"သို႔...
ကိုယ့္အခ်စ္ ငယ္ငယ္...
မမေတြကိုခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာက
ငယ္ငယ့္လိုကေလးေပါက္ေလးကိုမေတြ႕ခဲ့ခင္ အခ်ိန္ေတြတုန္းကပါ...
ငယ္ငယ္ကသာမသိတာ
'ေမာင္' ျဖစ္ျဖစ္ 'ကိုကို' ျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္က ငယ္ငယ့္အပိုင္ပါ...
တစ္ခါ တစ္ခါ ဂ်ီတိုက္တယ္
တစ္ခါ တစ္ခါ ဂ်စ္ကန္တယ္
သိပ္ကိုလူႀကီးျဖစ္ခ်င္လွပါရဲ႕ဆိုတဲ့ ငယ္ငယ္က
တကယ္ေတာ့ ကေလးသာသာ...
ငယ္ငယ့္ကိုခ်စ္တယ္ ငယ္ငယ့္ကိုျမတ္နိုးတယ္
ငယ္ငယ့္ကိုတန္ဖိုးထားတယ္
ငယ္ငယ္နဲ႕ေဝးရမွာကို ေသရမွာထက္ေၾကာက္တယ္...
ကိုယ္ကဆိုးတယ္ ငယ္ငယ္က ႏွစ္ဆ ဆိုးတယ္...
ကိုယ္ကခ်စ္တယ္ ငယ္ငယ္က ႏွစ္ဆ ခ်စ္ေနာ္... "
ကိုကို ကမ္းေပးလာတဲ့စာ႐ြက္ေခါက္ပန္းေရာင္ေလးကို 'စိုေျပ'ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကို႔လက္ေရးေသာ့ေသာ့ကိုေတြ႕ရသည္။ ကိုယ့္အတြက္သီးသန႔္ဆိုတာမ်ိဳးကို 'စိုေျပ'က အရမ္းသေဘာက်တတ္တာမို႔ ကိုကို႔ဆီကရေလ့ရွိသည့္ ကဗ်ာလိုလို စာစုေလးေတြဆို အင္မတန္ျမတ္နိုးရသည္။
ေန႕လည္တစ္နာရီေလာက္ အိမ္ေရွ႕မွာလာရပ္သည့္ကားမွ ကိုကိုဆင္းလာေတာ့ 'စိုေျပ'အပါအဝင္ သုံးေယာက္လုံးတအံ့တဩ၊ ကားထဲမွဆင္းလာသည့္ ကိုကိုက necktieကိုေတာ့ အနည္းငယ္ဆြဲေျဖထားသည္မွလြဲ ဝတ္စုံျပည့္ႏွင့္ပင္။
စိတ္ဆိုးေနသည့္ ဒီကေလးကိုေခ်ာ့ခ်င္လို႔သာ 'မင္းေတဇ'ေရာက္ေအာင္လာရတာပင္၊ မေန႕ကလည္း ညဉ့္အေတာ္နက္မွအိပ္ကာအလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုၿပီးေအာင္လုပ္ျဖစ္သည္။ မနက္အေစာ meetingၿပီးတာနဲ႕တန္းလာခဲ့သည္မို႔ အဝတ္ပင္မလဲခဲ့ရေပ။
လာရႀကိဳးနပ္စြာ အၾကာႀကီးစိတ္မဆိုးတတ္တဲ့ကေလးေပါက္က အခုလည္း သူ႕ကိုျမင္တာနဲ႕ ရင္ခြင္ထဲတန္းဝင္ကာ ငိုေတာ့တာပဲျဖစ္သည္။
"ငယ္ငယ္က အင့္ ကိုကိုပစ္သြားမွာေၾကာက္ေနတာ"
ေပါင္ေပၚကိုေဘးတေစာင္းေလးေပြ႕ယူတင္ေတာ့လည္း နာခံစြာ ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္သည္။ ခါးသိမ္သိမ္ေလးကိုတင္းေနေအာင္ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီးေနာက္၊
"ကိုကိုက ဘာလို႔ပစ္သြားရမွာလဲကြာ...၊ ေၾကာင္ခ်ီးေပေလးျဖစ္ေနၿပီ ႐ုပ္ေလးကကြာ"
أنت تقرأ
မင်းစိတ်နဲ့ပဲချည်ပါ မင်းစိတ်နဲ့ပဲမြဲပါ့မယ်(Completed)
عاطفيةမင်းသာ ဘဝ မင်းသာ ကမ္ဘာ မင်းသာ အသက်ဆက်ဆေး
