.

66. undelivered love

Sky.

Bungad sa akin ang malamyang mukha ni zylo pagbukas ko sa pintuan

"Hey...what happened?" tanong ko at marahan siyang hinatak papasok sa loob para mas kumportable siya.

"Dito muna ako ah? andoon pa kasi ata sila sa bahay" mahina niyang sabi

"Sure, akala ko may dinner kayo with relatives?"

"umalis ako muna ako hahaha kaya na nila yon" sagot niya

Matamlay yung mukha niya, something is bothering him i'm sure but i won't force him to speak if hindi niya kaya

"Hey...i'm here if comfortable ka ikwento sabihin mo lang. Makikinig ako zy" imik ko

Andito kami ngayon sa sofa, walang umiimik. It took him time bago siya sumagot

"Alam mo ba yung feeling na sinusubukan mo naman pero parang hindi enough? yung nag bibigay effort ka pa rin pero hindi enough?" mahina niyang sabi

Hindi ako nagsalita at inantay ko muna siyang matapos, tahimik kang akong pinapakinggan bawat salita niya.

He needs this, everybody needs this. Someone who's willing to listen to your stories and rants in life. Someone who won't judge you.

"Nagkaroon kami ng malaking family gathering noon, halos buong side nung nanay ko nandoon. Nung una okay naman normal na usapan lang, tawanan, kwentuhan ganon hahaha" malungkot niyang tawa

"Pumunta ako non saglit sa table kung nasan mga iba kong pinsan para kamustahin sila, babalik na sana ako non sa table kung nasaan sila mama kasama yung iba kong tito at tita"

"Bago pa ako makalapit narinig ko yung mga tita ko tinatanong si mama tungkol sa acads namin ni zarniah. Rinig ko kung gaano kasaya si mama habang kwinekwento mga achievements na meron si niah, miski ako proud na proud kay niah sobra pa sa sobra"

"Nung ako na ang natanong kay mama inaantay ko yung mga sasabihin niya, gusto ko lang din makita na masaya siya habang kwinekwento ako" huminga siya nang malalim bago ituloy yung sasabihin niya

This must be heavy for him.

"Hindi ko narinig si mama na magsalita tungkol sa akin, feeling ko non naging disappointment ako sa nanay ko. Pakiramdam ko kahit sabihin niya na proud siya sa akin kulang pa rin mga ginagawa ko." imik niya

Ito siguro yung rason kung bakit siya umiiyak noon sa dance studio, this must be the reason why he hates family gatherings.

"I suggest for you na kausapin mo mom mo. Nanay mo siya zylo alam ko na proud siya sayo sa bawat bagay na gagawin mo, malaki man o hindi proud yon sayo." sabi ko sakanya

"siguro nga, baka nga need ko talaga kausapin para na rin hindi ako palaging umaalis agad tuwing may kainan kasama relatives" mahina niyang tawa

"ako zy, proud ako sayo."

"gago" natatawa niyang sagot

"ayan bagay sayo tumawa" imik ko

"pwede ba ako umidlip, grabe naubusan ako energy" tanong niya habang humihikab

"sure go ahead, dito ka humiga" sabi ko sabay tapik sa binti ko

tinitigan niya muna ako at natawa bago siya humiga sa binti ko

"thank you.." mahina niyang sabi

"shhh, sleep ka na"

"always welcome zy" sagot ko habang sinusuklay yung buhok niya gamit kamay ko

Ilang minuto pa lang lumipas tulog na agad siya, he must be really tired.

I'm proud of him, will always be.