Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
<33Yıldıza basmayı unutmayın, yorumlarda duygularınızı ifade ederseniz beni çok mutlu etmiş olursunuz. İyi okumalar dilerim bitanelerim.<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13.Bölüm: Zihne Kazınmış Saklı Gerçeklik
.|Karaca'nın Güncesi|.
Merhaba günlüğüm. Ben zaman ilerledikçe daha çok içime kapanıyorum biliyor musun? İnsanların benden nefret etmesini anlayamıyorum. Mesaj kutum olduğu gibi kötü yorumlarla ve eleştirilerle dolu. Anlayamıyorum. Ben onlara ne yaptığımı anlayamıyorum.
Biliyor musun bir keresinde evimize çocuklar gelmişti. Annemin misafirleriydiler. Onların çocukları çok tatlıydı. Benim yaşlarımda ufacık bir şeylerdi. Gerçekten onlar o kadar eğlenceliydiler ki onlarla vakit geçirmek beklediğimden daha çok mutlu etti beni. Onları odama davet ettim ve birlikte oyun oynamaya başladık.
Onlar gayet rahatça gülüp oyuncaklarla oynarlarken ben hemen yanlarında hiçbir şeye dokunmadan onlara baktım. Annem oyuncaklara dokunmamam gerektiğini söyledi. Eğer oynadığımı görürse bana ceza verirmiş. Bende öylece onları izledim. Onlar zaten oyuncakları görünce beni unuttular. Olsun alışkınım ben.
Sessizce biraz geride duvara yaslanıp hemen yanımda onların gülüşlerini ve oyuncaklarla oynayışlarını seyrettim. Zaman zaman söylediklerine bende güldüm. Dizlerimde biraz morluklar vardı ve dokunduğumda canımı acıtıyordu. Bunların nerede olduğunu hatırlayamıyorum. Hatırlamaya çalıştıkça biraz kendimi kötü hissediyorum.
Altıma o dar paça pantolonu annem giydirmişti. Hem yaralarım gözükmesin diye hem de güzel gözükmem için. Oysa canımı daha çok acıtıyordu. Korseydi adı şimdi hatırladım. Sanırım daha önce söyleyemedim unuttum. Şey annem belim güzel gözüksün diye korse takmam gerektiğini de söyledi. Biliyor musun sanki biri nefesimi kesiyor gibi hissediyorum. Ama olsun bir süre sonra alışıyorum.
Karnım çok aç ama yiyemiyorum. Annem o korsenin yememi kısıtladığını ve kilo almamam için böyle yapmam gerektiğini söyledi. Kurallarına uymadığım takdirde bana yine ceza verecekmiş. Hep ceza hep ceza, bu kız ne zaman biraz özgürleşecek? Gel de kurtar beni günlüğüm valla çok sıkıldım ben buradan.
