Part🌵22(Z)

720 29 0
                                        

အျပန္ကေတာ့ အသြားနဲ႕မတူပဲ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကတိတ္ဆိတ္ေနသည္။စကားေတြတတြတ္ေျပာေနတဲ့ေကာင္ေလးကို အင္း၊အဲေလာက္သာေျပာၿပီး တျခားစကားဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္။ကြၽန္ေတာ္ဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုၿပီး အကဲခတ္ေနနိုင္ေပမယ့္ အေျဖရွာေတြ႕သြားတဲ့ပုံေတာ့မဟုတ္။သူ႕ဆီက အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းကို ၾကားလိုက္ရသလို၊သိသိသာသာ ျမန္လာတဲ့ဆိုင္ကယ္အရွိန္ကိုလဲ သတိထားမိသည္။အရွိန္ေလွ်ာ့ဖို႔ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က မေျပာျဖစ္သလို၊ေကာင္ေလးကလဲ သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္မယ့္ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘာစကားမွမေျပာဘဲႏႈတ္ဆိတ္ေနမိသည္။

"ငါ့အိမ္ေရွ႕မွာတင္ရပ္ခဲ့ေပး..ငါမင္းအိမ္မလိုက္ဘူး..."

"ဆရာအကိုႀကီး ဘာျဖစ္သြားတာလဲ။ကြၽန္ေတာ္ဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲ."

တစ္ခုခုလြဲေနတယ္လို႔လဲထင္မိသည္။ကြၽန္ေတာ္ဘာအမွားလုပ္မိလို႔ဆရာအကိုႀကီးက ေလသံမာမာနဲ႕ေျပာေနရတာလဲ။ဝမ္းနည္းလာသလိုျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ေတာင္းပန္စကားကိုသာ အထပ္ထပ္ေျပာေနမိသည္။ကြၽန္ေတာ္ေလာဘတက္လြန္းေနတာထင္ပါတယ္။ဆရာအကိုႀကီးကို ကြၽန္ေတာ့္အနားကတစ္စကၠန့္ေလးေတာင္ ထြက္မသြားေစခ်င္ေလာက္တဲ့အထိေလ။

"မလုပ္မိပါဘူး။ငါစာသင္ရအုံးမယ္။စာသင္ဝိုင္းေတြျပန္မဝင္လို႔မရဘူး။အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါ့အိမ္ေရွ႕မွာတင္ခ်ေပးခဲ့..."

"ခုေန႕တစ္ရက္တည္းေလဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္အတန္တန္ေျပာေနတာကို ဘာလို႔ေခါင္းမာခ်င္ရတာလဲ။တကယ္ခုေန႕တစ္ရက္တည္းပါ။မနက္ျဖန္ကစ ကြၽန္ေတာ္အဲ့လိုမလုပ္ေတာ့ပါဘူး ကတိေပးပါတယ္.."

သူ႕အသံကို မၾကားမွာဆိုးလို႔ထင္ပါတယ္ ဆိုင္ကယ္ကိုမသိမသာအရွိန္ေလွ်ာ့ရင္း ေျပာေန၏။
ဒီတစ္ခါေတာ့ လိုက္ေလ်ာျဖစ္မွာမဟုတ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုစိတ္ဆိုးေနတာ ျဖစ္တာေၾကာင့္။
ဘာေၾကာင့္စိတ္ဆိုးေနတာလဲ၊ဘာကိုစိတ္ဆိုးေနတာလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာျပန္ေမးၾကည့္မိသည္။မသိ..ကြၽန္ေတာ္ဘာကိုစိတ္ဆိုးသြားမွန္းတကယ္မသိတာ။စိတ္ထဲမွာ ေလးလံၿပီး ႏွေျမာတြန့္တိုေနတာေတာ့အမွန္။

ချစ်သောကြယ်တာရာ(ခ်စ္ေသာၾကယ္တာရာ)CompletedDonde viven las historias. Descúbrelo ahora