Saltuk & Çolpan (15 Bahar Öncesi Ve Fazlası) SalPan / Destan

Biraz Kırgınlık Part 3

Güneşin ilk ışıkları Dağ Obası'nı aydınlatırken Çolpan huzurlu uykusundan uyandığında yattığı yerde sımsıkı sarılmış haldeydi. Tüm gece bu şekilde mi kalmışlardı? Saltuk'un göğsünde duran başını çekip biraz uzaklaştı, bunu hisseden  adam yerinde hareketlendi ama uyanmadı. Kafasını geri atıp onu uykusunda izledi bir süre Çolpan.

Hep böyle mi görünüyordu uyurken, bir savaşçının sertliğinden eser kalmamış halde gevşemiş yüz hatları ona en rahat yerde uyuduğu hissini veriyordu. Hep böyle miydi, bunun cevabını öğrenmek isterdi. Daha önce hiç görmemişti ki  sabah nasıl bir halde olduğunu, bu hali o ana mı özgüydü yoksa olağan mıydı? Birkaç kez uyuyakalmıştı böyle ama hiçbirinde uyanınca inceleyebileceği vakti olmamıştı, uyanınca apar topar kaçan kendisiydi kalsa görebilirdi şu an bakmaya doyamadığı görüntüyü. Geride kalan onca yıla rağmen yaşanmamışlıkları çok fazlaydı, bir gün yaşanacaklar mıydı peki?

Boştaki sol elinin ona uzanmasına mani olamadı. Dokunmadı uyandırmamak için, alnından şakaklarına doğru indirdi sadece. Hala uyanma belirtisi yoktu Saltuk'ta. Gülümsemeden duramadı Çolpan, en ufak sesi fark eden halinden çok farklıydı şu an, yaşlanıyor muydu? Zaman o kadar geçmiş miydi? Gözlerini yumup açtı dağıttı kafasındaki yoğunluğu. Otağına dönmesi gerekiyordu, oba tamamen ayağa dikilmeden oradan çıkmalıydı. Hala bir kolunun üzerinde yattığı için Saltuk'u uyandırmadan kalkmaya çalıştı ama başaramadı, o doğrulurken Saltuk da açmıştı gözlerini. Çolpan'ın gitmek üzere olduğunu anlayıp o da doğruldu.

"Kaçıyor musun hemen?"

"Gün tepeye çıkacak nerdeyse. Daha da mı kalayım?"

"Gece gidersin sanmıştım bu kadar kalman bile garip."

"Uyuyakalmışım ne diye geldiysem zaten."

"Dün öyle demiyordun. Geldiğine mutluydun en son."

Çolpan hatırlıyordu tabiki her şeyi. Saltuk huyunu bildiği sevdiğini sabah sabah sinirlendirmek istemedi.

"Hadi git. Obadakiler uyanmıştır çoktan."

Çolpan dışarıyı dinledi, birkaç ses çalındı kulağına. Görülmeden çıkması mümkün değildi anlaşılan.

"Görecekler."

"Görsünler. Sabah sabah sorguya çekmem gerekti dersin."

"İyi fikirmiş, meydandaki direğe bağlayayım daha inandırıcı olur."

"Yaparsın. Keşke otağımızdan çıkıyor olsan da bunları düşünmesen."

"Saltuk."

"Tamam, bir şey demedim. Öcünü almadan yüreğinin derdine düşemezsin. Ezberimde."

Çolpan başka cevap veremeyeceği konudan uzaklaşmak için kalktı hızlıca, ardından da Saltuk.

"Dur. Bekle."

"Ne oldu?"

Saltuk Çolpan'ın saçındaki karışıklığı düzeltmeye başladı. Çolpan kendisi yapmak istediğinde itirazıyla durdurdu onu. Kayan tacını düzeltip takılı boncuklarla oynadı bi süre.