Psycho girl

33

روکسان

با جیمین توی اتاق تنها شدم رومو کردم طرف پنجره و سعی کردم بغضمو قورت بدم

%روکسانا

+بله

%خودت میدونی که با این پا نمیتونی تنها زندگی کنی

+جیمین من پامو خونه کوک نمیزارم

%پس بیا پیش من

+چی

%بیا تا مدتی که خوب میشی پیش من باش بعدش هرچی خوردت بگی قبول؟!

+قبول

بعدم از اتاق رفت بیرون و بعد چند مین با یه ویلچر برگشت

+حتی فکرشم نکن من روی این بشینم

%ولی باید بشینی و چاره ای نداری

با ناراحتی سر تکون دادم و منو بغل کرد و نشوند روی ویلچر وقتی از اتاق اومدیم بیرون دیدم کوک و یونگی دارن با هم حرف میزنن و با دیدن ما به سمتمون اومدن من سرمو پایین انداختم و با انگشت های دستم بازی کردم

یونگی :روکسان هرچی خواستی به جیمین بگو باشه؟

سرمو تکون دادم چقدر سخت و خجالت اور بود که چندتا پسر غریبه بهم کمک کنن حتی دوست های دختر هم نداشتم که بتونم ازشون کمک بخوام جلو در ماشینش رسیدیم من رو گذاشت صندلی عقب و راه افتاد توی راه یه بیرون نگاه میکردم

%ببخشید میدونم فضولیه ولی چطور این اتفاق افتاد اخه کوک ادمی نیست که اینکار هارو انجام بده

+من خودمم نمیدونم داشتیم ناهار میخوردیم که یه تماس باهاش گرفته شد و اون سریع رفت و وقتی ساعت 12 اومد خونه با سر و وضع آشفته ازش پرسیدم چی شده که اون عصبانی شد و لیوارو شکوند و از خونه زد بیرون من بلند شدم برم توی اتاقم اما پام رفت روی شیشه ها

%خوب چرا به هه سو زنگ زدی به ما زنگ میزدی

+اتفاقاً من می خواستم شماره نامجون رو بگیرم اما دستم خورد روی شماره اون

%دیگه اتفاقیه که افتاد

جیمین یه اتاق رو برام اماده کرد و کمکم کرد روی تخت بخوابم و دارو هام رو بهم داد از خستی سرم به بالشت نرسید خوابم برد

کوک

با کابوسی که دیدم از خواب پریدم آهه روی مبل خوابم برده بود بی حوصله یه پیرهن و شلوار مشکی پوشیدم و راه افتادم سمت قبرستون اونجا که رسیدم با دیدن پدرم جلو نرفتم دلم نمی خواست غرورم جلوش شکسته بشه و خورد شدنم رو ببینه از دور شاهد به خاک سپرده شدنش و گریه های کانکیو بودم حالم داشت از جو اونجا بهم میخورد یه مشت ادم جمع شده بودن که جلوی خوشبختی من رو گرفته بودن به خودم اومدم توی خونه افتاده بودم و شیشه های خالی مشروب جلوم بود کاش هیچ کدوم از این اتفاق ها نمی افتاد اگه سونیا رو با خانوادم اشنا نکرده بودم الا داشتیم بچه هامون رو بزرگ میکردیم