EP - (9)

513 63 6
                                    

လွန်ခဲ့သောခုနှစ်နှစ်ခန့်
........................................

"ဟေး!"

ဂျယ်မင်းရဲ့လက်ထဲမှာစာအုပ်နှစ်အုပ်ကိုပိုက်ထားကာမျက်မှန်တစ်လက်ကို တပ်ထားပြီးတော့သူ့ကိုခေါ်နေတဲ့ယောင်္ကျားလေးတွေရဲ့အသံကိုလျစ်လျှူရှုဖို့ကြိုးစားနေခဲ့သော်လည်း သူပြမ်ရလိုက်တာကသူ့ရဲ့ကျောကုန်းကိုလာမှန်သောပလတ်စတစ်ဘူးခွံ။

"ငါမင်းကိုခေါ်နေတယ်လေ မကြားဘူးလား!"

ဂျယ်မင်းကအနောက်ကိုပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့သူနေ့တိုင်းမတွေ့ချင်ပဲနဲ့တွေ့နေရသောမျက်နှာတစ်ခု။ ဂျယ်မင်းကိုအေးဆေးနေခွင့်မပေးတဲ့လူ။

"နားကန်းနေတာလား"

ဂျယ်မင်းကချက်ချင်းပဲထိုလူနှစ်ယောက်ဆီကိုသွားလိုက်ပါ၏။ ဘာဆိုဘာမှပြောချင်းမရှိ။ သူ့မှာပြောဖို့သတ္တိဆိုတာလည်းတစ်စက်ပင်မရှိနေ။

"ပိုက်ဆံပေး"

"ငါ..ကျူရှုင်အတွက်...ပေးလိုက်တာ"

ဂျယ်မင်းကတုန်လှုပ်စွာနဲ့ပြောလိုက်တော့တစ်ဖက်ကယောင်္ကျားလေးသုံးယောက်ဟာ ပေါ့ပျက်ပျက်ဖြင့်ဂျယ်မင်းကိုကြည့်ကာရယ်ရင်းပြောလာပါသည်။

"ငါတို့လိုချင်တာပိုက်ဆံ။ မင်းဘာသာဘယ်မှာသုံးသုံးငါ့တို့စောက်လုပ်မဟုတ်ဘူး..!"

ဂျယ်မင်းရဲ့ကိုယ်ဟာတုန်ယင်နေပြီးတော့သူ့ရှေ့ကသုံးယောက်ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ ဂျယ်မင်းရဲ့အကြောက်တရားဟာသူ့မျက်နှာမှာထင်သာစွာပေါ်လွင်နေပါသည်။

"ငါကိုယ်တိုင်နှိုက်ထုတ်ရမှာလား!"

ထိုထဲကခေါင်းဆောင်နဲ့တူတဲ့အလည်ကတစ်ယောက်ကဂျယ်မင်းဆီ လျှောက်လာပြီးဂျယ်မင်းရဲ့ကိုယ်ကိုထိတွေ့လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ဂျယ်မင်းဟာရုန်းနိုင်သလောက်သာရုန်းမိတော့တယ်။

"လက်ကိုဖယ်လိုက်"

ဂျယ်မင်းကိုယ်ပေါ်မှာရှိနေတဲ့လက်ဟာအာဏာရှိတဲ့အမိန့်သံတစ်ခုနဲ့အတူတူ ချက်ချင်းပဲဖယ်သွားကာထိုအသံပိုင်ရှင်ကဂျယ်မင်းရဲ့ဘေးကိုရောက်လာပါသည်။

𝙼𝚘𝚛𝚊𝚕 𝙾𝚏 𝚃𝚑𝚎 𝚂𝚝𝚘𝚛𝚢 🅽🅾︎🅼🅸🅽Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang