မွန္ဖြင့္ထားတဲ့ကားျပတင္းမွတစ္ဆင့္ တိုးဝင္လာတဲ့ေလေအးေအးဟာ 'ကြန္းခို'ရဲ႕စိတ္ေတြကို လန္းဆန္းေအးျမေစသည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည့္စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးကပါ ၾကည္လင္ေနသည္။
မႏၲေလးက မနက္အေစာႀကီးထြက္လာကာ တစ္ေန႕လုံးစစ္ကိုင္းကေဒၚေလးဆီဝင္လည္ၿပီးေနာက္ ညေနသုံးနာရီေလာက္မွာ မေရာက္တာအေတာ္ပင္ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ 'ထီးခ်ိဳင့္'ကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတာျဖစ္သည္။
ကားေမာင္းေနတဲ့ 'လႊမ္း'က အေနာက္ခုံမွာ 'စိုေျပ'နဲ႕ကပ္ထိုင္ေနသည့္ 'ကြန္းခို'ကို ေနာက္ၾကည့္မွန္မွတဆင့္ မၾကာခဏလွမ္းၾကည့္ေနတာသိသည္။
'ကြန္းခို' ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ပင္ၿပဳံးျပမိသည္။
အတိတ္ေတြကိုထားခဲ့နိုင္ၿပီး လက္ရွိကာလမွာအဆင္ေျပေအာင္ေနနိုင္ခဲ့ၿပီမို႔ 'ကြန္းခို'အတြက္ သိပ္အပန္းမႀကီးလွပါ။ 'လႊမ္း'ကသာ အလကားသက္သက္စိတ္ပူေနတာျဖစ္သည္။
'စိုေျပ'ကေတာ့ ကားေပၚေရာက္တည္းက 'ကြန္းခို'ပုခုံးေပၚ မွီအိပ္လာေတာ့တာပင္။
"'I've said those words before, but it was a lie
And you deserve to hear them a thousand times
If all it is is eight letters
Why is it so hard to say?
If all it is is eight letters
Why am I in my own way?
Why do I pull you close?
And then ask you for space
If all it is is eight letters
Why is it so hard to say? "'
*8 letters // Why don't we*
သီခ်င္းကိုခပ္တိုးတိုးလိုက္ညည္းေနတဲ့ 'လႊမ္း'အသံၾသရွရွက ကားေနာက္ခန္းထိပ်ံ့လြင့္လာသည္မွာ ႏွစ္လိုစဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
"ဗိုက္ဆာလား တစ္ခုခုစားဦးမလား ေဘဘီ"
'စိုေျပ'က ႏွာေခါင္းရႈံ႕ကာစိတ္ပ်က္ဟန္လုပ္ျပသည္။
သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္တည္းအတူသြားခ်င္တာေကာ၊ အလုပ္မအားတာေကာေၾကာင့္ပါ 'ကိုကို'လိုက္မလာခဲ့နိုင္။ ဒါကို 'ေတဇ'က အပိုေတြလာလုပ္ျပေနေတာ့ 'စိုေျပ'စိတ္ပင္တိုလာရသည္။
"ငါလည္း လူပါဟဲ့၊ ငါဗိုက္ဆာတယ္ ငါစားမယ္"
'စိုေျပ'က ဆူဆူေအာင့္ေအာင့္ေအာ္ေတာ့ 'ကြန္းခို'ေကာ 'ေတဇ'ပါ မရယ္ပဲမေနနိုင္ၾကေတာ့။
အဆင္ေျပတဲ့စားေသာက္ဆိုင္မွာ ကားကိုရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဆိုင္ထဲအတင္းဝင္ထိုင္ကာ 'ကြန္းခို'ေကာ 'စိုေျပ'ပါ မွာခ်င္တာေတြကို မေမာနိုင္မပန္းနိုင္ ဇြတ္မွာၾကေတာ့သည္။
DU LIEST GERADE
မင်းစိတ်နဲ့ပဲချည်ပါ မင်းစိတ်နဲ့ပဲမြဲပါ့မယ်(Completed)
Romantikမင်းသာ ဘဝ မင်းသာ ကမ္ဘာ မင်းသာ အသက်ဆက်ဆေး
