ချစ်သောကြယ်တာရာ(ခ်စ္ေသာၾကယ္တာရာ)Completed

Part☁4(Z)

"ဝါး...."

ကားေပၚကဆင္းၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ေပၚထပ္ကိုသာတက္ဖို့ဆႏၵရွိေနသည္။အိပ္ရာႏွိုးျခင္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အမုန္႔ဆုံးအလုပ္ဆိုတာ ေမေမလဲသိပါရဲ့၊ပိတ္ရက္ကိုမွေရြးၿပီးႏွိုးတဲ့အတြက္စိတ္ကမၾကည္ခ်င္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘာဆိုဘာကိုမွမကူဘဲ ကားေပၚမွာက်န္ခဲ့ကာ ဂိမ္းေဆာ့ေနျခင္းျဖစ္သည္။အခုလဲ လက္ဆြဲျခင္းထဲမွာပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြကမ်ားတာေၾကာင့္ ေမေမမနည္းသယ္ယူရမွာကို သိသည္။သို့ေသာ္မကူျဖစ္ေပ။

ေျခရင္းဘက္ျခင္းထဲမွာ ပုံစံမက်ခၽြတ္တင္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီေတြနဲ႔၊မေလၽွာ္ရေသးတဲ့အကၤ်ီေတြက တြဲလ်ားက်ေနသည္။အန္တီမိုးျပန္လာမွပဲ အကုန္လုံးကိုေလၽွာ္ခိုင္းရေတာ့မည္။ၿပီးေတာ့ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ စာရြက္စေတြ၊အစီအရီမရွိတဲ့ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြနဲ႔၊စားၿပီးသားမုန္႔အခြံေတြဟာ ဆယ္တန္းေျဖေတာ့မယ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ့ ေနထိုင္မွုပုံစံအစစ္ပင္။ဒီအရွုပ္ထုပ္ေတြၾကားထဲမွာပဲ တိုးေဝွ႕ဝင္ရင္း အိပ္စက္ဖို့လမ္းေၾကာင္းရွာမိလိုက္ေတာ့သည္။

"သား..ၾကယ္တာရာ ထမင္းစားမယ္သားေလး။ဆယ့္တစ္နာရီထိုးေနၿပီ."

အအိပ္ဆက္တဲ့သူျဖစ္တာေၾကာင့္ ေမေမတံခါးေခါက္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္နိူးေနၿပီးသားျဖစ္သည္။အိပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔အိပ္လိုက္လို့ထင္ပါသည္။အခ်ိန္ပင္ေတာ္ေတာ္လင့္သြားခဲ့တယ္။လိတ္တင္ေနတဲ့ အကၤ်ီစကို ဆြဲခ်ရင္း အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာ ေအာက္ဆင္းခဲ့မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္ရေသးသည္။လူက ၿငီးစီစီႀကီးျဖစ္ေန​တာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာထပ္သစ္ကာ ေရပါတစ္ခါတည္းခ်ိဳးလိုက္သည္။ေဆာင္းတြင္းဆိုေပမယ့္ ေန႔လည္ဘက္က ပူလြန္းတာေၾကာင့္ စြပ္က်ယ္တစ္ထည္နဲ႔ေဘာင္းဘီတိုေလးကို တြဲဝတ္လိုက္သည္။အေအးႀကိဳက္တဲ့သူျဖစ္တာေၾကာင့္ ညဘက္အရမ္းေအးေနရင္ေတာင္ အေပၚထပ္ဝတ္ျဖစ္တာမဟုတ္ခဲ့ေပ။အခုလိုေႏြေရာက္ခါနီးအခ်ိန္ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။

အန္တီမိုးမီးဖိုေခ်ာင္ဝင္တာနဲ႔မတူတဲ့အခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကဳံလိုက္ရသည္။ထမင္းဝိုင္းေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ဟင္းခြက္က ၾကက္ကုန္းေဘာင္လို့ထင္ရတဲ့ဟင္းတစ္ခြက္နဲ႔၊ျဖဴက်ဲက်ဲဟင္းရည္တစ္ခြက္သာရွိေနသည္။အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ခ်က္လိုက္ရတဲ့ေမေမ့ရဲ့လက္ရာကို ကၽြန္ေတာ္စားရအုံးမည္ေပါ့။ေမေမကေတာ့ ထမင္းအုပ္ထဲက ထမင္းကိုတစ္ေကာ္ေလာက္ေကာ္ထည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ကမ္းေပးလာ၏။