Stars around scars {Syriusz x Remus}.

| czterdzieści |

"If I were the moon,
I would want you to be
my night."
~ Forever In Your Arms
Alexandra Vasiliu
- Author of BLOOMING

♡♡♡

Syriusz zjawił się w domu Lupinów w sylwestrową noc. Remus zdecydowanie się tego nie spodziewał, ale Syriusz nigdy nie miał w zwyczaju uprzedzenia o swojej wizycie. Black pojawił się tam tylko na chwilę i do na dodatek parę minut przed dwunastą w nocy. Sprawnie wybawił swojego chłopaka na dwór i obdarzył go pocałunkiem równo o północy, na tle iskrzącego się mugolskimi fajerwerkami nieba.

Remus omal się nie potknął na peronie, przypominając sobie to zdarzenie, które wywołało u niego szybsze bicie serca. Tydzień przerwy świątecznej szybko zleciał i zanim się obejrzał, już wsiadał do pociągu. Rozpoczął wędrówkę między przedziałami, ale nie spodziewał się, że zastanie któregoś ze swoich przyjaciół. Było jeszcze dość wcześnie, ale z Peter'em nigdy nic nie wiadomo, a Syriusz i James nieustannie się spóźniali. Potrafili wskoczyć do pociągu równo o jedenastej, za co nie raz zarobili reprymendę od Lupin'a. Chłopak znalazł pusty przedział i wtaszczył do niego swoją walizkę, wpychając ją na półkę nad siedzeniami. Usiadł przy oknie i wyciągnął podręcznik do transmutacji. Po kilkukrotnym przeczytaniu paru tematów, westchnął głęboko, zastanawiając się jak długo jeszcze będzie musiał czekać na swoich przyjaciół. Sekundę później drzwi od przedziału się otworzyły i stanął w nich Syriusz, uśmiechając się szeroko.

- Remus! - krzyknął, rzucając się chłopakowi na szyję, by po chwili obcałować go po całej twarzy.

- Syriusz, spokojnie, Syriusz - powtarzał Remus, próbując odkleić od siebie Black'a. Nie miał nic przeciwko pocałunkom, ani przytulaniu się, ale nie za bardzo chciał być cały mokry. Już mu wystarczało, kiedy Syriusz w psiej postaci lizał go po całej twarzy.

- Tęskniłem - zapewnił, patrząc Remus'owi w oczy.

- Tak, wszyscy to wiemy - rzucił James, wchodząc do przedziału. Remus zaśmiał się cicho. - Nawet nie wiesz jaki był marudny - zwrócił się do Lunatyka.

- I widzisz, po co go było brać do siebie? - zapytał, pociągając na miejsce obok siebie Syriusza, który od razu się w niego wtulił.

- Nie wiem. Naprawdę nie wiem po co mi to było - skwitował jedynie James, zajmując miejsce naprzeciwko nich.