Stranded: Dread Island [Wattys2022] (PUBLISHED)

CHAPTER 11 4/4

CHAPTER 11 4/4: MENACE

Gabi sa bahay ni Daisuke, kaarawan ngayon ni Mayumi at ang lahat ay inanyayahan na dumalo sa kasiyahan. Ngayon ay 20 years old na si Prinsesa Mayumi. Si Dale ay naka upo lang kasama si Mamoru.

[ Dale's Point of View ]

Anong meron? Bakit sinama nila ako dito sa malawak na silid. Ang lahat ay kumakain at umiinom. Naka upo ako ngayon sa sahig at katabi si Mamoru at ang dalawang kawal. Naka posas parin ang mga kamay ko.

Hinahayaan lang nila ako kumain ng kumain. Natatanaw ko sa malayo si Prinsesa Mayumi na naka upo lang at may mga taong nag aalay sa kanya ng mga regalo. Katabi niya din ang asawa niyang si Akihiro na nakalaban ko kanina.

Parang birthday ata niya ngayon pero hindi naman siya kinantahan ng happy birthday song. Kanina pa kumakain ang mga tao dito na parang hindi nabubusog. Maraming dumalong mga tao at ang iba ay mga mayayaman.

Si Mamoru naman ay nakikipag inoman sa dalawang kawal. Niyaya niya akong uminom kanina pero hindi ako uminom. Ang mga kawal ay malugod na bumabati at pinapapasok na panauhin dito.

Napaka laki ng bahay.. parang mansyon na siguro to. Gyoza lang kinakain ko ngayon na sinasawsaw ko sa sauce. Masaya sila pero ako hindi.. ginagamit lang nila ako.. wala talaga silang paki-alam sa akin.

Paano nga ba ako makaka takas dito.. Dale! Mag isip ka.. wala dapat ako dito eh. Peke ang pinapakita nilang pagmamalasakit sa akin.. pati ang Prinsesa.. lahat sila!. Lahat sila mga peke. Kailangan maka isip ako ng plano kung paano ako makakatakas..

[ End of Dale's Point of View ]

Kasalukuyang nag iisip ng maigi si Dale ng plano.. pero parang wala nang pag-asa dahil madaming mga tao at mga kawal na naka bantay. Pero parang napaka imposible nang tumakas. Pero paano nga ba?

[ Valerie's Point of View ]

Bakit sinabi ni Mateo na hindi niya ako kilala.. talaga bang nawala ang ala-ala niya. Ginagamot ng babae ngayon ang mga sugat ko. Nanghihina na ako dahil hindi na ako nakaka kain ng maayos.. Tite ang pinapasubo nila sa akin.

Dinurang apoy ang naiinom ko lagi.. isang katas ng buhay na pinuputok nila sa bibig ko. Gusto ko nang tubig.. nauuhaw na ako.

Sana mamatay nalang ako.. kaysa magdusa sa impyernong ito. Para akong laruan na ginahasa nila ng paulit ulit. Hindi kuna kaya.. gusto kuna mamatay! Hindi kuna alam ang gagawin ko.. ayoko na sa letcheng lugar na to!.

"Tulungan mo ako makatakas dito.. please" nagsusumamong saad ko sa babaeng gumagamot sa kamay ko. Nanatili lang siyang tahimik pero nakikita ko sa ekspresyon ng mukha niya ang pagka-awa.

"Ate.. kaya mo bang makita ang sarili mo na nasa posisyon ko? Ha?.. isipin mo.. pano kung mangyari sa anak mo ang pinagdadaanan ko ngayon?" Naiiyak na nagmamaka-awang saad ko sa kanya at hinawakan ng mahigpit ang bisig niya.

Hindi parin siya nagsasalita at hindi na pinapansin ang sinasabi ko. Sobrang sakit ng dibdib ko.. pakiramdam ko basura na ako ngayon. Patapon na ako. "Ate.. please.. tulungan mo na ako" pagsusumamo ko.

Akmang lumalayo na siya sa akin at pumipiglas sa pagkaka hawak ko sa kanya. Humagulgol nanaman ako. Nakita ko nalang na naiyak siya pero pinipigilan niyang umiyak. Tinulak niya ako at napa upo ako sa sahig.

Pumunta siya sa pintuan at binuksan at lumabas na.. hindi kuna siya naabutan dahil sinara na niya. Sumisigaw ako habang pinapalo ang pintuan. Pero hindi kuna na rinig ang yabag niya. Tuluyan na siyang naka layo. Sinandal ko ang likod ko sa pintuan at hindi napigilang umiyak ng umiyak.