Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
<33 Hepinize merhaba sevgili okurlarım. Yeni bir kitabın tanıtım bölümündesiniz. Dilerim ki bu kitapta kendinizi bulursunuz. İyi okumalar dilerim. <33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acı mıydı bizi güçlü yapan yoksa biz miydik acıya göğüs gerip her şeye rağmen hayatta kalan?
Sessizliğin Vaveylası içimi kemirirken sakin gözüküyordum. Varlıklı bir ailenin yeni vârisi olmak istemediğim bir şey olsa da ona baş kaldıracak cesareti bulamıyordum. Ben ona hiçbir zaman ses çıkaramazdım. Masada gördüğüm yüzlerin hepsi kendinden emindi. Hepsinin gözlerinde tek bir anlam vardı. Rekabet ve hırs...
Sessizliğin Vaveylası çok yakında Wattpad'te.
---
Zayıf bir beden,
Dik omuzlar,
Sıkı bir at kuyruğu yapılmış saçlar,
Kendinden emin bakışlar.
Aynadaki kızla kafamdaki kızın uzaktan yakından bir ilişkisi yoktu. En başta aynadaki yaşıyordu ama içimdeki ölüydü. Makyajın altındaki beden yorgundu. Hatırlıyorum da ben her zaman yorgundum. Bastırılıyordum, ben her zaman bastırılıyordum. Ben buna mahkum ediliyordum. Ben yaşadığım bir çok şeye kurban gidiyordum.
Herkesin bir evi vardır. Gitmekten hiç sıkılmadığı, içini huzurla dolduran biri. Mutlaka öyle biri vardır. Belki yok diyenler henüz tanışmamıştır o evle. Bazı insanlar da vardır, çoktan bulmuşturlar o evi. Ancak atılmışlardır. Kendi evlerinin kapısında bir ömür zindan hayatı yaşamak zorunda bırakılmışlardır.
Biz insanlar bazen kendimizde görüp beğenmediğimiz şeyi sırf başkaları da beğenmez diye değiştirme arayışına giriyoruz. Oysa kalıcı olan hiçbir şey, değiştirilmeye çalışılsa da değişmez. Boşa çabalayıp duruyoruz, farkına bile varamıyoruz.
Hiçbir zaman kendimi ifade edememiştim ve insanların yanında gülümseyememiştim. Sürekli insanların beni Kukla gibi oynatmalarıyla hayatım geçmişti. Ben onunla tanıştıktan sonra gülmeyi ve kendimi ifade etmeyi öğrenmiştim.
Ölüm bir kalpte gerçekleşirken, beden onu izler bazen. Son nefes verilene kadar, susturulur sessizliğin vaveylası sahiden.
Yara bantları donattı çepeçevre beni. Son çare olarak gördüm onları. İnsanların acımasız sözleri değil de onun dedikleri kanattı kalbimi, göğüs gerdim tüm acılara geçmişte yaptığım gibi.
Neşterlerdi her zaman canımı acıtan, ama susuyordum. Ta ki o neşter avuç içimi kesip kanını bedenime bulaştırana kadar. Damarlarımdan sızan kan, akıyor yüreğime damlaya damlaya. Görmüyor kimse kesikleri, duymuyor kimse sesleri. İzler herkes seni, anlayamaz içindekini.
Geçmiş derin izler bırakırdı. Bazen de kalıcı izler. Gözünüzle görebileceğiniz ve acı verecek bir görsel kalırdı geriye. Hep aynalardan kaçardım, belki de ben kendimden kaçardım. Savaşırdım, ben her zaman herkesle savaşırdım. Belki de ben en çok kendimle savaşırdım.
---
<33Merhabalar sevgili okurlarım. Umarım Tanıtım bölümünü beğenmişsinizdir. Oy ve yorum yapmayı unutmayın. İleriki bölümlerde her şeyi daha iyi anlayacaksınız. Yıldıza basmayı unutmayın.<33
