိုယ်ထီးမဆောင်းလို့ဆိုပြီးကိုယ့်ကိုစိတ်ကောက်တာ။ ကိုယ်ဟန်နီ့ကိုသုံးရက်လောက်ချော့လိုက်ရသေးတယ်~"
YOU ARE READING
𝙼𝚘𝚛𝚊𝚕 𝙾𝚏 𝚃𝚑𝚎 𝚂𝚝𝚘𝚛𝚢 🅽🅾︎🅼🅸🅽
RomanceSeason 2 of Love Between CURSE အကြောင်းပြချက်မရှိပဲနဲ့သူချစ်ရတဲ့ကောင်လေးဟာ ရုတ်တရက်ပျောက်ခြင်းမလှပျောက်သွားခဲ့ရတယ် ထူးဆန်းစွာပျောက်ဆုံးမှုကငါးနှစ်ကြာပြီးတဲ့အခါမှာတော့ သူ့ရှေ့တည့်တည့်ကိုပြန်ရောက်လာပြီး အေးချမ်းနေတဲ့ဘဝကစတင်ပြောင်းလဲလာခဲ့တာပါပဲ "Jaemi...
