EP - (21)

433 48 5
                                    

"ဘာလဲ?"

ဂျယ်မင်းကဂျယ်နိုရဲ့နာမည်ကိုနူးညံ့စွာခေါ်လိုက်တော့ပြန်ရလာတဲ့စကားဟာ ဂျယ်နိုရဲ့မျက်မှောင်ကြုံ့ခြင်းနဲ့မာကြောအေးစက်တဲ့စကားသံ။

ခုဏကကောင်မလေးကိုကြည့်နေတဲ့အကြည့်တွေမှာတော့နူးညံ့တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေခဲ့ပြီးတော့သူ့ရဲ့ချစ်သူဖြစ်တဲ့ဂျယ်မင်းကိုတော့ဒီလိုအကြည့်မျိုးနဲ့ကြည့်သတဲ့လား။

"ငါ့ကိုဘာမှမရှင်းပြတော့ဘူးလား?"

ဂျယ်မင်းကတုန်ရီနေတဲ့အသံနဲ့မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့အခါမှဘေးနားကကောင်မလေးကလည်း ဂျယ်မင်းကိုစူးစမ်းတဲ့ပုံနဲ့ပြန်ပြီးကြည့်လာတယ်။

အမြဲတမ်းသူနဲ့အတူတူရှိရင်မျက်နှာကိုဖုန်းနဲ့မခွါတဲ့ အပြုံးမပြောနဲ့ပေော်ရွှင်သည့်ပုံတစ်စက်တောင်မရှိနေတဲ့ဂျယ်နိုဟာ ဒီမိန်းကလေးနဲ့တော့ပျော်ရွှင်နေပုံပေါက်ပါသည်။

"လီဂျယ်နို မင်းငါ့ကိုဘယ်အချိန်ထိဒီလို...—"

"ကျစ်!"

ဂျယ်မင်းရဲ့နာကျည်းမှုအပြည့်ပါတဲ့စကားတွေကိုဂျယ်နိုက 'ကျစ်' ဟူသောသူ့ရဲ့စိတ်ရှုပ်မှုကိုဖော်ပြတဲ့အသံတစ်သံနဲ့ပဲပိတ်ပစ်လိုက်ပါသည်။

ဟုတ်တယ်။ ဂျယ်နိုဟာဒီလောက်တောင်ဂျယ်မင်းအပေါ်စိုးမိုးမှုရှိတယ်။ ဂျယ်မင်းအတွက်တော့ဂျယ်နိုဟာအရာရာဖြစ်ပြီးသူ့ရဲ့တစ်ခုတည်းသောအားကိုးရာ။

ဂျယ်နိုရဲ့မျက်နှာကစိတ်ရှုပ်နေပြီးတော့ဘာမှမသိတဲ့လမ်းဘေးကလူတစ်ယောက်ကို ခေါ်မေးရင်တောင်မှဒါကစိတ်ကုန်နေတဲ့မျက်နှာထားဆိုတာသိနိုင်သည်။

"မင်းပိုက်ဆံလိုတိုင်းလဲငါပေးနေတာပဲ။ လိုချင်တာတိုင်းလဲဝယ်ပေးနေတာပဲ။ မင်းကိုငါအိမ်လဲပေးထားတယ်။ မင်းကားလိုချင်ရင်လဲငါ့မှာပိုက်ဆံရှိပြီးသား"

"ငါမင်းကိုအကုန်ပေးထားပြီးပြီပဲ မင်းဘာကိုထပ်လိုချင်သေးတာလဲ!"

သူထင်တာဂျယ်နိုဟာခဏတာသူ့အပေါ်ပျင်းသွားတာသာဖြစ်မည်။ နောက်ဆုံးတော့သူ့ဆီကိုပြန်ရောက်လာမှာပဲ။ အပြင်ကလူနဲ့ရှုပ်လဲခဏတာပဲလို့။

𝙼𝚘𝚛𝚊𝚕 𝙾𝚏 𝚃𝚑𝚎 𝚂𝚝𝚘𝚛𝚢 🅽🅾︎🅼🅸🅽Where stories live. Discover now