Son Tanrıça|BİTTİ

7.Bölüm:''Dövüş''

Hikayenin yeni versiyonu hakkında ne düşünüyorsunuz?

Ask.fm: standros , iyi okumalar!

-

Cümleleri, ruhumun en uç köşelerinde yankılanmıştı. Kalbim, öncekilere nazaran daha hızlı atarken ilk defa kendimi sorgulamaya başladım. Hissettiklerimin bir adı yoktu fakat çok güçlü duygulardı. Aramızda bir çekim vardı, onu gördüğüm an etki alanına giriyordum. Onu, hissedebiliyordum. Daha önce varlığını iliklerime kadar hissedebildiğim tek bir kişi bile olmamıştı. Değişikti, yeni bir deneyimdi.

''İyi geceler, ışık parçası.''dedikten sonra alevden dudaklarını, ıslak yanaklarıma değdirdi. Dudaklarının değdiği noktada ki gözyaşları, çölün ortasında düşen küçük bir su tanesi gibi kaybolmuştu.

Yataktan kalktı ve odadan çıkıp, kapıyı üzerime kapattı. Kalbim, hâlâ bir maraton koşmuş gibi atarken beynim, olanlara bir anlam yüklemeye çalışıyordu. Odanın sıcaklığı artmıştı sanki. Üzerimde ki pikeden hızlı bir şekilde kurtuldum ve güçlükle gözlerimi kapattım. Yorgundum, hem de fazlasıyla. Düşünmek, uygulamaktan çok daha yorucuydu.

-

Güneşin ilk ışıkları, yüzüme doğru geliyordu. Açıkta bıraktığım pencereden gelen kuş sesleri, mutlu bir şekilde uyanmama sebep olmuştu. Doğayı ve hayvanları seviyordum, böcekler için aynı şeyi söyleyemeyecektim. Hızlı bir şekilde yataktan kalktım ve dolabıma yöneldim. Siyah bir taytın üzerine askılı tişört giyindim. Odanın içinde ki banyoya doğru ilerledim ve sıcak yüzüme, soğuk suyu çarptım. Dişlerimi de fırçaladıktan sonra dağılmış sarı saçlarımı, bir düzene soktum. Spor ayakkabılarımı giyindim ve odadan çıktım.

Poseidon'un odasının önüne geldiğimde derin bir nefes aldıktan sonra kapısını tıklattım. Hiçbir ses yoktu, uyuyor muydu? Güçlükle kapının kulpunu kavradım ve kapıyı açtım. Yatağı bozulmamıştı bile uyumamış mıydı acaba? Merdivenlerden indim ve evin geri kalanına baktım, burada da değildi.

Karnımın acıktığını fark edince Poseidon'u ikinci sıraya koydum ve mutfağa girdim. Dolabın içinden hazır pizza aldım ve fırına koydum. Acaba tanrılar acıkıyor muydu? Acıkmıyorlarsa, ben kesinlikle anormaldim. Çünkü tüm dünyayı yiyebilecek mideye sahiptim.

Pizza hazır olunca sandalyeye oturdum ve afiyetle yemeye başladım. Alissa, nelerden hoşlandığımı gayet iyi biliyor olsa gerek dolabı, zevkime göre doldurmuştu. Tanrıçalar aşkına, ona anne demeye alışamamıştım. Aslında benim, annem olduğu gerçeğine de alışamamıştım.

5 dakikanın sonunda tüm pizza dilimlerini yemiştim, geriye kalan tüm yemekleri bitirmeden önce mutfaktan uzaklaştım. Ev, ölü gibiydi. Acaba Poseidon, beni bırakıp kaçmış mıydı? Hızlı bir şekilde dışarıya çıktım ve bahçenin etrafını dolaşmaya başladım. Ormanın iç tarafında bir enerjinin varlığını hissettim, çok güçlüydü. Korkuyordum, Poseidon olmama ihtimali de vardı. Tekrardan eve girdim ve hançerimi alıp, dışarıya çıktım. Hançeri, sıkıca tutarken arkamdan gelen dalın çıtırdama sesi yalnız olmadığımın kanıtı oldu. Seri bir şekilde arkamı dönüp, gelen kişiye doğru baktım.

Siyah saçları vardı, omzuna doğru dökülüyordu. Uzun fakat ince bir burnu, dövmelerle kaplanmış vücudu vardı. Karşımda ki adam, benim on katımdı. Elinde ki bıçağı ustaca kavradı ve bana doğru ilerlemeye başladı. Arkasından başka adamlarda gelmeye başladığında kaçmak için ne kadar geç kaldığımı düşünmeye başlamıştım.