.

96. sa kalaunan au.

Reed.

Palubog na yung araw andito pa rin kami ni calian sa may park at nakaupo sa may damuhan, ilang oras na kami andito pero parang kararating lang namin.

Ang bilis ng oras kapag kasama ko siya, walang minuto ang nasasayang kasi masaya ako pag siya kasama ko

"someone's happy" kuha ni calian sa atensyon ko kaya mahina akong natawa

"yeah, thank you cali. for making me happy" sabi ko sabay nginitian siya

Kahit sa langit siya nakatingin kita ko pa rin na nakangiti siya sa sinabi ko

"Do you remember kung bakit tink ang tawagan natin?" tanong niya

"oo naman"

Ang liit pa namin noon, hindi ko rin inaakala na hanggang ngayon ito pa rin tawagan namin.

"You said overused na yung mga call sign na love, mahal, ali at iba pa that's why you came up with the call sign tink which also means love" natatawa niyang kwento

"then you said na may isa pang reason"

Kumunot ang noo ko sa nabanggit ni calian, isa pang rason?? ano naman kaya?

"uy meron pa? hindi ko ata maalala" imik ko

"sabi mo tunog tinkerbell kasi kaya nagustuhan mo yung word na tink. favorite mo yung tinkerbell noon kasi sabi mo the cartoon shows people that they can be whatever they want to be and no one or anything is allowed to say that they should be something else." paliwanag niya

Napangiti ako dahil naaalala ko na yung panahon na sinabi ko sakanya yan, hindi pa siya makapaniwala sa mga sinasabi ko sakanya noon

"may favorite line ka pa nga noon!! ano ulit yon" excited niyang sabi

"When life makes you cry a hundred times, you have to smile a thousand times. This way, you will be able to overcome your sorrow and be happy forever."

Halos sabay naming sabi kaya pareho kaming natawa sa sarili namin

"Oo tanda ko na" natatawa kong sabi sakanya

"Now that i think about it ang cute pala niya pakinggan" ngiting imik ni calian

Taon na nakalipas tanda niya pa rin yung mga bagay na tungkol sa akin.

"How come you still remember even the smallest things about me cali?"