Part🌵31(Z)

442 26 0
                                        

သူနဲ႕ကြၽန္ေတာ္တန့္ၾကည္ေတာင္ေပၚမွာ တစ္ညအိပ္ခဲ့ၾကၿပီးေနထြက္ခ်ိန္ကိုလဲ အတူၾကည့္ခဲ့ၾကေသးသည္။ၾကယ္တာရာေဆြးရဲ႕ အေတြးေတြကဆန္းသစ္ေနသလို၊ဘယ္သူမွလိုက္လို႔မမွီေလာက္ေအာင္ ရင္ခုန္စရာေကာင္းတယ္။အာကာသဟင္းလင္းျပင္ႀကီးကို ဒီလိုတန္ခိုးႀကီးဘုရားေပၚကျမင္ေနရတဲ့ျမင္ကြင္းက တစ္သက္လုံးေမ့နိုင္စရာမရွိေလာက္ေအာင္ပင္။
တန့္ၾကည္ေတာင္ေပၚမွာ ဒီလိုကတိစကားေတြေတာင္းရမယ္လို႔ ဘယ္သူကေျပာခဲ့တာလဲေတာ့မသိ။ဒီေကာင္ေလးက သူမ်ားလုပ္သလိုလိုက္လုပ္မယ့္ပုံမဟုတ္မွန္းအတပ္သိတာေၾကာင့္ ဒီေမးခြန္းကိုမေမးလိုက္ေတာ့ပါ။

"လာငါ့ညီတို႔...ခုမနက္တစ္ေခါက္ပို႔ၿပီးေတာ့ ငါညီတို႔ဆင္းလာတာျမင္တာနဲ႕ေစာင့္ေနတာ။."

မေန႕ကစက္ေလွသမားအကိုက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လက္ရာလွမ္းေခၚသည္။ေတာင္ေပၚျဖစ္တာေၾကာင့္အနည္းငယ္ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္တာရယ္၊သက္ေတာင့္သက္သာမရွိတာရယ္ေၾကာင့္ေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔မရခဲ့။ေနအလင္းေရာင္စထြက္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ၾကယ္တာရာေဆြးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုႏွိုးၿပီးေနထြက္ခ်ိန္ကိုျပခဲ့တာ။ေနထြက္ခ်ိန္ဟာလဲ..ေနဝင္ခ်ိန္နည္းတူ လြမ္းေမာစရာေကာင္းလွတယ္။

"ကိုကိုအရင္တက္ေလ မေၾကာက္နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ထိန္းကိုင္ထားေပးမယ္..."

လူကႏုန္းခ်ိလို႔ေနတယ္။အိပ္ေရးမဝတာေၾကာင့္ျဖစ္တာမွန္းလဲ ကြၽန္ေတာ္သိသည္။တစ္ေမွးေလာက္ေမွးလိုက္ၿပီး၊ဟိုတယ္ေရာက္လို႔ေရခ်ိဳးလိုက္ရင္ေတာ့ လန္းဆန္းသြားမွာပါ။ခုေန႕လဲ ဘယ္ဆက္သြားဖို႔စီစဥ္ထားမွန္းမသိ။ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေရးဝေနမွျဖစ္မယ္။

"ကိုကို အိပ္ခ်င္လို႔လား..."

"ဟုတ္တယ္။ငါအိပ္ေရးသိပ္မဝဘူး။ငါ့ကိုႏွိပ္စက္ေနတာလားၾကယ္တာရာေဆြး။တကယ္ပင္ပန္းေနၿပီမရေတာ့ဘူး..အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ.."

ဆံပင္ေတြက မ်က္ႏွာထက္မွာ မေသမသပ္ျဖစ္ေနသလို ကြၽန္ေတာ့္လက္နဲ႕ထိုးဖြေပးလိုက္ေတာ့လဲ ႐ုန္းကန္ျခင္းမရွိဘဲ မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ထားေသးသည္။အိပ္ေရးမဝေသးတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလဲ စိတ္ၾကည္ပုံမရ၊ဘာစကားမွမေျပာပဲ စက္ေလွေပၚမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္လိုက္ခဲ့ပါတယ္။
ျမစ္ျပင္ဧရိယာမွာ တစ္ရိပ္ရိပ္ေမာင္းႏွင္လာတဲ့စက္ေလွေတြက ကမ္းစပ္ကိုကပ္လာၾကၿပီး၊ခရီးသြားေတြ၊ဘုရားဖူးေတြနဲ႕ တစ္ဖန္သက္ဝင္လႈပ္ရွားလာၾကျပန္သည္။

ချစ်သောကြယ်တာရာ(ခ်စ္ေသာၾကယ္တာရာ)CompletedМесто, где живут истории. Откройте их для себя