Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
<33Allah nazarlardan saklasın, amin yarabbim, amin. Ben yirminci bölümdeyim dostlarım. Of çok heyecanlı yazıyorum her bölümü. Umarım ileride hak ettiği değeri ve sevgiyi görür iki gözümün çiçeği. Bölümler nasıl? Bir önceki bölümü okudunuz da merakla geldiniz değil mi? Meraktan İşte, böyle adamda merak tohumlarını yeşertirler Aslan parçaları. İyi okumalar dilerim bebekler<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20.Bölüm: Gerçekleşmeyecek Hayallerin Zehri
.|Karaca'nın Güncesi|.
Merhaba günlüğüm, yine ben, Karaca. Bazen senin de benden soğuyup soğumadığını öğrenmek istiyorum biliyor musun. Gerçi soğusaydın muhtemelen sayfalarını yazayım diye benimle paylaşmazdın.
Biliyor musun benim en büyük hayalim anne olmaktı. Bir bebeğim olsun çok istiyordum. Bilirsin küçük kızlara dünyaları da versen aslında bunca şeye rağmen onlar hep bir adet barbie yi ya da bez bebekleri seçerler. Yani en azından ben onları seçerdim.
Hayallerim o kadar güzel ki. Daha önce hiç evcilik oynamadım günlük. Bu kelimeyi de geçen evimize gelen bir kızdan duydum. Onlar evde hep oynuyormuş biliyor musun, benim oyuncaklarımla da oynadılar. Ben nasıl oynandığını birazcık da olsa öğrendim.
Bir bebek seçiyorsun ve onu oynatıp anne baba yapıyorsun sonra da birlikte oyun oynayıp yemek yiyorlar, birbirleriyle gezip sohbet ediyorlar. Çocuklar gidince bende oynamak istedim odamda.
Tek başıma nasıl oynayacağımı bilmiyordum bu yüzden gelişigüzel oynadım. Annemin odaya girdiğini görmemiştim. Ben bebekleri tutmuşken birden topuklu ayakkabısının topuğu elimi ezdi. Bebeği bırakmak zorunda kaldım. Elimi çok acıttı. Ağlayacaktım ama ağlarsam daha kötü şeyler yapacağını söyledi. Elimi bile kesebilirmiş öyle dedi.
Oyuncaklarla oynamama izin vermedi bende gün boyu oyuncaklarımı izledim. Olsun en azından izlememe izin verdi. O gidince elim biraz şişti ve morardı. Çok sızladı ama sonra elime sarıldığımda geçti. Belki de bana öyle geldi.
"Sakin ol güzellik, henüz hamile değilsin." Bunu dediğinde boğazıma oturan yumruyu gidermeye gücüm yetmedi. Ağır geldi. Birden yüreğime bir ağırlık firar etti. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Çok mu duygusala bağlamıştım ben.
