"ကိုယ္ရွင္းျပမယ္ မဟုတ္ဘူး ကိုယ္ေျပာျပေပးမယ္ နားေထာင္ဦး ေဘဘီ"
'ကြန္းခိုရာ'ရဲ႕ ရွိုက္ငိုသံေၾကာင့္ 'ေတဇ'မွာ ေတာ္ေတာ္ထူပူသြားခဲ့သည္။ေထာင့္မွာကပ္ကာ ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုေႂကြးေနသည့္ 'ကြန္းခိုရာ'ကိုျမင္ေတာ့ 'ေတဇ' ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ရသည္။
ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ဖက္ေတာ့ ျငင္းဆန္လာသူက လက္သီးဆုပ္ေလးေတြႏွင့္လည္း ထုရိုက္လာျပန္သည္။
"ဘာလို႔ဒီေလာက္အျဖစ္သည္းျပေနရတာလဲ... အိုး...မဟုတ္မွ ငယ္ခ်စ္ဦးဆိုတာေလးမ်ားလား"
"မင္း...! ျပန္လိုက္ေတာ့"
"အဟင္း ျပန္မွာပါ အနာဂတ္ရဲ႕ အငယ္အေႏွာင္းေလးနဲ႕သာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခဲ့"
"ေအာ္... လာရင္းအေၾကာင္းကိုေမ့ေတာ့မလို႔ ညေန တို႔ birthday party... မလာရင္သိတယ္မလား အဟင္း"
ထို႔ေနာက္ တံခါးပိတ္သံက်ယ္က်ယ္ကို ၾကားလိုက္ရသည္။
ရင္ခြင္ထဲက 'ကြန္းခိုရာ'က အခုခ်ိန္ထိရွိုက္ငိုေနဆဲ။
"ကိုယ့္ကိုၾကည့္ေဘဘီ ကိုယ့္ကိုၾကည့္"
မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဆြဲေမာ့ကာ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေစျပန္ေတာ့လည္း ေခါင္းေတြကို အတင္းခါရမ္းပစ္သည္။
"ဟင့္အင္း ဟင့္ အင့္"
"ကိုယ္မင္းကိုအရမ္းခ်စ္တာ သိတယ္မလား မင္းကိုပဲခ်စ္တာ ကိုယ္ေျပာတာပဲ နားေထာင္ေပး ေနာ္"
...
"ကိုယ္မွားသြားတယ္ ကိုယ္တကယ္မွားသြားတယ္"
"ဒါေပမယ့္ ေဘဘီ ကိုယ္တို႔က ေစ့စပ္ထားတာပဲရွိတာပါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး"
"စီးပြါးေရးအရပဲ ေစ့စပ္ထားတာ၊ ကိုကိုနဲ႕ေစ့စပ္ေပးဖို႔ေပမယ့္ ကိုကိုက 'စိုေျပ'နဲ႕မို႔ ကိုယ္က ေစ့စပ္ထားလိုက္တာ"
"ေစစပ့္တာေလးပဲကြာ ဘယ္အခ်ိန္ ဖ်က္မလဲ၊ ရတယ္ကြာ ေနာ္"
"မငိုပါနဲ႕ကြာ"
...
တိတ္ဆိတ္တဲ့ ဘားမွာ ပိုၿပီး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနမိသူဟာ 'လႊမ္းေတဇ'ပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္။
'တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တယ္'ဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ အျပင္ကို သူခပ္ျမန္ျမန္ ထြက္လာေပးခဲ့တာပင္။
အျပင္မွာ ညအိပ္မိရင္ အေဆာင္ကထြက္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေဆာင္စည္းကမ္းေၾကာင့္ ဒီကေလးမ သြားစရာေနရာလည္း ထပ္မရွိတာမို႔ 'ေတဇ' တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့တာပင္။
အေရွ႕က ဘီယာခြက္ကို ေကာက္ယူကာ တစ္ႀကိဳက္တည္း ေမာ့ေသာက္ပစ္သည္။ ခါးသက္သက္အရသာက လွ်ာဖ်ားမွ တစ္ဆင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ ပူဆင္းသြားသည္။
ထို႔ေနာက္ Bartender ကို အမူအယာနဲ႕ ထပ္ျဖည့္ခိုင္းလိုက္မိသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
မင်းစိတ်နဲ့ပဲချည်ပါ မင်းစိတ်နဲ့ပဲမြဲပါ့မယ်(Completed)
Lãng mạnမင်းသာ ဘဝ မင်းသာ ကမ္ဘာ မင်းသာ အသက်ဆက်ဆေး
