'ေတဇ ကုန္မာဆိုင္' ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ ႀကီး ႀကီး ႏွင့္ သုံးထပ္တိုက္ႀကီးအား 'ကြန္းခို'ေမာ့ၾကည့္မိလိုက္သည္။ main လမ္းမေပၚ၌ ရွိသည္မို႔ရွာပင္မရွာလိုက္ရ၊ မွန္ျပတင္းမ်ားႏွင့္ထည္ဝါလွသည့္ မိုးျပာေရာင္ အိမ္ႀကီးက အျပင္ကၾကည့္ယုံႏွင့္ပင္ အရွိန္အဝါတစ္ခုကို ခံစားရေစသည္။ 'ကြန္းခို' စက္ဘီးေလးကိုင္ရင္း အျပင္ကေငးေနတုန္း 'လႊမ္းေတဇ'က အိမ္ထဲကထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ခ်ည္သားဂါဝန္အဝါႏုေရာင္ေလးႏွင့္ ဂုတ္ေထာက္ဆံပင္မ်ားကို စုစည္းထားတဲ့ 'ကြန္းခိုရာ'က ဘဲေပါက္ေလးႏွင့္တူလွသည္။ ဘဲ႐ုပ္ဆိုးေလးေတာ့မဟုတ္၊ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ဘဲေသးေသးေလးလိုပင္၊
ႏွစ္ေယာက္သား အေၾကာင္းအရင္းမရွိပါပဲ စိုက္ၾကည့္ေနမိၾကရင္းက 'ေတဇ' မွ ပထမဆုံး အသံျပဳလိုက္မိေတာ့သည္။
"လာေလ"
*Shitt အသုံးမက်လိဳက္တဲ့ ငါ ၊ ေျပာစရာ စကားက 'လာေလ'ပဲ ရွိတာလား?*
"ဟင္? အင္း"
'ကြန္းခို' အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ေခါင္းၿငိမ့္ျပမိေတာ့ 'လႊမ္းေတဇ'က တစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီး ၿခံတံခါးသြားဖြင့္လာသည္။ ၿပီးေနာက္ 'ကြန္းခို'ကိုင္ထားဆဲျဖစ္ေသာ 'ကြန္းခို႔'စက္ဘီးေလးအား ယူလိုက္ကာ ၿခံထဲတြန္းဝင္သြားေတာ့သည္။ ၿခံက အေတာ္က်ယ္ဝန္းသည့္အျပင္ ဂိုေထာင္ပုံစံမ်ိဳး တိုက္ပုေလးကိုလည္း တစ္စြန္းတစ္စ လွမ္းျမင္လိုက္ရေသးသည္။
'လႊမ္းေတဇ'က အိမ္ထဲဝင္သြားသည္မို႔ 'ကြန္းခို' ပါအတူလိုက္ဝင္ရေတာ့သည္။
အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေကာင္တာမွာထိုင္ေနသည့္ အန္တီေခ်ာေခ်ာက 'ကြန္းခို' ကိုအၿပဳံးႏွင့္ဆီးႀကိဳကာ ထိုင္ေနရာမွ ထ လာခဲ့သည္။
"လာ သမီးေလး"
'လႊမ္းေတဇ' ေမေမျဖစ္ပုံရသည့္ ထိုအန္တီမွ ဧည့္ခန္းထဲက ဆက္တီေတြဆီသို႔ဦးတည္သြားသည္မို႔ 'ကြန္းခို'ေကာ 'လႊမ္းေတဇ' ပါ ေနာက္ကလိုက္ရသည္။
"ထိုင္ေလ သမီးေလး၊ 'စိုေျပ' ေလးေတာ့ေရာက္မလာေသးဘူး"
"ဟုတ္ အန္တီ"
'ကြန္းခို' ဆက္တီမွာဝင္ထိုင္ေတာ့ 'လႊမ္းေတဇ'ပါ ေဘးခုံမွာဝင္ထိုင္လာသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
မင်းစိတ်နဲ့ပဲချည်ပါ မင်းစိတ်နဲ့ပဲမြဲပါ့မယ်(Completed)
Lãng mạnမင်းသာ ဘဝ မင်းသာ ကမ္ဘာ မင်းသာ အသက်ဆက်ဆေး
