THE NAWROYA - နော်ရိုရာအရှင်

.49.

Unicode

' မလွှတ်တော့ဘူးလား.. '

မနက်စာ အတွက် လက်ဖက်ရည်ကို ကိုယ်တိုင်ဖျော်ပေးမလို့ ရွယ်သော်လည်း မောင်ဟာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ပေါင်ပေါ်မှာ ပွေ့တင်ထားသည်။ ခါးကိုလည်း ဖက်ထားတာမို့ သိပ်ပြီး လှုပ်ရှားလို့ မရ။

' အင်းး.. '

လက်ဖက်ရည် ဖော်စပ်ဖို့ အချိုခြောက် အမှုန့်မဲမဲတွေကို ဇကာနဲ့ တိုက်စစ်ပြီး ရေနွေးအိုးထဲကို ပြောင်းထည့်နေသည့် လက်ဖမိုးလေးတွေပေါ်မှာ ရေးရေးလေး ထင်နေသည့် သွေးကြောမျှင်လေးတွေ။ လက်ချောင်းတွေက ထိုသွေးကြောတွေကို ထိတွေ့မိတော့ အရှင်က လှည့်ကြည့်လာသည်။

အနည်းငယ် ခြောက်နေသည့် နှုတ်ခမ်းသားလေးကို မေးမှတစ်ဆင့် ဆွဲယူ ဖိနမ်းမိတော့ ရုန်းသည်။

' အင့်.. မောင် လူတွေ ရှိတယ်လေ။ '

အကာအရံ မရှိသည့် သစ်သားဇရပ်လေးထဲမှာ နမ်းလိုက်သည်မို့ ဆူငေါက်သံလေးကို ကြားလိုက်ရ၏။

' မောင်က ချစ်လို့ပါ '

ရုတ်တရက် အချစ်စကားတွေ လာပြောနေတော့ သူကပဲ နေရခက်ရသည်။ ရှေ့ကို ပြန်လှည့်ပြီး လက်ဖက်ရည်ကို အာရုံပြောင်းသော်လည်း မောင်က သူ့လက်တွေကို မထိတထိ ထိတွေ့ပြီး ဆော့နေပြန်သည်။

ဝတ်ရုံအောက်က လက်မောင်းတွေထိ မောင်က လက်ချောင်းတွေနဲ့ အသာအယာ ပွတ်ဆဲနေသည်။ လည်ပင်းနားကို ရိုက်ခတ်လာသည့် အာငွေ့နွေးနွေးနဲ့အတူ စိုစွတ်တဲ့ အထိအတွေ့လေး။

အသံမြည်အောင် စုပ်ယူလာသည့် နောက်မကြာ သူ့လည်ပင်းသားလေးက ရဲသွားတော့သည်။

' မောင့်ကို ကြည့်ပါအုန်း။ '

' မောင့်ကိုရှောင်နေတာလား.. '

စနောက်မိတော့ ရှက်နေသည့် အရှင့်ကို ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်ထားပြီး သူ့မှာ ပျော်ရွှင်နေရပြန်သည်။

ဂုတ်ပေါ်က ဆံပင်စလေးတွေကိုလည်း ခပ်ဖွဖွ နမ်းရင်း ပြုံးရသည်။

' ကျေးဇူးပါပဲ။ မောင့်ဆီလာခဲ့ပေးလို့။ '

လှည့်ကြည့်လာသည့် မျက်လုံးလေးတွေက မဝံ့မရဲ။ ပြုံးပြမှ ပြန်ပြုံးပြပြီး သူ့ကို ပွေ့ဖက်လာသည်။