Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
Bölüme geçmeden önce oy verip yorum yapmayı unutmayın canlarım. Bölümlerin tarihleri hemen hemen birbirine yakın. Bir an önce finali okumanızı ve hissedeceğiniz duyguları çok merak ediyorum. Oy verip yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
38.Bölüm: İntikam Ateşinin Külleri
"Annem buraya hep beni getirirdi. Yani, onun adamları yapardı. Çoğunlukla çocuklarla oynardım." Dediği cümle beni istemsizce etkilemişti. Annesi sorumsuz olduğu için gerçekten sinirlendim. Çocuğunu o küçük yaşında oraya buraya göndermesi ne kadar doğruydu ki.
Bazı insanlar ne anne olmayı ne de baba olmayı hak ediyordu. Keşke herkes anne olamasa. Mümkünse benim babam gibi olacak insanlar varsa onlarda baba olmasın. Hiçbir çocuk bu kadar derin yaralar almayı hak etmez.
Çocuklardan ne istedi insanlar? Suçsuz günahsız dünyaya gelmiş olan bir melekten ne beklediler ki? Onların bedenlerinden zihinlerinden ne istediler? Sevginin ne olduğu o kadar çok unutuldu ki. Etrafta yalnızca kaos ve kavga var. Yalnızca zengin insanların ulaşabileceği imkanlarda yaşanan hayatlar var. Kendimden biliyorum.
O çocukların istediği şey yalnızca şefkatli bir sarılmaydı. Sadece belki size göre beş dakika sürecek bir oyun oynamaktı. Onların oyuncaklarını alıp yanlarına oturduğunuzda, siz bir şey yapmasanız da onlar için zaten bu an bile çok değerliydi.
Biraz şefkat ve merhametin yenemeyeceği hiçbir şey yoktu. O çocukların kalplerinde bıraktığınız güzel ve anlamlı şeyler onlar için geleceğe ışıktı. Şefkatle sarmalanmış her bebek ileride umut dolu bir geleceğe sahip olabilirdi.
Ailesinden darbe almamış her çocuk gelecekte güzel işler başarabilirdi. Hoş ki tam tersi olduğunda da kendi kendini eğiten insanlar vardı. Paranın doyuramadığı kalpler vardı. Parayla aile alabilirdiniz ancak huzur alamazdınız. Parayla ev alabilirdiniz ancak yuva alamazdınız.
Para bir çok kapıyı açardı, ama kalpteki kapıya gücü yetmezdi. Çünkü para sadece maddiyattan ibaretti. Parayla, yere düştüğünüzde çizilmiş olan dizlerinizdeki yaraları sarabilirdiniz, ama ruhunuzda oluşan kesiklere gücünü yettiremezdiniz.
