Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
Bana bu sıralar fazla sövdüğünüzü biliyorum. Arkadaşlar kitabın akışı o kadar fazla değişti ki, ve emin olun değişmeye devam edecek. Çok şaşıracağınıza eminim. Ama en başta bu yazılanların kurgu olduğuna inanın. Çünkü aksi takdirde Pars'a daha fazla sinir olacağınızı biliyorum. Bölümü okumadan önce oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar dilerim.
Zihin sonsuz boşluktan ibarettir derler, belki de doğrudur. Zihnin oynadığı oyunlar olur, bazen gerçeği bazense görmek istediğimizi bize gösterir. Bir şeyleri anımsıyordum, ancak bu anımsadıklarım benim görmek istediklerim miydi yoksa gerçekler miydi bunu idrak edemiyordum. Kafam fena halde karışıktı.
Gözlerim artık eskisi gibi bakmıyordu, yüzüm artık eskisi gibi değildi. Benim bedenimde eskideki gibi değildi. Benim hiçbir şeyim eskiden olduğu gibi değildi ki. Benim eskiyle aramda çok fark vardı, buna emindim.
Etrafımda sürekli dönüp dolaşan o üç kişinin çabalarını her defasında sonuçsuz bırakıyordum. Yabancıydılar, ama bir o kadar da tanıdıktılar. Her şeyi hissediyor ama anlamıyordum. Anımsıyor ama oturtamıyordum. Görüyor ama idrak edemiyordum. En çoğu da, alışamıyordum.
Sorunun bende ve benim zihnimde olduğunu biliyordum. Sürekli bir şeyler anlatıyorlardı, bir sürü şey soruyorlardı. Anlıyordum ama tek kelime etmiyordum. Karşımda çocuk gibi ağlıyorlardı. Özellikle Baran bunu yapıyordu. Kardeşim olduğunu söylüyordu, bunu her yanıma geldiğinde söylüyor ve onu unutmamamı söylüyordu.
Canım acıyordu ama nedenini bilmiyordum. Bedenimdekilere artık alışmıştım, ben hep alışırdım. Bazı belli başlı cümleler vardı kafamda onları söylüyordum sadece. Dinliyorlardı beni ama düzeltme gereği duyuyorlardı. Her hareketlerini dikkatle izliyordum, Baran başlarda bana çok ani hareketler yaptığı için ona yaklaşmaktan epey çekiniyordum ancak sonradan daha dikkatli olduğunu gördüğümde sesimi çıkarmamıştım.
