Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
<33Merhabalar, biraz uzun zaman oldu. Sizleri gerçekten çok özledim. Bölümü okuyan herkesi sevgiyle kucaklıyorum. İyi okumalar dilerim<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
32.Bölüm: İntikamın Bıçak Darbesi
.|Karaca'nın Güncesi|.
Suyun bulanık olduğunu dibini göremediğimizde fark ederdik. Peki ya su, bulanık değil de derinse? Bizim gördüğümüz kısım bize bulanık gibi geliyorsa? Derine daldığımızda parçalar yerine oturuyorsa?
Zihnimin bulanık olduğunu düşünüyordum oysa değildi. Her şey soyuttu, her şey gerçekti. Dedikleriyle kafamdakileri uyuşturmaya çalışıyordum. Nasıl oluyordu bu. Kafamda bir savaş vardı. Korkuyordum ben. Çok korkuyordum.
Her şey o kadar zor geliyordu ki. Bir yerlerde bir gerçek vardı ve beni geçmişe sürüklüyordu. Her ne olduysa orada, o boş sayfalarda. Gerçekten hayatımın değişmesine sebep olmuş bir şeyler yatıyordu. Zaman tükeniyordu, canlar yanıyordu.
O yazılmamış mısralarda benim değişen hayatımın nedeni yazacaktı. O akıl hastanesini düşünüyordum şimdi. İşten ne zaman çıktığımı bilmiyordum. Arabanın içinde ne kadar süredir oturup düşündüğüme dair en ufak fikrim yoktu.
Düşünüyordum bilmeden, gerçeği göremeden. Aylardır bunu düşünüyordum ve artık bir tık daha yakın hissediyordum o adıma. Arya'nın dediği gibi oyunda level atlamaya az kalmıştı sanırım. Aptal kız.
Gözlerimi kapatıp o koridorda gözlerimi açtım. Uykuda mıydım bilmiyordum ama bunlar gerçek gibiydi. Bedenimden bir ürperti geçerken korkmadan nefesimi verip bir adım attım. Sessizliğin mesken olduğu koridorda adım sesimi duydum. Adımlamaya devam ettim. Yutkunup ilerlerken farkında olmadan elimi kaldırdım ve parmaklarımı duvarlara değdirdim.
O an gözlerimin önünde bir şeyler belirdi. Çığlık sesleri bir anda koridorda yankılanırken saçları dağılmış ve elindeki kanı duvara sürüp geriye doğru çekilen bir kız gördüm. Birkaç kişi onu güçlükle tutmuş bir yere tıkıyorlardı.
