00:13(zawgyi ver)

4.8K 51 0
                                        

"...'ကြန္းခိုရာ' ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနတုန္းပဲလား"

"ဟင္? ဟင့္အင္း"

ဒီေန႕ေတာ့ guideဆရာမက မအားလို႔မလာျဖစ္၍ သုံးေယာက္စုၿပီးသာ စာအတူလုပ္ၾကရသည္။ 'စိုေျပ'က toiletဆိုကာ ထထြက္သြားတုန္း တစ္ခ်ိန္လုံး ၿငိမ္ေနခဲ့ေသာ 'လႊမ္း'က စကားစလာျခင္း၊

"ငါ 'စိုေျပ့'ကို မႀကိဳက္ဘူး"

"..."

"တကယ္ေတာ့ မေန႕ကစာေတြထဲမွာ နင့္အတြက္ေရးထားတဲ့ စာေကာ ပါလာတယ္၊ ငါ့ကို'စိုေျပ'လာျပတဲ့တစ္ခု"

'ကြန္းခို' ဘာမွမသိ၊ သိလည္းမသိခ်င္၊ ဒါေတြကို ဘာေၾကာင့္ အခုမွလာရွင္းျပေနရသလဲလည္း 'ကြန္းခို' နားမလည္နိုင္ပါ၊

"ဟုတ္တယ္ မေန႕က ငါအမွားလုပ္လိုက္မိတယ္၊ နင္ကဘာမွ မသိပါပဲနဲ႕ ငါ့ဘာသာ တစ္ဖက္သတ္ေတြးၿပီး နင့္ဘက္ကိုမၾကည့္ေပးခဲ့မိဘူး"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ေနာက္မျဖစ္ေစရဘူးကြာ promise"

"ငါတကယ္စိတ္မဆိုးေတာ့ပါဘူးဆို တကယ္ေျပာတာ"

"မုန္းေနလား ငါ့ကို"

"အယ္? ဘာလို႔မုန္းရမွာလဲ?"

"ခ်စ္လား? ဒါဆို?"

'စိုေျပ့'ရဲ႕ တိုက္တြန္းမႈေတြေၾကာင့္ေကာ 'ေတဇ' ရဲ႕ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြေၾကာင့္ပါ ဒီတစ္ခါေတာ့ 'ေတဇ' ရဲရဲႀကီး ဖြင့္ေျပာလိုက္ေတာ့မည္ပင္၊ ဒီေကာင္မေလးက သူ႕အပိုင္ျဖစ္ေနမွသာ သူစိတ္ေအးနိုင္မည္မဟုတ္ပါလား။

"ဟင္?"

"ေမးတာပဲေျဖ"

ေျပာရင္းျဖင့္ပင္ 'လႊမ္း' ‌ကေရွ႕တိုးလာၿပီး စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ 'ကြန္းခို႔'လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာမို႔ 'ကြန္းခို'မွာ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ထေအာ္မိမတတ္လန႔္ျဖတ္သြားရသည္။

"နင္အခု ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ?"

"နင့္ကို ခ်စ္ေရးဆိုေနတာေလ၊ ျပန္ခ်စ္မယ္မလား?"

"...'လႊမ္း'..."

႐ုတ္တရက္ 'လႊမ္း' မ်က္ႏွာက 'ကြန္းခို' မ်က္ႏွာဆီသို႔ နီးနီးကပ္ကပ္ တိုးကပ္လာတာမို႔ 'ကြန္းခို႔' စကားသံတို႔ မၿပီးဆုံးေသးတင္ ရပ္တန႔္သြားရသည္။

မင်းစိတ်နဲ့ပဲချည်ပါ မင်းစိတ်နဲ့ပဲမြဲပါ့မယ်(Completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora