00:26(zawgyi ver)

5.7K 43 0
                                        

"Sandwich နဲ႕ Cola ႀကိဳက္တယ္မလား?"

"အင္း အရမ္းပဲ"

'လႊမ္း' သူယူလာသည့္ အထုပ္မ်ားကိုဆိုင္ထဲရွိစားပြဲပုေလးေပၚတင္ရင္းေျပာလာသည္။

"ပုံမွန္လည္း ဒီလိုတစ္ေယာက္တည္းလား?"

"ဟင့္အင္း ၊ အားရီက အလႉဆိုလား သြားေနလို႔"

"အင္း တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာ ကိုယ္ကစိုးရိမ္လို႔"

'ကြန္းခို'ေခါင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ကာေျပာလာသည္မို႔ 'ကြန္းခို'ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးၿပဳံးမိသည္။

'ကြန္းခို'ကို အခုလိုဂ႐ုစိုက္ေပးမည့္သူသည္ မရွိတာေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ ရွားလွသည္မို႔ေကာ၊ ဂ႐ုစိုက္ေပးေနသည့္သူက 'လႊမ္း'ျဖစ္ေနတာေကာေၾကာင့္ပါ အေပ်ာ္ေတြက ပိုလို႔တိုးရသည္။

"ေျပာေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္တာဆို? ဘာလို႔ E-majorေက်ာင္းသူျဖစ္သြားတာလဲ?"

"ငါ.. ဆယ္တန္းတုန္းက အမွတ္မေကာင္းဘူးေလ... ဟီး"

ပ်က္သြားတဲ့မ်က္ႏွာကိုထိန္းရင္း 'ကြန္းခို'က ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုဟန္ေဆာင္ေပမယ့္ 'လႊမ္း'ရဲ႕ မ်က္ႏွာက တည္သြားရာကေန ေျပေလ်ာ့မ‌လာေတာ့။

"ဒီအေတာအတြင္းအမ်ားႀကီးပင္ပန္းခဲ့ၿပီ.."

"..."

"ပင္ပန္းခဲ့တာေတြရဲ႕ ႏွစ္ဆ သုံးဆထပ္ေပ်ာ္႐ႊင္ဖို႔အတြက္က ဒီကိုကိုရဲ႕တာဝန္ထား"

'လႊမ္း'က တမင္ပင္ရင္ကိုေကာ့လ်က္ ေမာ္ႂကြားဟန္ျပကာေျပာလာသည္။

"အဟက္ ကိုကိုတဲ့"

'ကြန္းခိုရာ'က သေဘာတက် တခစ္ခစ္ရယ္ေတာ့ 'ေတဇ'က တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္သည္။
စိတ္မထိန္းနိုင္စြာနဲ႕ မေဖာင္းလွတဲ့ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကို အတင္းဖ်စ္ညစ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းစူစူေလးကို ဆြဲစုပ္ေတာ့ ကိုလာအရသာ ျပင္းရွရွကို ရသည္။

အလႉက ျပန္လာၿပီျဖစ္တဲ့ အားရီကေတာ့ ဆိုင္ေပါက္ဝကေန အထဲမဝင္ပဲလွမ္းၾကည့္ေနျဖစ္သည္။

တကယ္ပါပဲ ဘာေတြကမ်ားဒီေလာက္ထိခ်ိဳၿမိန္ေစပါလိမ့္.....။

...

"မနက္ျဖန္ ပိတ္ရက္ရတယ္မလား?"

"အင္း ဘာလို႔လဲ?"

မင်းစိတ်နဲ့ပဲချည်ပါ မင်းစိတ်နဲ့ပဲမြဲပါ့မယ်(Completed)Onde histórias criam vida. Descubra agora