Sar-Hoş (BxBxG)

21

Günün ikinci bölümü ve geçiş bölümü.

🕯️

Görkem herkesten burayı terk etmesini söylediğinde ben yüzümde ki hafif tebessümle öylece etrafı izliyordum.

Anıl sadece durmuştu. Sadece durmuş ve öylece bana bakıyordu.

"Gece, neden söylemedin bildiğini?" Diyen Görkem sinirle kendini Anıl'ın yanına atmıştı.

Sustum.

"Gece, özür dilerim. Ben. Ben neden yaptım bunu sana bilmiyorum."

Sustum.

"Gece, kardeşimin durumu yüzünden yaptım. Benim omzumda ağladı bende yaptım."

Sustum.

"Tamam aylar, yıllar geçmişti ama ondan geçmiyordu. Bir anda yaptım. Yalanlar söyledim, oyunlar oynadım. Özür dilerim, Gece. Gece, seni çok seviyorum."

Sustum.

"Görkem benim zorumla seni kabul etti evet. Ama o da sana çok aşık oldu, Gece. Gece, biz seni sevdik."

Sustum.

"Annem öldü hem benim! Benim yanımda ol, Gece!"

Sustum.

"Tamam annemin şuan bir mezarı bile yok benim yüzümden! Ama benim yanımda ol, Gece! Seni çok seviyorum."

Sustum.

"Annemin katilinin rahat rahat gezmesinin sebebi benim! Evet lanet olsun bana! Gece lütfen! Lütfen beni bırakma! Bizi bırakma, Gece!"

Sustum.

"Gece, affet. Lütfen, Gece. Seni çok seviyoruz. İnan bize."

Sustum.

Kadının suskunluğu vedası olurdu.

"Gece..."

Ayağa kalktım. Son kez ikisininde gözlerinin içine baktım. Anıl'ın ağladığını görürken, Görkem'in de onu teselli etmeye çalıştığını gördüm.

Bu görüntüye güldüm.

Ölen bendim ama benim cenazem ortada dururken teselli edilen Anıl'dı.

Eve girip arabanın anahtarını aldım. Eyl'i gördüğümde bir süre bana öylece baktı.

"Gidiyor musun?" Dediğinde kafamı salladım hızlıca ve duygusuz bir ifadeyle.

"Evet."

"Nereye peki?"

"Bilmiyorum."

"Yolu göstermemi ister misin?" Dediğinde kaşlarımı çattım.

"Yolun nereye çıkacağını bilmiyorum."

"Yolu biz yaratırız." Elimde ki anahtarı aldı. "Gitmiyorsun. Gidiyoruz."

🕯️

Eyl bu hikayede yanacak onu anladık bence.