Part☁️20(Z)

615 26 0
                                        

"မင္းကို အန္တီဖုန္းမဆက္ဘူးလား။သူဘယ္ေန႔ျပန္မယ္တဲ့လဲ.."

သခၤ်ာတြက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုGrammerအိမ္စာေတြစစ္ေပးေနရင္းမွေမးေနသည္။ေမေမသြားတာ ေလးရက္ေလာက္ရွိေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ မနက္ျဖန္ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္သိထားၿပီးျဖစ္သည္။ဆရာအကိုႀကီးကိုေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ စာသင္မသြားေစခဲ့။သူ႔ေက်ာင္းသားေတြကို အားနာေနလို့ထင္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဒီေလာက္အတူေနေပးေနတာဆိုေတာ့ အိမ္လဲျပန္ခ်င္ေနေလာက္ၿပီ။

"မနက္ျဖန္ျပန္လာေတာ့မယ္ ဆရာအကိုႀကီး။."

"အလုပ္ေတြၿပီးသြားၿပီတဲ့လား.."

"ၿပီးသြားၿပီလို့ေတာ့ေျပာတာပဲ။ဆရာအကိုႀကီးကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္.."

ၿပီးသြားတဲ့ပုစၧာတစ္ပုဒ္ကို မ်ဥ္းပိတ္လိုက္ရင္းေက်းဇူးတင္စကားေျပာလာသည္။သူ႔မ်က္ႏွာေလးကလဲ ခုေန႔က်မွ အားမရွိသလိုေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည္။​ေျခေထာက္ဒဏ္ရာကလဲ မက်က္ေသးတာေၾကာင့္လမ္းေသခ်ာမေလၽွာက္နိုင္႐ုံအျပင္စိုးရိမ္စရာအေျခအေနေတာ့မရွိ။

"ရပါတယ္။ငါ့ကို တကယ္ေက်းဇူးတင္တယ္ဆိုရင္ ဝက္ၿခံလိုျဖစ္ေနတဲ့ မင္းအခန္းကို ေသခ်ာရွင္းစမ္းပါ။မင္းအဝတ္ပုံေတြၾကားမွာ တိုးအိပ္ေနရတာ ငါ့ကို နည္းနည္းပါးပါးလဲ အားနာစမ္းပါအုံး.."

ညအိပ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့အတူအိပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ဆရာအကိုႀကီးက အသက္သာႀကီးတာ အိပ္ေရးလဲၾကမ္းေသးသည္။ေခါင္းရင္းနဲ႔ေျခရင္းမွားတတ္သလို၊ေယာင္ယမ္းၿပီးေတာ့လဲ ျဖတ္ရိုက္တတ္ေသးတာ။ကၽြန္ေတာ္လဲ ေရွာင္လင္သိုင္းအေတာ္ပင္တတ္ေနေတာ့၏။အိပ္ေရးဆက္တဲ့သူျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆရာအကိုႀကီးတစ္ခါလွုပ္တိုင္း၊ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါနိုးရသည္။အိပ္ေရးပ်က္ေလာက္တဲ့အထိေတာ့မဆိုးေပမယ့္ သုံးရက္အတြင္းေတာ့ ေနသားက်သြားခဲ့ပါၿပီ။

"အန္တီမိုးျပန္မလာေသးလို့မရွင္းျဖစ္ေသးတာပါဗ်ာ။ဝက္ၿခံေလာက္ႀကီးေတာ့မဆိုးပါဘူး။ကဲလိုက္တာ.."

"ကိုယ္လုပ္လို့ရတဲ့အရာဆိုရင္ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္လိုက္တာအေကာင္းဆုံးပဲ။မင္းပုံစံက သူမ်ားလုပ္ေပးမွလုပ္တတ္တဲ့ပုံစံျဖစ္ေနတာေတာ့မဟုတ္ေသးဘူးေလ။ျခင္းထဲမွာ စုထားတဲ့အဝတ္ေတြကို ေလၽွာ္စက္ထဲထည့္တာ ခက္တဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ၿပီးေတာ့ စားၿပီးသားမုန္႔ေတြ၊ပီေကခြံေတြနဲ႔ မင္းအခန္းက ေႁမြေတြေတာင္ဝင္ေခြၿပီးေနနိုင္တယ္။အဲ့ဒါေရာသိလား.."

ချစ်သောကြယ်တာရာ(ခ်စ္ေသာၾကယ္တာရာ)CompletedDonde viven las historias. Descúbrelo ahora