THE NAWROYA - နော်ရိုရာအရှင်

.41.

Unicode

ဆယ်ကိုရာ ပြန်သွားထဲက ဖျားသည့် ဂျွန်ဟာ ဒီနေ့ မနက်ကမှ ကိုယ်ပူကျတာဖြစ်သည်။ အကြောင်းကတော့ နေချင်သလို နေပြီး အဆောင်ပြန် မအိပ်လို့ အအေးပတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။

သို့သော် အလုပ်ရူပ်ရတာကတော့ ရို တစ်ယောက်သာ။ ခံတွင်းပျက်နေတယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ဘာမှ မစားဘဲ တွန်းလွှတ်နေသည်။

နေလည်ကလည်း ဆေးမသောက်ဘဲ အိပ်သွားတာကြောင့် ညဆေးနဲ့ မကပ်ခင် ဆေးမှုန့်တွေကို ကျိုကာ သခင့်ဆီကို ယူလာခဲ့သည်။

သေချာပေါက် နှိုးမှဖြစ်တော့မည်မို့ တံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်တော့

' ရို။ မြင်းကို အသင့်ပြင်ထား။ သွားစရာရှိတယ်။ '

တံခါး ဖွင့်ဖွင့်ချင်းမှာတင် အင်္ကျီလဲကာဖြင့် တစ်နေရာရာကို သွားဖို့ ပြင်နေသည့် သခင်။ မေးမလို့ ရှိသေး သူ့ကို မြင်တာနဲ့ ပြောလာတဲ့ စကားကြောင့် ခေါင်းကိုသာ ညိတ်လိုက်ရသည်။ ပြန်လာရင် သေချာပေါက်ကို ဖျားတော့မှာကို..

မျက်နှာမှာသာ သွေးမရှိနေတာ မြင်းကိုတော့ ကောင်းကောင်း ထိန်းနိုင်သည့် သခင့်ကို ရို အံဩရသည်။

နော်ရိုရာမှာ ကုန်သည်တွေက နေ့ရောညပါ အလုပ်လုပ်ကြသည်။ ဒါကြောင့် နော်ရိုရာရဲ့ ဆိပ်ကမ်းက လူပျက်သွားတယ် မရှိ။ အမြဲ စည်းကားနေသည်။

မြင်းပေါ်က ဆင်းတော့ လူက ရိပ်ခနဲ။ ခေါင်းကို တစ်ချက် ခါလိုက်ပြီး မြင်းကို ထိန်းသိန်းရေးမှာ အပ်ခဲ့ပြီး ဆိုက်ကမ်းဆီကို လျှောက်လာခဲ့သည်။ ပင်လယ်ရေတိုးသံတွေနဲ့အတူ ဝေဝါးဝါးကြားရသည့် လူတွေရဲ့ စကားသံတွေ။ ဒီနေရာလေးက သူလာနေကြ နေရာလေးဖြစ်သည်။

အနည်းငယ် ဆူညံ့တာကလွဲရင် အားလုံး အဆင်ပြေသည်။ ပင်လယ်ဘက်က လာတဲ့လေတွေကလည်း လတ်ဆတ်လွန်းသည်။

အတော်ကြာ ရပ်နေပြီးနောက်မှ ကိုက်လာသည့် ခေါင်းကို သတိရသည်။ မူးဝေနေသည်မို့ မျက်ရိုးကို လက်ချောင်းတွေဖြင့် ထပ်မံ ဖိနှိပ်လိုက်သည်။

လေအေးတွေ ခံမိပြန်ပြီ လို့သာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရေရွတ်မိတော့ သိပ်တော့ စိတ်မပူမိ။ အမြဲဖြစ်နေကြပဲမို့ ဒါက အချိန်တန်ရင် ပျောက်သွားမှာပဲဆိုတာကို သိသည်။