Part☁3(Z)

1.5K 42 0
                                        

ေစ်းထဲေရာက္ေတာ့ လူပင္အေတာ္စုံေနၿပီ။ေနေရာင္ျခည္ကလဲ ျဖာက်ေနသလို၊ေစ်းဝယ္သူေတြလဲ ရွုပ္ယွက္ခပ္ေန၏။ကၽြန္ေတာ္အရင္ဆုံးၾကက္သားတန္းကို သြားလိုက္မိသည္။ေစ်းမကြဲေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့ အသားေကာင္းေလးမ်ားမ်ားဝယ္ထားၿပီးေရခဲေသတၱာထဲထည့္ထားရမည္။မဟုတ္ရင္အေျခာက္ေၾကာ္ကာ ဘူးေတြထဲထည့္ထားရမည္။

"အစ္မ..ဘယ္ေစ်းလဲ ဗမာၾကက္က."

လက္ေကာက္ေတြတံေတာင္ဆစ္ေလာက္အထိေရာက္ေအာင္ဝတ္ထားတဲ့ ၾကက္သားသည္အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က အန္တီနဲ႔ေစ်းညႇိေနၾကသည္။အသားေတြက သိပ္လတ္တာလဲမဟုတ္ဘဲ ေစ်းကိုအဆမတန္တင္ထားတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ထိုနားက မခြာေသးဘဲ အေျခေနကို အကဲခတ္ေနမိသည္။ထိုအန္တီကလဲ ေစ်းတစ္ခါမွ မဝယ္ဖူးတဲ့ပုံပင္။လက္ဆြဲျခင္းထဲမွာလဲ ဘာမွဝယ္ထားတာမရွိေသးေပ။တျခားအိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးေတြဆို ေစ်းထဲေရာက္တာနဲ႔ ဘာၿပီးဘာဝယ္မယ္ဆိုၿပီးပလန္ေတြခ်ၿပီးသားပင္။ထိုအန္တီကေတာ့ ၾကက္သားအစိမ္းကို ကိုင္ရမွာေတာင္ တို့ကနန္း၊ဆိတ္ကနန္းႏွင့္ပင္။

"မေလၽွာ့ေတာ့ဘူးလား အစ္မ။ကၽြန္မက တစ္ေကာင္လုံးယူမွာပါ.."

"ေလၽွာ့မရလို့ပါညီမေလးရယ္။အစ္မတို့က အရင္းေစ်းအတိုင္းေရာင္းေပးေနတာ။သိပ္ၿပီးေတာ့ အျမတ္က်န္တာမဟုတ္ဘူး။ၾကက္သားေတြလတ္တယ္ေဟ့..လတ္တယ္။တစ္ခါတည္းကိုင္ေပးလိုက္ရမလား ညီမေလး."

"ဟုတ္ကဲ့အစ္မ။အသားေတြပါ တုန္းေပးလိုက္ပါ။ဒီအေကာင္ေလးေပးေနာ္.."

ထိုအန္တီက အေကာင္ခပ္ႀကီးႀကီး၊အေမႊးႏွုတ္ထားတဲ့တစ္ေကာင္ကို လက္ညႇိုးထိုးျပေနသည္။ေသခ်ာပါတယ္။တစ္ခါမွေစ်းမဝယ္ဖူးဘူးဆိုတာ သိသာလြန္းေနပါတယ္။ေစ်းေရာင္းတဲ့သူေတြကလဲ ေရႊကဲခတ္သာညံ့ခ်င္ညံ့လိမ့္မည္။ေစ်းမဝယ္တတ္တဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ညႇပ္ခ်ဖို့ေလာက္ကိုသာ ေတြးေတာေနၾကျခင္း။မက်န္တဲ့အျမတ္ေတြက လက္ေကာက္ေတြကို သက္ေသထားျခင္းျဖင့္သိသာနိုင္၏။

(A/N အျမင္ကိုေရးျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်။တိုက္ခိုက္လိုစိတ္ျဖင့္ေရးသားျခင္းမဟုတ္ရပါ)

ချစ်သောကြယ်တာရာ(ခ်စ္ေသာၾကယ္တာရာ)CompletedDonde viven las historias. Descúbrelo ahora